Boeken: Javier Sierra - Het geheime avondmaal
Ik ben niet echt een liefhebber van thrillers, maar op vakantie neem ik er toch altijd graag een mee. Soms heb je een toevalstreffer die wél echt spannend is, zoals Dwaalsporen van Mankell of natuurlijk de Da Vinci Code en Bernini Mysterie. In mijn zoektocht voor deze vakantie kwam ik Javier Sierra tegen. En bovendien hoorde ik er enthousiaste verhalen over.
Maar helaas, ik vond het niks. Tijdens het lezen begon ik me steeds meer te ergeren, en bijster spannend vond ik het ook al niet. Mijn grootste ergernis was dat Sierra wil volhouden dat het een origineel verslag is van een monnik in ballingschap. Om de lezer van deze 'waarheid' te overtuigen staan er steeds voetnoten in de tekst als : "Het is mogelijk dat dit het Floerentijse borstbeeld is waarnaar wordt verwezen, of een kopie hiervan, omdat het inderdaad een verbazingwekkende gelijkenis vertoont met de apostel Simon op het laatste avondmaal." (p. 249) Lieve help, denkt hij dat lezers kleuters zijn?
Ook heel naar is dat de auteur steeds reclame voor zichzelf maakt. In voetnoten verwijst hij naar zijn eerdere werk: "In een eerdere roman, Las puertas templarias, doe ik uit de doeken..." (p.30). Bovendien zijn er te veel verklarende voetnoten nodig. De boeken van Umberto Eco zijn vaak zo moeilijk omdat er geen enkel vreemd begrip wordt uitgelegd of Latijn wordt voorvertaald, maar wat mij betreft draagt dat wel iets bij aan het boek. Van de verklaringen in Sierra werd ik alleen maar kriegel. Niks voor mij dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten