Bakken: aubergine curry

Voor mijn verjaardag kreeg ik een abonnement op het tijdschrift delicious. Wat er een beetje irritant aan is, is dat ze een punt schrijven na hun naam, waardoor je tijdens het lezen steeds op het verkeerde moment stopt. (“lezers kunnen nu met delicious. met korting eten bij The Dylan.” – ook word snapt er niets van, er staat een heel wanhopig groen kringeltje onder met.). Het blad verschijnt maandelijks, dus het vergt flink doorkoken. In het laatste nummer stond een lekkere curry, echt een aanrader. Ik had een beetje een aversie tegen bamboescheuten maar ben daar nu helemaal overheen.

Nodig:
(4 personen)
1 el plantaardige olie
2 el groene Thaise currypasta
400 ml kokosmelk
400 ml groentebouillon
1 el kristalsuiker
2 sjalotten, in ringen
2 stengels citroengras in stukjes van 3 cm
1 aubergine
1 blikje bamboescheuten (225 gr), afgespoeld en uitgelekt
400 gram varkenshaas, in dunne plakken
1 el vissaus
1 el limoensap (+partjes voor het serveren)
Rijst
Munt en korianderblaadjes voor de garnering

Werkwijze
Verhit de olie in een pan met een dikke bodem. Bak de currypasta een paar minuten tot hij gaat geuren. Voeg kokosmelk, groentebouillon, suiker, sjalot, citroengras en ½ tl zout toe en laat 5 min zachtjes koken.
Snijd de aubergine in plakken en iedere plak in vieren. Voeg toe, met de bamboescheuten en kook 20 minuten op laag vuur. Voeg het vlees toe en sudder nog 5-8 minuten of tot het vlees gaar is. Voeg vissaus en limoensap toe, of meer naar smaak. Serveer met rijst en garneer met munt, koriander en partjes limoen.

Bakken: citroen meringue taart

Ik ben dol op citroentaart, en vind het leuk om meringues te maken, dus de citroen meringue taart in de laatste Elle eten was meteen een goede optie. Het was niet zo moeilijk om te maken. Wel moet je een beetje opletten aan wie je het geeft: omdat het geklopte eiwit maar heel even in de oven moet, is het eiwit nog niet helemaal gedroogd en daar houdt niet iedereen van.

Nodig:
(deeg)
120 gr bloem
90 gr roomboter, in blokjes
40 gr witte basterdsuiker
1 eidooier (bewaar het wit voor straks)
(vulling)
4 eieren
100 gr suiker
1 el gezeefde bloem
Sap van 3 citroenen
50 gr roomboter
(schuimlaag)
2 eiwitten
100 gr kristalsuiker

Werkwijze:
(deeg) Meng de ingrediënten en kneed tot een soepel deeg. Wikkel in plasticfolie en laat een uur rusten in de koelkast. Verwarm de oven op 180 graden. Bekleed een bakvorm met een losse bodem met het deeg. (van de Elle moet dat een vierkante bakvorm zijn van ongeveer 11x35 cm maar ik denk niet dat de taart anders smaakt als je een ronde vorm gebruikt…). Bak de deegbodem in ongeveer 20 minuten goudbruin.

(vulling) klop eieren, suiker en bloem met een garde tot een glad mengsel. Breng citroensap en boter in een pannetje aan de kook. Neem de pan van het vuur, giet het mengsel beetje bij beetje in het eimengsel, en giet vervolgens alles terug in de pan. Verwarm dit mengsel tot het een soort dikke vla wordt. (Het stijft maar ietsje op, dus het moet in de pan ongeveer de consistentie hebben waardoor het niet van je taartbodem afvloeit als je de rand weghaalt.) Blijf stevig roeren anders heb je straks taart met klontjes. Schep de “vla” op de taartbodem en strijk de bovenkant glad. Dek af met plasticfolie en laat helemaal afkoelen (dan stijft het iets op).

(bovenlaag)
Verwarm de grill. Klop de eiwitten in een kom goed stijf. Meng de suiker erdoor en blijf kloppen tot de suiker helemaal is opgelost en de eiwitten zachte pieken vormen.
Zet de taart op een bakplaat en schep de eiwitten er overheen. (Nonchalant, zegt de Elle, maar wat ze daar precies mee bedoelen??)
Laat het eiwit onder de gril in enkele tientallen seconden bruin kleuren. Bij mij duurde dat enkele minuten, maar de tip is in ieder geval: ga voor de oven zitten, en zodra je de eiwitten ziet kleuren, haal je ze uit de oven.

Boeken: het huis van de moskee

Veel besproken, hoog geëindigd in de verkiezing van het beste boek, onderwerp van het eerstejaarsboekproject in Leiden in 2006. Het huis van de moskee van Kader Abdolah was niet te missen. Aanvankelijk ontging het me een beetje, maar later werd ik toch nieuwsgierig. Vooral eigenlijk nadat een Iraanse op mijn werk er iets over vertelde.

Gelukkig mocht ik het lenen van collega Jennifer. Ik begon erin in de trein naar huis en was direct enthousiast. Het is beeldend geschreven en neemt je direct mee naar Perzië in de tijd van de sjah. Het leert je een goede geschiedenisles en laat je anders naar Iran kijken. De personages gaan snel leven en je waant je in 1001 nacht. Tot de ellende losbarst natuurlijk, en je ziet hoe een familie uit elkaar wordt getrokken.

Het lijkt me geen winnaar voor de verkiezing van het beste boek, en dat werd het ook niet. Wel is het een mooi verhaal over de turbulente recente geschiedenis van Iran, dat je toch met een iets andere blik naar het nieuws doet kijken.

Oosterse gehaktballetjes met kokosnoedels

Eén van de opmerkelijke dingen die Ching-He Huang doet in haar kookboek Modern China is dat zij westerse gerechten in een oosters jasje steekt. Dat klinkt niet altijd even aanlokkelijk. Ik weet bijvoorbeeld nog niet zo zeker of ik Wontons uit de oven met mozarella, tomaat en basilicum en een dipsaus van zongedroogde tomaat een optie vind. Alle ingrediënten zijn lekker, maar in combinatie? Desalniettemin moet je dit soort grappen natuurlijk wel uitproberen dus waagde ik mij aan Oosterse gehaktballetjes met pittige kokosnoedels. Dit als oosterse variant van spaghetti met gehaktballen.
En ja, het was erg lekker, en zeker een aanrader, hoewel het allemaal wel erg bleek van kleur was.

Nodig voor 2 personen:

-voor de ballen-
350 gr rundergehakt
4 tenen knoflook, fijngesneden
1 rode peper, zaadjes eruit en fijngehakt
4 el koriander
1 bosui, fijngesneden
2 el Shaoshing rijstwijn
2 el vissaus
1 tl sesamolie
1/2 tl zout
versgemalen zwarte peper
1 eidooier

6 el arachideolie

-voor de noedels-
160 gr gedroogde, platte udon (tarwe) noedels (Ik kon tussen al die verpakkingen noedels er niet een vinden waar ergens in leesbare tekens Udon stond, maar tarwe stond wel ergens en die waren prima.)
1 el sesamolie
1 el arachideolie
2 tenen knoflook, fijngesneden
1 el geraspte verse gemberwortel
1 rode peper, zaadjes eruit en fijngesneden
1 stengel citroengras, heel fijn gesneden
1 el garnalenpasta
4 dl kokosmelk
2 el vissaus
2 bosuien, fijn gesneden
4 el koriander

Werkwijze:
Kook de noedels volgens de aanwijzingen op de verpakking (als je die kunt lezen...) en spoel ze af onder koud water. Doe er eem beetje sesamolie doorheen om te voorkomen dat ze gaan plakken. Niet te veel wat sesamolie heeft een erg doordringende smaak.
Meng de ingrediënten voor het gehakt (behalve de arachideolie) en draai er balletjes van.
Verhit de olie in een wok en bak de balletjes gaar. Schep ze uit de pan en houd warm.
Veeg de wok schoon en doe de arachideolie erin. Roerbak kort (1 min) knoflook, gember en rode peper. Voeg citroengras, garnalenpasta en kokosmelk toe en breng aan de kook.
Roer de noedels erdoor, breng op smaak met de vissaus en bestrooi met de bosui en koriander.
Schep voorzichtig de ballen erdoor en serveer.

Boeken: Anna Enquist - De thuiskomst

Het was al weer een tijd geleden dat ik iets van Anna Enquist had gelezen. Ik vond haar boeken wel oké, maar niet wereldschokkend en dan zijn er altijd andere boeken die de aandacht vragen. Toen De thuiskomst dan ook in de winkel lag, liet ik het maar even voor wat het was.

Maar laatst ging ik onverwacht met de trein en had ik geen boek bij me, dus kocht ik dit boek op het station.

Het beschrijft het leven van Elizabeth, de vrouw van de ontdekkingsreiziger James Cook. Als vrouw van een zeeman heb je natuurlijk een merkwaardig huwelijk, je man is jarenlang van huis. In die tijd worden er kinderen geboren en gaan ze dood, en ontwikkel je je eigen gewoontes. Als je man dan weer terug is, moet je je aanpassen en moet je hem bijpraten over de afgelopen jaren.
Elizabeth Cook had geen gemakkelijk leven. Uiteindelijk gaat haast iedereen dood en blijft zij alleen over. Het verdriet om de overleden kinderen is erg sterk beschreven, de treurigheid van het boek laat je niet gemakkelijk los. Het is geen opwekkend boek, wel indrukwekkend.

Boeken: Mevrouw Verona daalt de heuvel af

Om De helaasheid der dingen heb ik erg gelachen. Ik was dan ook een beetje teleurgesteld toen zijn nieuwe boek maar zo dun was. Maar dat weerhield me er niet van om het te lezen.

Het is anders van aard dan De helaasheid. Geen stomdronken nonkels die de Tour de France drinken dit keer. Mevrouw Verona daalt de heuvel af omdat ze weet dat ze niet meer boven zal komen, en intussen passeert haar leven de revue.

Er staan prachtige zinnen in en merkwaardige gevolgtrekkingen ('Hoewel zijn vader zich op vrij jonge leeftijd aan een tak had opgeknoopt, bezat meneer Pottenbakker aandoenlijk weinig verstand van bomen.). Ik heb me er weer erg mee vermaakt, jammer dat het niet dikker was.

Bakken: Jan Hagel

Ik ga nog even door op Koekje, want ik heb inmiddels Zeeuwse Bloem dus nu kon ik eindelijk de koekjes maken waar deze bloem in moet. Eigenlijk moet ik ze ook eens maken met doorsnee bloem, kijken of ik het verschil ook opmerk. Ben tenslotte geen volleerd patissier. Mét Zeeuwse Bloem zijn de Jan Hagel koekjes in ieder geval erg lekker, en weer helemaal niet moeilijk.

Nodig:
125 gram gele basterdsuiker (geen idee wat dat is, ik heb maar van die middelbruine genomen, die kan wel voor geel doorgaan als je graag wilt)
175 gram zachte boter
10 gram melk
1 tl kaneel
1/2 tl zout
250 gr Zeeuwse Bloem, gezeefd
5 gr bakpoeder, gezeefd
1 losgeklopt ei
100 gr amandelschaafsel
40 gr kristalsuiker

Werkwijze:
Meng basterdsuiker, boter, melk, kaneel en zout. Kneed de bloem en het bakpoeder erdoor. Verpak in plasticfolie en laat een uur rusten in de koelkast. Rol het deeg uit op een met bloem bestoven werkvlak tot een lap van ong 1/2 cm dik. Bestrijk met het ei. Strooi er het amandelschaafsel en de suiker overheen en rol er nog even lichtjes met de deegroller overheen (dan valt straks niet alles van je koekje af). Bak 20 minuten in een op 175 graden voorverwarmde oven. Haal de koek uit de oven en snijd hem in rechthoekjes, 4 x 12 cm volgens het boek. Ik heb gewoon een formaat genomen dat me leuk leek.

Bakken: bokkenpootjes

Het kookboek Koekje is wat mij betreft een groot succes. Na de gelukte kattentongen besloot ik mij nu te wagen aan een (zoals het boek vermeldt) 'wat bewerkelijker koekje'. Eens kijken of dat ook lukt. Inmiddels heb ik een nieuwe spuitzak gekocht, dus misschien ziet het er dan ook meteen wat professioneler uit.

De Zeeuwse bloem is inmiddels ook gevonden, op de markt in Hoorn, waarvoor dank. Denk je naar de grote stad te zijn verhuisd, waar alles gebeurt, vind je de moeilijk vindbare dingen in je 'landelijke' geboorteplaats.

Bokkenpootjes dus:

Nodig:
3 eiwitten
60 gr kristalsuiker
100 gr blanke amandelen
100 gr kristalsuiker
20 gr gezeefde patentbloem
50 gr amandelschaafsel*
abrikozenjam
150 gr pure chocola (hoog cacao gehalte, 70%), gesmolten

* Ik probeerde met het raspblad van mijn magimix gewone blanke amandelen tot amandelschaafsel om te toveren, maar dat bleek toch iets bewerkelijker dan ik had gedacht. De volgende keer koop ik wel weer amandelschaafsel.

Werkwijze:

Klop de eiwitten stijf. Voeg de 60 gr kristalsuiker toe zodra de eiwitten volume krijgen. Maal amandelen, 100 gr suiker en bloem heel fijn in de keukenmachine. Spatel dit door de stijfgeklopte eiwitten. Doe dit in een spuitzak en spuit staafjes van ca 6 cm op een met bakpapier bekleed bakblik. Strooi er het amandelschaafsel overheen.
Bak 15 minuten in een oven van 170 graden. Laat ze iets afkoelen.

Strijk dan wat abrikozenjam over de platte kant van een staafje en plak er een ander aan. Doop de uiteinden in de gesmolten chocola en laat afkoelen en opdrogen.

Bij mij beleven de koekjes een beetje zacht, ik wilde ze liever wat krokanter hebben. De volgende keer dat ik ze maak, ga ik proberen of dat beter wordt door ze langer in de oven te zetten óf door ze langer aan de lucht te laten drogen voordat ik ze in een trommel stop.

Bakken: rundvlees met vijf groenten

Nog een verjaardagsaanwinst: China modern. Blijkbaar komt deze mevrouw regelmatig op de tv, dat had ik gemist. Maar er stond een voorpublicatie uit het boek in een kooktijdschrift en dat maakte nieuwsgierig. De eerste kennismaking was zeer geslaagd. Dit recept heet in het boek Rundvlees met sichuanpeper en vijf groenten met vijfkruidenjus. Helaas was in al die Chinese supermarkten geen sichuanpeper te bekennen. Dus mijn variant is zonder. Maar inmiddels is de moeder van Louise op weg naar een über toko waar ze het misschien wel hebben, waarvoor alvast veel dank.

Nodig:
2 entrecotes (in reepjes)

2 el arachide olie
1 rode peper, zonder zaadjes, fijngehakt
1/2 ui, fijngesneden
1 handje broccoli
1 handje fijngesneden peultjes
1 handje fijngehakte worteltjes
1 handje kleingehakte minimaiskolfjes
3 dl runder- of groentebouillon
1 el lichte sojasaus
1 el maizena, gladgeroerd met 2 el koud water
1 bosui, in ringen
zout en witte peper

Marinade:
1 el shaohsing rijstwijn
1 tl donkere sojasaus
1/2 tl vijfkruidenpoeder
2 tenen knoflook, fijngesneden

Werkwijze:
Meng de ingrediënten voor de marinade en laat het vlees liefst een nacht marineren. Verhit de arachideolie in een wok. Roerbak het vlees twee minuten. Voeg chilipeper en ui toe en bak nog een minuut. Voeg de groenten toe en wok weer een minuut. Voeg de hete bouillon en de sojasaus toe en breng aan de kook. Voeg de maizena toe. Meng de bosui erdoor en breng op smaak met zout en peper. Serveer met rijst.

De sichuanpeper moet in de marinade, 2 tl, als je die kunt vinden. (en dan hoor ik graag waar dat was!)

Bakken: noedelsoep

Sinds ik in Vietnam ben geweest, ben ik dol op noedelsoep. Gelukkig kun je dat in Nederland ook heel goed maken, met Aziatische snelmixjes. Bij de Chinese supermarkten in Den Haag zijn volop zakjes met basis voor noedelsoep te krijgen. De bijgevoegde groenten zijn een beetje summier (zie tweede plaatje, in het groene zakje zitten de meegeleverde gedroogde groenten - de ipod ernaast is voor de vergelijking) dus ik voeg meestal zelf groenten toe.

Nodig:
1 zakje instant noedelsoep
1 tomaat
1 bosui
paksoi of een andere groente

Werkwijze:
Maak de noedels volgens de gebruiksaanwijzing op de verpakking. (Als die in een leesbare taal gesteld is; anders gewoon water koken en die over de noedels gieten en de zakjes smaakmakers toevoegen. 5 minuten laten staan.) Daarna voeg je de verse groenten toe.

Bakken: kattentongen

Van mijn collega's kreeg ik het boek Koekje met koekrecepten van Cees Holtkamp en Kees Raat. Ik wilde het al een tijdje graag hebben, en de voorwaarde om koekjes voor mijn collega's te bakken accepteerde ik natuurlijk graag.

De lijst met ingrediënten luistert nogal nauw, vooral omdat voor de meeste recepten Zeeuwse bloem wordt aangeraden. En je kunt de raarste dingen kopen in Den Haag, maar Zeeuwse bloem is dan weer lastig. Zucht. Dus eerst maar een koekje gemaakt waar dat niet voor nodig was, en intussen wachten tot een van mijn collega's met de kinderen naar geitenboerderij Het Geertje gaat, want daar schijnen ze het te verkopen. (Of zelf gaan natuurlijk.)

Nodig:
200 gr zachte boter
200 gr poedersuiker (gezeefd)
2 eieren, losgeklopt
3 gram zout
15 gr vanillesuiker
225 gr patentbloem (gezeefd)

Werkwijze:
Roer boter en poedersuiker romig. Voeg eieren, zout en vanillesuiker toe. Roer dan voorzichtig met een houten lepel de bloem erdoor. Schep dit alles in een spuitzak met een glad mondstuk en spuit staafjes van ca 6 cm op een met bakpapier bekleed bakblik. Bak 8-10 minuten in een op 170 graden voorverwarmde oven (tot de randjes bruin en de rest goudgeel zijn). Mijn oven had last van temperatuurschommelingen, maar in 15 minuten waren ook mijn koekjes prachig.

Oh ja, en doordat ik vergeten was dat ik de spuitzak had weggegooid, moest ik een spuitzak improviseren van boterhamzakjes. Vandaar dat mijn koekjes 'dat tikje onregelmatige van echt handwerk' hebben, zie foto.

Boeken: Adriaan van Dis - De wandelaar

Ik dacht even dat er een stapel met dummies in de winkel lag, maar het nieuwe boek van Adriaan van Dis is 'gewoon' een beetje opmerkelijk vormgegeven. Dat kan natuurlijk ook.

Aanleiding voor het kopen van dit boek was dat ik een interview met Van Dis hoorde bij Kunststof van de NPS (als podcast). Van Dis vertelde goed over zijn boek en zei een aantal dingen waar ik over na bleef denken. Bijvoorbeeld dat men in het appartementencomplex waar hij woont (in Parijs) zo discreet is, dat men niet het trappenhuis betreedt als er al iemand anders loopt.

Ik vond het een mooi boek. Het is heel actueel, verwijst naar de recente branden in panden in Parijs waarbij veel illegalen sneuvelden en naar de onrust in de voorsteden. Een wat snobistische man weet zich met deze zelfkant van de samenleving geen raad. Hij komt er mee in aanraking omdat een hond uit een afgebrand pand hem als nieuw baasje verkiest. Tijdens zijn dagelijkse wandelingen door Parijs brengt de hond hem in contact met allerlei mensen, want, zo zei Van Dis op de radio, een hond maakt je zichtbaar. De hond maakt de hoofdpersoon zichtbaar, maar het werkt ook andersom, mensen worden ook zichtbaar voor de hoofdpersoon. Zoals de vrouw bedelt en dan haar prothese ophoudt om het geld in te doen, of de Vietnamees die mooie slaapplaatsen van dozen vouwt.

De goedbedoelde maar onbeholpen pogingen om mensen te helpen zijn aandoenlijk, net zoals dat vleugje snobisme dat steeds weer overwint. Oh nee, kijk wat er met mijn dure wijn gebeurt. Oh nee, mijn brogues. Maar tegelijk neemt hij ook enorme risico's door te proberen een illegaal paspoort te kopen van een stel duistere Albanezen.

Boeken: de huilende molenaar

Aan Sinterklaas (aan wie Michiel dit boek vroeg) had ik doorgegeven dat dit De huilende moordenaar heette. Arme Sinterklaas en arme boekhandelaar in Hoorn, het werd een hele zoektocht. Maar met succes, want het lag tussen de pakjes op 5 december.

Ik kan me erg vermaken met de boeken van Paasilinna. Het zijn vlot geschreven boeken met absurde verhalen. De man heeft de fantasie van een kind en dat levert erg leuke boeken op. De zelfmoordclub en Wees genadig las ik al eerder, en dan nu De huilende molenaar. Ik vond dit boek minder dan de vorige twee. Het was wel weer grappig, maar minder gek dan de twee andere.

Het moest wel echt uit, aan het einde wil je per se weten hoe het afloopt met de molenaar Huttunen, die door zijn dorpsgenoten voor gek wordt verklaard omdat hij afwijkt van het gangbare. Gelukkig wordt hij geholpen door een, jaja, tuinbouwconsulente en een postbode met een drankprobleem. Op de vlucht voor het gesticht verbergt hij zich in de bossen, waar hij de illegale stokerij van de postbode beheert, waar hij schriftelijke cursussen volgt en verlangt naar de tuinbouwconsulente.

Alleen de Gifkokkin nog en dan ben ik door Paasilina's tot nu toe vertaalde werk heen. Toch jammer.

Boeken: Antal Szerb - De Pendragonlegende

Een paar jaar geleden las ik Reis bij maanlicht van deze zelfde auteur. Het was een mooi boek, dat me wel een beetje aan het werk van Sandor Marai deed denken. Toen ik de Pendragonlegende zag liggen, was ik niet meteen enthousiast. Ik vond de Reis bij maanlicht wel mooi, maar het had geen diepe indruk gemaakt. Maar ex-collega Rutger zei dat het me zeker zou bevallen, dus ging ik uiteraard overstag.

En gelukkig maar. Het is een boek, een soort gothic novel, dat zich geruisloos voegt in de stroom met boeken die is ontstaan sinds de Da Vinci code. Rozenkruizers, satanistische rituelen, geheimzinnige verschijningen, niets verrassends. Alleen.. dit boek is geschreven in 1933 en dus lang voor Dan Brown. Dezelfde thematiek, ook spannend, tientallen jaren eerder. Het speelt op een kasteel in Wales, dat wordt bewoond door de geheimzinnige graaf Pendragon. Over het geslacht Pendragon gaan allerlei verhalen, allemaal erg geheimzinnig. De jonge doctor in de letteren (die tot zijn irritatie steeds als arts wordt benaderd) Janos Batky mag in de bijzondere bibliotheek van de graaf onderzoek komen doen en raakt zo verstrikt in de familie geschiedenis. Tot over zijn oren.

De plot is misschien niet heel erg sterk (het had allemaal wat meer uitgewerkt kunnen zijn) maar vooral de magische sfeer en de (in 1933) contemporaine verwijzingen maken het erg de moeite waard. Een verwende adelman die aan de hand van Emil und die Detektive gaat bedenken hoe hij detective moet spelen...

Ook door de moderne vertaling vergeet je steeds hoe oud dit boek al is. En dat zou zonde zijn, want dat is een van de dingen die het des te indrukwekkender maakt.

Bakken: rode kool met appeltjes

Tja, met zo'n biologisch groentenpakket heb je ineens een rode kool in de koelkast. En je wilt hem graag opeten, maar hoe? Ja, rode kool met appeltjes, niet uit de diepvries maar zoals oma hem maakte. Dat zou lekker zijn!
Gelukkig bood Lekker Hollands uitkomst. Ouderwets lekkere rode kool heet het recept. En dat was het. Ogen dicht, draadjesvlees erbij denken en het is helemaal goed. Weer een puntje voor Yolanda.

Nodig:
1 rode kool
50 gram roomboter
1 ui, in ringen
100 gr suiker
1 tl zout
2 kruidnagels
1 kaneelstokje
2 laurierblaadjes
1 dl rode wijn
120 ml wittewijnazijn
2 appels (een beetje stevige, anders wordt het appelmoes in de pan)

Werkwijze:
Haal de buitenste bladeren van de kool af. Snijd hem in vieren en snijd de witte stukken eruit. Snijd vervolgens de kwarten over de breedte in repen.
Verhit de boter in een pan met dikke bodem en fruit de ui. Doe er suiker, zout, kruidnagels, kaneel en laurier bij. Voeg de rode kool toe. Schenk de wijn en de azijn erbij. (en peper naar smaak). Roer goed door.
Schil de appels en snijd ze in vieren. Leg die bovenop de rode kool. Stoof de kool met het deksel op de pan in 3 kwartier tot een uur gaar.

Boeken: het tuinhuis

Toen ik 15 was, kreeg mijn moeder Heren van de thee cadeau. Ik probeerde het te lezen maar liep hopeloos vast. Dat was mijn eerste kennismaking met Hella Haasse, en geen goede. Het duurde dus even voordat ik weer iets van haar las. Maar haar boeken met thema's uit de klassieke oudheid bevielen me wel. Daarna heb ik regelmatig werk van Haasse gelezen, en deze verhalen wilde ik ook graag hebben.

Het zijn vooral oudere verhalen, een enkel nieuw, en het knappe aan deze verhalen is dat de meeste gisteren geschreven konden zijn. De verhalen over Indië zijn misschien wat gedateerd, maar wel prachtig. Er blijft van alles te raden over, en daar houd ik wel van. Het beste verhaal vond ik het titelverhaal. Maar ook het nieuwe verhaal Korè hield mijn gedachten nog wel even bezig. En de leproos die uit zijn riddergeslacht werd verdreven, en de vergane glorie uit Indië..

Ik denk dat ik het nog maar eens ga lezen.

Madeleines

Van de Sint kreeg ik een madeleine vorm. Ik bakte natuurlijk meteen de volgende dag koekjes maaar vergat ze te fotograferen. Maar door onverwacht stormvrij vorige week had ik weer tijd om te bakken. Ze zijn nog niet zo mooi als ik ze zou wensen (er zitten niet van die mooie ribbeltjes in), maar ze zijn wel erg lekker. Kleine cakejes, een heel klein beetje kleverig. Mmmm. Je kunt er allerlei variaties mee maken. Mijn favoriet is die met sinaasappel.

Nodig:
2 eieren
90 gram witte basterd
90 gram bloem
2 tl bakpoeder
zout
90 gram boter (gesmolten en daarna iets teruggekoeld)
rasp van een sinaasappelschil

Werkwijze:
Klop in de keukenmachine eieren en suiker totdat ze licht van kleur zijn geworden en het mengsel dik is. Verwarm de oven op 175 graden.
Zeef bloem, bakpoeder en een snufje zout boven het mengsel en blijf kloppen tot het een glad mengsel is geworden. Doe nu de sinaasappelschil en de boter erdoor, blijf rustig kloppen.

Vet een madeleine bakplaat in (of een muffin plaat of een ander vormpje, als je maar niet te veel deeg in elk vormpje doet). Doe in elke uitsparing een schepje deeg, doe het niet te vol want het gaat enorm rijzen in de oven en anders zitten al je madeleines aan elkaar vast.
Zet ongeveer 8 minuten in de oven.

Deze hoeveelheid is bij mijn vorm genoeg voor ongeveer 36 koekjes.

Boeken: Arnon Grunberg - De joodse messias

De laatste jaren had ik de boeken van Arnon Grunberg wat links laten liggen. Dit omdat er vaak zo veel zotte dingen gebeurden in een boek dat ik na een tijdje een beetje verveeld raakte, en ook wel een beetje geïrriteerd. Maar na het lezen van Tirza had ik de smaak wel weer te pakken. Ik vind Grunberg wel een goede schrijver en misschien had ik wel een beetje te hard en inflexibel geoordeeld over zijn rariteiten.

Dus vroeg ik aan Sinterklaas de goedkope editie van De joodse messias. Ik heb het boek in één (lange) ruk uitgelezen. Het is een heel ander boek dan Tirza, hier vind je alle rariteiten weer terug. Een teelbal die koning David heet, een man wiens voeten worden gefrituurd en nog veel meer. Soms worden met een onderkoelde ondertoon de raarste dingen verteld, en juist dan vind ik Grunberg op zijn best. Het is zó raar dat je tijdens het lezen regelmatig in de lach schiet. Dat daarnaast het verhaal ook overeind blijft staan en er zelfs in de loop van het boek wat losse eindjes aan elkaar worden geknoopt is erg knap.

Wel was ik het na 300 pagina's allemaal wel weer een beetje beu; meer van hetzelfde. Op een bepaald moment ben je zo gewend aan al die rariteiten dat het je niet meer aan het lachen maakt, en dat is zonde.

Boeken: Kiran Desai - De erfenis van het verlies

Boeken die de Booker prize winnen, wil ik altijd graag lezen. De keuze van de jury mag dan soms wat onverwacht zijn, meestal vind ik het erg goede boeken. In de voorspellende krantenstukken waren de recencenten al vrij positief over De erfenis van het verlies, en ik bedacht dat ik het ook wel wilde lezen als het niet won.

Het won wel, en ik kreeg het van de Sint. Het is een boek dat je door de beeldende beschrijvingen meteen naar een ander land trekt, in dit geval India. In de Darjeeling streek woont een aantal mensen met ieder zo hun verhaal, hun mislukkingen en hun dromen. In hun levens speelt de vraag naar hun identiteit een grote rol. Een oude rechter studeerde in Engeland, probeerde daar Engels te zijn en zijn -bruine- gezicht te poederen met een poederdons, maar bleef Indiër. De zoon van de kok is naar de VS getrokken op zoek naar een beter leven. De kok denkt dat de zoon dat betere leven inderdaad bereikt heeft en overstelpt hem met verzoeken om hulp van dorpsgenoten. Maar de zoon wordt uitgebuit en wil eigenlijk liever terug.
Indiërs die naar de koloniale tijd terugverlangen, Indiërs die Kasjmir terug willen hebben, Nepalezen die in India wonen maar ook een eigen staat willen, iedereen is op zoek naar zijn identiteit.

Ik vond het een mooi boek, en de regen die steeds maar valt in het boek, paste heel mooi bij de regen in Nederland. En van steeds dat woord Darjeeling krijg je trek in thee...

Caesar salad

Speciaal voor Louise, die haast niet kon wachten tot ik hem op mijn site zette ;-)
Maar die er dan ook een jaar op heeft moeten wachten...

Nodig:
100 gram bacon
1 krop Romeinse sla (in geval van nood kan ijsbergsla ook)
parmezaankrullen
1/2 stokbrood
knoflook
olijfolie
1 eigeel
2 tl Dijon mosterd
sap van een halve citroen (ong twee eetlepels)
3 ansjovisfilets (als je ze eerst 10 minuten in melk laat weken, zijn ze niet meer zo zout)
25 gr geraspte parmezaan
plantaardige olie, bijvoorbeeld slaolie

Werkwijze:
Was de sla en droog hem goed, dan mengt de dressing beter.
Verwarm de oven voor op 180 graden. Snijd het stokbrood in dunne plakjes en besmeer met olijfolie. Rooster ze in 15 minuten goudbruin in de oven. Snijd een teentje knoflook doormidden en bestrijk de plakken stokbrood met het snijvlak.
Laat de oven aanstaan, leg de plakken bacon op bakpapier en bak ze krokant (ong 10-15 minuten). Laat ze afkoelen op keukenpapier. Breek ze daarna in kleinere stukken.

Meng voor de dressing het eigeel, mosterd, 1 teen knoflook (fijngesneden), citroensap, ansjovis en parmezaan in de keukenmachine of met een staafmixer. Giet er nu, terwijl je blijft mixen, beetje bij beetje de olie bij. (Ik doe meestal een mengsel van olijfolie en sla olie - bij alleen olijfolie wordt het bitter). Doe dit met geduld anders gaat je dressing schiften. Doordat je de olie toevoegt wordt het mengsel glad en een beetje romig. Proef een paar keer tot je het lekker vindt. Het mag best een beetje sterk smaken. Hoe meer olie je er bij doet, hoe zachter de smaak.
Meng de dressing goed door de sla. Meng vervolgens de croutons en de bacon er doorheen. Garneer met de krullen parmezaan (gewoon met de kaasschaaf afsnijden, dan krullen ze vanzelf).

Kruidenboter

Heel lekker, en heel gemakkelijk: kruidenboter met zongedroogde tomaten.

Nodig:
half pakje roomboter op kamertemperatuur
5 zongedroogde tomaatjes op olie
10 blaadjes basilicum
(en je kunt naar hartelust variëren)

Werkwijze:
Doe alle bovenstaande ingrediënten bij elkaar in de keukenmachine of prak ze door elkaar met een vork.

Bakken: worstjes met vijgen en linzen

Deze ziet er op de foto's misschien een beetje vreemd uit, maar het is erg de moeite waard. De combinatie van de zoetzure vijgen en de kruidige linzen met de vettige worst is bijzonder en misschiel wel daardoor extra lekker. Het recept komt uit Honigzoete vijgen en ingelegde citroenen van Diana Henry. Het is belangrijk om het recept zorgvuldig op te volgen, maar dan heb je ook wat.

Nodig: (4 personen)
2 el olijfolie
8 saucijsjes (ik nam twee grote kalfssaucijzen)
2 uien
125 gram pancetta in blokjes
275 gram groene linzen (die waren er niet toen ik dit maakte, vandaar de grauwe linzen op de foto)
150 ml droge witte wijn
450 ml kippenbouillon
zout en peper

(voor de vijgen)
50 ml rodewijnazijn
50 ml balsamico azijn
50 ml sherry azijn
75 gram suiker
kaneelstokje
350 gram verse vijgen

Werkwijze
Doe voor de vijgen alle bijbehorende ingrediènten (de azijnen, suiker en kaneelstok) in een pan en verwarm op laag vuur totdat de suiker is opgelost. Breng aan de kook en draai dan direct het vuur laag. Laat 5 minuten zachtjes trekken. Snijd de vijgen doormidden en doe ze in de pan. Pocheer ze 5 minuten in het azijnmengsel. Je zult merken dat het mengsel stroperig wordt. Laat de vijgen afkoelen.

Verhit olie in een koekenpan en bak de saucijzen gaar. Haal ze uit de pan en houd ze apart.

Snijd de ui in halve ringen. Bak ze glazig in dezelfde pan als waarin je net de saucijzen hebt gebakken. Voeg de pancetta toe en bak tot het begint te kleuren. Voeg de linzen toe en schep het om. Schenk de wijn en de bouillon erbij en breng aan de kook. Voeg zout en peper toe, draai het vuur laag en doe de saucijzen erbij. Laat het op laag vuur 30 minuten zachtjes koken of tot de linzen gaar zijn (duurde bij mij iets langer dan 30 min). Als het te droog wordt kun je nog wat bouillon of water toevoegen.
Serveer met de vijgen.

Marisha Pessl - Special topics in calamity physics

Tja wat zullen we hier eens van zeggen. Het boek wordt geplaatst in de literaire stroming waartoe ook Jonathan Safran Foer en Nicole Kraus behoren. Het is daar ook duidelijk aan verwant: ook Pessl laat steeds zien hoe veel ze weet en giet haar roman in een aparte structuur. Gelukkig beging ze al aan het begin de fout om Homeros een hellenist te noemen, de rest van het boek kon ik mij bij alle verwijzingen afvragen of ze wel juist waren. Foer en Kraus vind ik erg goed dus ik verheugde me op dit boek.

Uiteindelijk was ik toch een beetje teleurgesteld. Het begint allemaal heel goed. Het belooft spanning, alle hoofdstukken verwijzen naar een beroemde roman en de hoofdpersoon Blue van Meer lardeert haar verhaal met semi wetenschappelijke verwijzingen. Zeker in het begin is dat heel vermakelijk. Ook haar merkwaardige levensverhaal en de band met haar vader zijn intrigerend.

Helaas staat er verder niet zo veel tegenover. Geen van de personages komt goed uit de verf en de plot is flinterdun. Aan het einde gaan de 'wetenschappelijke' verwijzingen steeds meer irriteren. De moeilijk bedoelde theorie en de ineenstorting van alles was Blue als vanzelfsprekend had beschouwd komen daardoor nauwelijks naar voren. Wat mij betreft is Pessl in haar experiment de weg wat kwijt geraakt- net als haar lezers.

Ambo Anthos (de uitgever in NL) heeft wel een erg leuke site gemaakt voor het boek: www.marishapessl.nl

Bakken: pasta met posteleinpesto

Na een enthousiast stuk in Elle eten kocht ik het kookboek Lekker Hollands van Yolanda van der Jagt. Yolanda is een fanatiek pleitbezorger van Hollandse groenten en Hollandse kost. Ze wordt stevig gesponsord door Odin (net zoiets als Kievit, alleen bij Odin krijg je nogal wat pompoen en moet je het ook nog zelf gaan halen). Er staan allerlei leuke recepten met vergeten groenten in.

Aanvankelijk was ik toch een beetje teleurgesteld over het boek. Ik maakte de Aardappelgratin met mais en pompoen en die was na de voorgeschreven oventijd echt nog rauw. En ook de bloemkool met spek en room wilde maar niet gaar worden. En in de geitenkaastaart met witlof zat zo verschrikkelijk veel ui dat ik me afvroeg waarom het deze naam had.

Maar vandaag sloeg het om: de pasta met posteleinpesto was heel erg lekker. Ik wilde het al een tijdje maken maar de groenteboer had steeds geen winterpostelein. Maar gelukkig kun je op de Kievit bouwen, en deze week zat er winterpostelein in mijn pakket.

Nodig:
250 gram winterpostelein
50 gram walnoten
150 gram oude kaas of parmezaan
2 teentjes knoflook
1 dl olijfolie extra vergine
200 gram spaghetti

Werkwijze:
Snijd eventuele worteltjes van de postelein en was de groente goed. Laat goed uitlekken of droog in de slacentrifuge. Rooster de walnote goudbruin in een koekenpan. Rasp ongeveer twee eetlepels van het stuk kaas af. Pureer in de keukenmachine de postelein (bewaar wat voor de garnering) met de walnoten, geraspte kaas, knoflook en olijfolie tot pesto.

Kook de spaghetti, giet af en meng de pesto er doorheen. Garneer met nog wat parmezaan en de resterende postelein.

Bakken: kip met ingelegde citroenen en couscous

Nog een goede suggestie uit de Noord Afrikaanse keuken is deze kip met ingelegde citroenen. Het recept is een combinatie van een recept van Jamie Oliver, een van Diana Henry en eigen smaak.

Nodig
(voor de kip)
2 kippenpoten (als je geen zin hebt de kip op je bord te slopen, dan kun je de poten ook van tevoren schoonmaken)
125 ml kippenbouillon
0,5 theelepel saffraan
olijfolie
1 grote ui
0,25 theelepel kurkuma
grote groene olijven zonder pit, naar smaak

(voor de kipmarinade)
0,5 ingemaakte citroen
3 geperste knoflooktenen
0,5 tl djahé (gemberpoeder)
0,25 tl komijnpoeder
0,25 tl paprikapoeder
0,25 tl cayennepeper (laat dit weg als je niet van spicy houdt)
olijfolie
zout en peper

Werkwijze
Snijd de citroen in kleine stukjes en meng met de andere ingredienten voor de marinade. Wrijf de kippenbouten goed in met de marinade en laat een paar uur staan. Dek ze af en keer ze regelmatig.
Verhit de bouillon en los de saffraan er in op. Verhit tegelijkertijd olie in de pan en bak de kip aan. Schep de kip er daarna weer uit. Doe daarna de uien in de pan en bak ze fruitig. Voeg de kurkuma toe en voeg daarna de bouillon met saffraan toe. Leg de kip terug in de pan. Zet de kip vervolgens ongeveer 30 minuten in een voorverwarmde oven op 180 graden. Kijk af en toe in de oven of de kip niet uitdroogt en bedruip de kip indien nodig met het vocht. Voeg een kwartier voor het einde de olijven toe.

Wel de couscous in warm water of bouillon. Breng op smaak met een beetje crème fraiche, fijngesneden koriander en munt.

Serveer de kip met de couscous. Overgiet de kip met de saus die in de pan is ontstaan. Serveer er wat zure room bij.

Bakken: noedels met oestersaus

Sinds we in Vietnam zijn geweest, eten we minstens één keer per week noedels. Dit recept is slechts één van de vele variaties.

Nodig:
1 stengel citroengras
1 teen knoflook
1 rode peper
2 el sesamolie
1 el sojasaus
groenten naar keuze: bijvoorbeeld sperziebonen, paksoi, oosterse bladgroenten, spinazie
2 ons bieflapjes
200 gram noedels
oestersaus
pinda's

Werkwijze:
Snijd citroengras en knoflook fijn en stamp in een vijzel tot een soort papje. Meng met een fijngesneden rode peper, de sesamolie en de sojasaus. Meng hier het vlees (in reepjes gesneden) doorheen en laat even marineren. Maak de noedels volgens de aanwijzigen op de verpakking. Roerbak de groenten in een wok. Meng de noedels er doorheen en warm het door. Bak het vlees in een aparte pan kort gaar, ik heb een voorkeur voor vlees dat nog goed rosé is.
Breng op smaak met oestersaus en eventueel een beetje sojasaus. Garneer met wat pinda's.

Chocolate chip koekjes met cranberry

Uit Elle eten nummer 4, en die heeft het weer uit het nieuwe kookboek van Tessa Kiros, Alle smaken van de regenboog. Ik vond deze koekjes erg geslaagd. Het zoete van de chocolade en het deeg en dan het verfrissende van de cranberries was een goede combinatie.

Nodig:
75 gram zachte boter
50 gram bruine basterdsuiker
50 gram kristalsuiker
1 ei
een paar druppels vanille extract (Tessa Kiros doet in haast alle zoete gerechten vanille extract. Ik vind dat persoonlijk niet zo nodig en je kunt het zonder al te veel risico weglaten)
160 gram bloem
1/2 theelepel bakpoeder
zout
110 gram grof gehakte pure chocola
50 gram gedroogde cranberries (bij de groenteboer)

Werkwijze:
Verwarm de oven op 190 graden. Meng boter en suiker door elkaar en klop het mengsel glad. Meng ei en eventueel vanille extract erdoor. Zeef bloem en bakpoeder boven de kom en roer het geheel door tot er een zanderig beslag ontstaat. Roer dan de chocola en de cranberries erdoor. Vorm balletjes van steeds ongeveer een theelepel deeg (maak je handen en de theelepel een beetje nat, dan plakt het niet zo) en leg ze op een met bakpapier beklede plaat. Bak ze ongeveer een kwartier. Laat afkoelen (als ze uit de oven komen zijn ze nog zacht) en opstijven.

Deze hoeveelheid is goed voor ongeveer 30 koekjes; bij mij paste het op één bakplaat maar je kunt ze natuurlijk ook in twee keer bakken.

Bakken: citroencake

De credits voor deze citroencake mogen geheel en al naar Michiel; ik heb de cake alleen maar opgegeten. Dit recept is het bewijs voor de stelling dat je ook met heel eenvoudige recepten erg lekker dingen kunt maken. (Michiel knorde al dat hij liever iets moeilijkers wilde maken de volgende keer - en zo geschiedde, maar dat volgt later)

Nodig:
220 gram gesmolten boter
330 gram witte basterdsuiker
2 eieren
250 ml zure room
60 ml citroensap
2 el geraspte citroenschil
270 gram bloem
4 tl bakpoeder
Beetje zout

Verwarm de oven op 180 graden. Klop in een kom boter, suiker, eieren, zure room, citroensap en citroenrasp door elkaar. Zeef er de bloem, het bakpoeder en een snufje zout doorheen. Blijf kloppen tot het een glad geheel is geworden. Bekleed een ondiep bakblik met bakpapier en giet hier het mengsel in. Bak ongeveer 35-40 minuten in de oven.

John Boyne - De jongen in de gestreepte pyama

Dit boek stond al een tijdje op mijn lijstje, en gelukkig kon ik het lenen van collega Annelies. Het is maar een dun boek en in een eenvoudige stijl geschreven dus je hebt het vrij snel uit.

Ik was na afloop toch een beetje teleurgesteld. Het idee achter het boek is goed, en spreekt mij extra aan omdat ik altijd graag boeken uit een ander perspectief lees. Het gaat over een Duitse jongen wiens vader een hoge Nazi is, die kampcommandant wordt in Auschwitz. De jongen is klein, en heeft niet zo goed door wat er allemaal gebeurt en dat levert mooie, aangrijpende momenten op. Hij wordt –natuurlijk- een vriendje van een Joodse jongen aan de andere kant van het hek en in hun gesprekken blijkt veel onwetendheid. Hij vraagt zich bijvoorbeeld af waarom de mensen aan de andere kant van het hek allemaal die gestreepte pyama’s dragen, en of ze niet wat anders aan kunnen trekken?

De stijl van het boek doet crossover literatuur vermoeden, maar misschien is het thema te heftig voor dat genre. Hoewel, Less than zero is ook uitgebracht in een crossover reeks. Tijdens het lezen bekroop mij toch steeds het gevoel dat ik een jeugdboek las. Dat is natuurlijk geen diskwalificatie van het boek, maar ik vraag me wel af of het zo bedoeld is.

Ik wist al dat er een verrassende wending zou komen aan het einde van het boek, en gezien de thematiek was mij al snel duidelijk wat dat zou zijn. Het wordt naar het einde toe allemaal wel erg onwaarschijnlijk. Ik vraag me af of een kind in die tijd écht zo naïef kan zijn. Er waren toch ook jeugdbewegingen? En zou die vader zijn ideeën nou nooit thuis overbrengen? Ik zal het nooit weten waarschijnlijk, want wie kan me dat vertellen?

Kaaskoekjes

Vroeger bij mijn oma kreeg ik altijd kaaskoekjes. Meestal was het een restant van ons vorige bezoek en waren de koekjes een beetje bol (pardon, oud) geworden. Ik had er dus geen geweldige herinneringen aan. Op borrels mijd ik ze meestal. Maar toen ik dit recept in de Elle eten zag staan besloot ik het nog eens te proberen. En eigenlijk zijn ze best lekker...

150 gram bloem
150 gram boter in blokjes
150 gram Old Amsterdam
½ theelepel zout
½ theelepel paprikapoeder
30 gram maanzaad

Zeef de bloem en wrijf er met je vingers de boter door. (Net zoals bij kruimeldeeg).
Meng vervolgens de kaas, het zout, het paprikapoeder en de helft van het maanzaad erdoor. Kneed dit tot een samenhangend mengsel waarin je geen boterklontjes meer ziet zitten. Maak er een bal van, omwikkel die met plasticfolie en zet minimaal 1 ½ uur in de koelkast. Rol vervolgens de lap uit tot ongeveer een halve centimeter dikte en snijd er vierkantjes of andere vormpjes uit. Zet 8 minuten in een op 225 graden voorverwarmde oven. Laat afkoelen en serveer.

Arnon Grunberg - Tirza

Ach Tirza, liefste meisje van haar papa. Een papa die een beetje moeite heeft met de wereld maar zijn dochter tegen alles bestand wil maken. Want als je als kleine meid de Russische meesters vast leest, dan ken je het nihilisme vast en hoef je er later niet meer doorheen. En ze is hoog-hoogbegaafd, vergeet dat niet.

De papa, Jörgen Hofmeester, ziet zijn zo zorgvuldig gecultiveerde leventje instorten en als lezer krijg je verschrikkelijk medelijden. Zijn vrouw had hem verlaten en was bij haar jeugdliefde op een woonboot gaan wonen, en hun oudste dochter Ibi was het huis uit. Dus papa werkte als redacteur vertaalde fictie bij een uitgeverij en was vader. “Het lag in de lijn der verwachting dat hij uitgever zou worden” staat er steeds. Hij woonde in het beste postcodegebied van Amsterdam, kon goed koken.

En dan komt De echtgenote (zoals hij haar heel afstandelijk noemt) ineens weer terug. En nog wel op de dag van het examenfeest van Tirza, die zal gaan reizen in Afrika. Met haar vriend Choukri. Hoe bedreigend deze eerste serieuze vriend van Tirza voor hem is blijkt wel uit het feit dat hij hem ogenblikkelijk vergelijkt met Mohammed Atta.

Hij is zijn baan kwijt en verblijft hele dagen op Schiphol om dat maar niet bekend te hoeven maken. Je ziet die arme man bij de douane staan en mensen uitzwaaien die hij niet kent. En het bezoek op het feest komt te laat. En hij drinkt te veel wijn. En hij doet iets wat niet mag. En dan verdwijnt Tirza ook nog eens. Het zit allemaal niet mee.

De eerdere boeken van Grunberg vond ik wel eens een beetje hijgerig en er gebeurden zo veel zotte dingen dat het me een beetje tegen ging staan. Dit was veel indrukwekkender. Die arme man, die zomaar zijn gereguleerde leventje in de soep ziet lopen en dan van de weeromstuit zelf ook maar gekke dingen gaat doen…

Boeken: Hondekop

Morten Ramsland toont zich in dit boek een echte verhalenverteller. Hondenkop is een Noors-Deense familiesaga waarin de gekste dingen gebeuren. Van een oma die denkt dat ze overleeft op blikjes lucht uit haar geboorteplaats tot iemand die een latrine laat ontploffen, en van een initiatierite in de bossen tot mensen met bijnamen als Appelkop en Flapoor.

Af en toe is het lastig om de personages uit elkaar te houden. Want is Appelkop nou de neef of de oom van de hoofdpersoon? En is Flapoor dan zijn vader? En is Appelkop dezelfde als Knut? Of zijn er twee Knuts?
Die verwarring doet echter niets af aan het boek, het leest als een trein en je wordt meegezogen in de reeks gebeurtenissen.

Het verhaal is opgehangen aan een kleinzoon die terugkomt naar zijn stervende oma. Zij is begonnen alle familieverhalen opnieuw te vertellen, en de kleinzoon vertelt die door aan zijn zus, vermengd met zijn eigen herinneringen. Hij heeft geen denderende band met zijn zus en hun kijk op het verleden is nog wel eens verschillend.

Ik vond het boek de moeite waard. Je moet wel je aandacht erbij houden, maar de personages blijven nog lang in je hoofd zitten.

Kaasfondue

Het is echt zonde om kaasfondue uit een pakje te maken. Het is veel minder lekker en ongeveer even veel werk. Nu het herfst begint te worden, verheug ik mij alweer op alle kaasfondues.

Nodig:
500 gram kaas, bijvoorbeeld emmenthaler, gruyère en fontina
750 ml droge witte wijn (of 500 ml als je dikkere kaasfondue wilt)
1 borrelglaasje kirsch
1 theelepel maïzena
1 teen knoflook, gepeld

nootmuskaat, zout en peper

Om er bij te eten:
Stokbrood
Salade
Vleeswaar

Bereidingswijze
Snijd het knoflookteentje in tweeën en gebruik de snijkant om de pan mee in te smeren. Giet de wijn in de pan en verwarm. Nu even goed opletten: de wijn moet heet zijn maar nog niet koken. Giet al roerende steeds een beetje geraspte kaas erbij. Als het niet meer in vlokjes door de wijn zwemt, kun je de volgende dosis toedienen. Roer de maïzena door de kirsch. Als alle kaas is opgenomen giet je het maïzena/kirsch mengsel er doorheen. Als je mengsel er al mooi gebonden uitziet voor het toedienen van de maïzena kun je beter alleen de kirsch er doorheen roeren.
Breng op smaak met een beetje nootmuskaat en peper.

Wij eten kaasfondue meestal met stokbrood, een groene salade en wat vleeswaar (parmaham, salami, chorizo) of champignons.

Sana Valiulina – Didar en Faroek

Het leuke van meedoen aan een leesclub is dat je ook regelmatig boeken leest die anders aan je voorbij waren gegaan. Didar en Faroek is er zo één. Het is geschreven door een dame uit Estland die nu al jaren in Nederland woont. Ze heeft het boek ook in het Nederlands geschreven. Dat maakte op mij al wel indruk.

Het boek gaat over de levens van Didar en Faroek in het Stalinistische tijdperk. Uiteindelijk zijn deze twee met elkaar getrouwd, het zijn namelijk de ouders van Valiulina. Dat denk ik tenminste, want dat staat op de achterkant. Als je het boek leest, krijg je echter niet de indruk dat ze ooit weer bij elkaar komen. Zou de schrijver van de flaptekst het ook hebben gelezen?

Het verhaal springt heen en weer in de tijd. De hoofdgebeurtenis is de ontmoeting tussen Didar en Faroek, die jarenlang brieven met elkaar hebben uitgewisseld en die nu zullen gaan trouwen. De ontmoeting valt alleen enorm tegen, Didar vindt Faroek helemaal niet leuk. Terugkijkend wordt verteld over hun jeugd, en ze hebben allebei behoorlijk wat meegemaakt. Het zijn meeslepende passages. Ik vond ze ook heel interessant omdat het de tweede wereldoorlog weergeeft in een mij onbekend perspectief, namelijk het Russische. Het is een boek waar je je in kunt verliezen door de vele gebeurtenissen en de meeslepende schrijfstijl.

Toch was ik aan het einde een beetje in de war. Ik wist niet meer waar ik was in de tijd: hadden ze nou elkaar al wel of nog niet ontmoet? En hoe is het nou uiteindelijk gegaan? Heeft Didar zich inderdaad bedacht naar aanleiding van de brief die ze van Faroeks zus kreeg? Of heeft ze zich bedacht toen ze haar eigen –vergeten- brief teruglas? Wat gebeurde er voor de ontmoeting en wat erna?

Misschien nog maar een keer lezen. En de reacties van de anderen afwachten, wie weet hebben zij het beter begrepen dan ik.

Bakken: meringue

Het leek me leuk om eens een meringue te maken, hoewel ik altijd Michiel inschakel om voor mij de eiwitten te kloppen. Dus of het ding lukt is erg afhankelijk van zijn medewerking...
Nu ik hem geproefd heb vind ik hem bijzonder goed gelukt, alleen wel erg zoet. Maar dat is een kwestie van persoonlijke smaak denk ik.

Het recept komt uit de laatste Elle eten. Het blad is inmiddels al aardig smoezelig, ik heb er al van alles uit gekookt.

Nodig:
4 eiwitten
160 gram kristalsuiker
1 tl vanille extract
2 tl witte wijnazijn (volgens het recept in de Elle moet dit wittewijn azijn zijn, maar ik vond het niet de moeite om dat aan te gaan schaffen voor twee theelepels...)
60 gram walnoten (of nougatine)
60 gram ongezouten crackers (ik had gewone crackers van Lu gekocht. Volgens mij betekent ongezouten dat je geen Tucjes moet kopen)

Vulling:
140 gram pure chocolade
200 ml slagroom
1 tl vanille extract
150 gram aardbeien (of ander niet té zoet fruit)
poedersuiker

Werkwijze:
Oven voorverwarmen op 120 graden.
Maal de walnoten en crackers fijn in de keukenmachine.
Bedek de bodem van een springvorm met bakpapier en vet de rand in.
Klop de eiwitten tot ze er uitzien als heel dik scheerschuim. Klop er de suiker door, daarna vanille extract en azijn.
Spatel er de crackers en de walnoten door.
Giet het mengsel in de bakvorm, maak de bovenkant mooi glad en maak een kuiltje in het midden.
Bak anderhalf uur in de oven, of tot de randen de vorm loslaten. Zet dan de ovendeur op een kier en laat de meringue afkoelen. Smelt de chocolade au bain marie en druppel die over de meringue. Laat de chocola hard worden.
Klop de slagroom stijf met het vanille extract en bedek de meringue ermee. Garneer met de aardbeien en bestuif met poedersuiker.
Neem een klein stukje, anders heb je een enorme suikerkick...

Boeken: NRC boekenfeest

Vol verwachting klopte mijn hart: ik had kaartjes voor het Boekenfeest van NRC Handelsblad, ter ere van het 10-jarig bestaan van de boekenbijlage. Leuk om daar de recensenten eens 'in het echt' te zien en te luisteren naar goede discussies over boeken. Het feestje vond plaats in Felix Meritis in Amsterdam (en je hoorde leuke variaties op de uitspraak daarvan). Het viel me direct op dat ik een beetje uit de toon viel. Blijkbaar zijn fanatieke lezers van de boekenbijlage ofwel 55+ ofwel 24 en op zoek naar een baantje bij een uitgever. Waar waren mijn leeftijdsgenoten? Ben ik gek? Suf?

Nou ja, ik vond het ook nog een leuke avond. De eminences grises liepen erg met hun kennis te koop als ze een vraag stelden (Ik ben zeer deskundig en ik heb dit en dit en dit allemaal gelezen en dat wil ik jullie graag vertellen). Maar ja misschien ben ik ook wel zo op die leeftijd.

Ik was eerst bij de leesclub live over Het complot tegen Amerika van Philip Roth. Drie recencenten (Elsbeth Etty, Joost Zwagerman, Bas Heijne) mochten 5 minuten vertellen wat zij ervan vonden en daarna mocht de zaal zich er mee bemoeien. Het werd een boeiende bijeenkomst, hoewel de recensenten meer te vertellen hadden dan het publiek. Gelukkig maar. (En ik heb mijn mond niet opengetrokken, ook dat nog). Ik had er nog wel langer naar willen luisteren.
Daarna een workshop over het bestaan van een Literair Criticus, in dit geval Arnold Heumakers. Het werd een boeiend gesprek. Sommige vragen kon ik zelf wel beantwoorden (Kiest u alle boeken zelf? Nee natuurlijk niet, maar soms wel) maar bijvoorbeeld de discussie over reacties van gerecenseerden was erg leuk.
Tot slot naar de discussie over de vraag of er sprake is van De Nederlandse literatuur of niet. De discussieleider was een beetje traag maar de besproken topics waren interessant. Is Arnon Grunberg Nederlandse Literatuur? Zijn referentiekader is niet bijzonder Nederlands.

Het was een leuke avond die uitnodigde tot het lezen van nog meer boeken. Maar ja, eerst Didar en Faroek maar eens uitlezen...

Bakken: scones

Van vorm zijn ze een beetje anders dan echte scones (bijvoorbeeld die van Scallywags) maar ze smaken hetzelfde. De volgende keer zal ik mij meer toeleggen op de vorm.

Het is een vreemde gewaarwording om gebak te maken op basis van geklopte slagroom. Het bleef een beetje plakkerig allemaal en ik vroeg me af of ik er niet wat meer bloem bij had moeten doen om ze wat steviger te maken. Maar ik heb me voor de verandering precies aan het recept gehouden. Experimenteren doe ik de volgende keer wel weer.

Nodig:
600 gram slagroom
400 gram bloem
6 theelepels bakpoeder
2 eetlepels witte basterd suiker

Werkwijze:
Klop de slagroom stijf. Zeef de bloem en het bakpoeder en meng door de slagroom. Voeg de suiker toe. Bestuif een stuk bakpapier met wat bloem en maak van het deeg mooie rondjes van ongeveer 5 centimeter in diameter. Doe ze 17 minuten in een op 180 graden voorverwarmde oven.

Boeken: Armelia

Ik las over dit boek op het weblog van Sander en besloot het meteen te kopen. En de dagen daarna zag ik het boek ineens overal. Nou was dat ook niet zo heel gek, aangezien de auteur uit Leiden komt.

Het bleek een zeer goede keus. De schrijver schrijft op de manier van Marquez en dat verwacht je niet van een Nederlanders, zelfs niet van eentje met zo'n interessante gecombineerde achternaam.

Het gaat over Spanje in de tijd van de Spaanse burgeroorlog, bezien vanuit een familie in een klein dorpje. Steeds wordt in het boek vooruit gewezen en terug gekeken naar de dag dat er een massamoord in het dorpje plaatsvond. De hoofdstukken hebben de namen van personages. De belangrijkste zijn die uit de familie van Armelia, en die krijgen ook de meeste tekst. Van anderen wordt alleen vermeld wat ze deden op de dag van de massamoord, voordat ze stierven.

Enerzijds is het dus een pittig boek, met veel ellende. Maar de schrijfstijl en de magisch realistische elementen geven het een prettig mystiek sfeertje. Zeer de moeite waard.

Boeken: Katherine Neville - De Acht

Ik ben geen groot fan van thrillers, en zeker na een miskleun als Het geheime avondmaal ben ik altijd weer even genezen. Maar De Acht lag al heel lang op de te lezen boeken stapel en ik besloot het er toch op te wagen. Het was een leesexemplaar van de uitgever, duidelijk nog niet gecorrigeerd en alle afbeeldingen ontbraken.

Gelukkig was dit een thriller die me wél kon boeien. Hij is behoorlijk dik en ik heb hem vrij snel uitgelezen. Om kort te zijn gaat het over een schaakspel uit de tijd van Karel de Grote waar een formule in zou zitten die iemand de wereldmacht kan geven. Er spelen twee verhalen door elkaar, een in de 18e eeuw en een in de jaren 70 van de 20e eeuw. In de 18e eeuw is het spel over de wereld verdeeld geraakt, in de 20e eeuw zijn verschillende mensen ernaar op jacht. Alle mensen die daarbij betrokken zijn, fungeren als een rol in het schaakspel. Er zijn dus pionnen, lopers, een zwarte en een witte koningin enz.

Goed aan het boek vond ik dat er duidelijk goede research aan vooraf is gegaan én dat Neville eindelijk eens andere thema's kiest. Geen heilige graal, geen Leonardo da Vinci, geen Rozenkruisers of tempeliers, slechts zijdelings vrijmetselaars, geen boodschappen verstopt in schilderijen.
Maar Karel de Grote, Catharina de Grote, de Franse revolutie, de OPEC in de jaren '70. Alleen dat al maakt het verfrissend. Daarnaast is het goed en spannend geschreven.

Onwaarschijnlijkheden zijn geloof ik inherent aan het genre, dus ik heb me er niet al te zeer aan gestoord dit keer. Als er eens iemand vraagt wat je zou kunnen lezen ná Dan Brown dat geen slap aftreksel van de Da Vinci code is, dan zou ik dit zeker aanbevelen.

Bakken: Hartige taart met witlof en rode ui en geitenkaas

Dit recept komt uit het laatste nummer (augustus) van Elle eten. Ik vond dat er op het recept wel het een en ander aan te merken was, dus geef hieronder mijn eigen variant. In het origineel was de verhouding ui - witlof een beetje vreemd.

Nodig:
4 plakjes bladerdeeg
2 el roomboter
5 rode uien, in halve ringen
2 el verse tijmblaadjes
500 gram witlof
1oo gram geitenkaas
1 losgeklopt ei
peper en zout

Werkwijze:
Oven voorverwarmen op 21o graden. Laat het bladerdeeg ontdooien en leg ze op bakpapier in een vierkant. Strijk de randjes goed aan elkaar.

Doe een eetlepel boter in een koekenpan en stoof daarin de uien in 20 minuten gaar. Voeg tijm, zout en peper toe. Snijd de harde onderkanten van de witlof af en snijd de witlof in de lengte in repen. Doe nog een eetlepel boter in de pan en bak daarin de witlof tot die mooi bruin wordt. Breng op smaak met wat zout en peper. Laat de witlof iets afkoelen.
Leg de uien op het bladerdeeg, maar laat de rand vrij. Leg de witlof er bovenop. Verkruimel daar bovenop de geitenkaas. Vouw de randjes van het bladerdeeg een klein beetje naar binnen en bestrijk ze met het ei. Doe de taart 20-25 minuten in de oven.

Boeken: Het midden van de wereld

Toen ik klein was, gebeurde het wel eens dat ik boeken uit de bibliotheek haalde die later absoluut niet mijn stijl bleken te zijn. Het waren dan vaak boeken die wat moralistisch van aard waren, en die je inzichten over de wereld bij moesten brengen. Toen ik overstapte naar volwassen literatuur was ik heel blij dat dat daar niet zo nadrukkelijk meer aanwezig is. Of dat het dan onder non-fictie thuishoort en ik het niet per ongeluk tegenkom.

Dat oude gevoel van de bibliotheekboeken overviel me weer toen ik Het midden van de wereld las. Het is uitgebracht in de In between reeks van Lemniscaat, dus bedoeld als crossover boek. (Hoewel Less than zero van Brett Easton Ellis ook in die serie zit - ik was beslist nog niet toe aan zo veel drugs toen ik de crossover leeftijd had!)

Aan de ene kant las het lekker weg en was het mooi en beeldend geschreven. Maar aan de andere kant lag de boodschap "Laat iedereen in zijn waarde" erg wel erg dik bovenop. De hoofdpersoon was homo, zijn moeder deed het met Jan en alleman, zijn vader was onbekend, zijn zus verliefd op een jongen in coma, de beste vriendin van zijn moeder had een relatie met een Nederlandse vrouw én zijn geliefde doet het met zijn beste vriendin. Een beetje te veel van het goede, dunkt me.

Ik weet het niet zo met dit boek. Ik vraag me af of ik over een half jaar (zonder dit weblog) nog weet te vertellen waar het over gaat. Ik denk het niet. Tijd voor het volgende boek.

Boeken: nachttrein naar Lissabon

Volgens de Nieuwsbrief van Athena's boekhandel was dit de mooiste roman tot nu toe van 2006. Reden genoeg om dat eens te checken. Hoewel hun karakterisering "een diep filosofische roman" me wel een beetje tegenstond. Ik was een beetje bang voor quasi filosofisch geleuter uit de categorie "bedenk niet wat de dag jou zal brengen maar wat jij de dag zult brengen".

Misschien was dat ook de reden dat ik ineens in een klein leesdipje geraakte en een paar weken nauwelijks las. Maar toen ik het boek weer oppakte, werd ik er onmiddelijk door gegrepen. Het gaat over een Zwitserse docent klassieke talen die van de ene dag op de andere besluit om zijn leven om te gooien. Hij vraagt zich af of zijn levensweg tot dan toe de goede was en gaat, naar aanleiding van een Portugees boek dat hij tegenkomt, met de nachttrein naar Lissabon om het levensverhaal van de auteur te vinden én weer met zichzelf in het reine te komen.

Zijn zoektocht naar de auteur brengt hem in contact met allerlei mensen die je als lezer nog lang bijblijven. De gemartelde meneer Eça, de leerlinge van de hoofdpersoon die hij vraagt boeken op te sturen, de beide zussen van de schrijver, een jeugdvriend, een arts. Ook de veranderingen die de hoofdpersoon ondergaat maken indruk. De in het boek geciteerde passages uit het Portugese boek zijn inderdaad behoorlijk filosofisch, maar nooit zo dat het gaat tegenstaan. Uiteindelijk werd het toch een boek dat me niet losliet, een boek dat je eens wilt herlezen omdat je bij de eerste lezing vast nog niet alles ontdekt hebt.

Bakken: gegrilde groenten met kip

Bakken: Gegrilde groenten met kip

Groenten grillen in de oven kost even tijd, maar dan is het resultaat ook wel erg goed. Lekkerder dan van de grillplaat vind ik zelf. Ik maak van alles met gegrilde groenten, en deze is favoriet als er iemand komt eten. Je staat niet zwetend in de keuken, hoeft niet te stressen want zo lang de groenten onder de grill liggen hoef je niets te doen, en het is nog lekker ook.

Nodig:
1 grote of 2 kleine courgettes (kleine zijn lekkerder, hebben meer smaak)
1 aubergine
1 rode paprika
1 dubbele kipfilet, in vier stukken
olijfolie
1 citroen
peper
zout
voor een Griekse touch: majoraan (Rigani)
100 gram rucola

Werkwijze:
Snijd van de courgette boven- en onderkant af. Maak met de kaasschaaf mooie dunne slierten courgette. Doe hetzelfde met de aubergine. Snijd de paprika in vieren en verwijder de zaadjes.
Schep de groenten om met een flinke scheut olijfolie, een halve uitgeknepen citroen (en als er haast geen sap uit de citroen komt, doe je de andere helft er ook bij. citroensap voorkomt dat de courgette bruin wordt), peper en zout -en eventueel majoraan-. Leg dit in een ovenschaal of in een vierkant bakblik. Alle groenten moeten bedekt zijn met een laagje olie.
Zet ongeveer een uur in de oven op 150 graden. De groenten worden zacht en heerlijk zoet.

De kip smeer je ook in met olijfolie en citroensap en die bak je op een grillplaat en als je die niet hebt in een koekepan.

Verdeel de rucola over de borden en schep de groenten erop. Leg bovenop de stukken kipfilet.

Je kunt het serveren met een beetje mayonaise bovenop, of mayonaise waar je wat pesto of mosterd doorheen hebt geroerd.

Voor 2 personen.

Bakken: perzikentaart

Bakken: perzikentaart

Het is nu de tijd om lekkere perziken te kopen, dus deze taart uit het kookboek van Donna Hay (Modern Classics 2) had ik al een tijdje gepland voor de zomer. En een verjaardagsfeestje was een mooie aanleiding voor een taart.

Ik vond het zelf erg geslaagd. De perziken die ik gebruikte waren bijna overrijp, maar kwamen toch mooi uit de oven. Je kunt de perziken er met schilletje indoen, maar omdat mijn perziken zo rijp waren, ging dat er bij het snijden al af.

Nodig:
Blind gebakken kruimeldeeg bodem zoals bij de citroentaart.
185 ml zure room
2 el witte basterdsuiker
1 ei
1 eiwit
1 el suiker
6 perziken, in partjes gesneden en ontpit

Werkwijze:
Maak eerst de kruimeldeegbodem.
Klop daarna de zure room, basterdsuiker en ei door elkaar en giet in de bakvorm.
Bak 10 minten in de oven op 180 graden.
Zet de oven op 200 graden. Klop het eiwit totdat je zachte pieken krijgt als je de garde optilt. Roer de suiker en de perzik erdoor en giet in het bakblik. Naar smaak kun je er nog wat extra suiker overheen strooien, ik heb dat niet gedaan.
20 minuten in de oven, af laten koelen, en opeten!