Boeken: Amos Oz - Black Box

Amos Oz - Black Box

Toen ik Oz zijn levensverhaal (Een verhaal van liefde en duisternis) aan het lezen was, zag ik dit boek in een goedkopers uitgave liggen. En omdat Liefde en duisternis mij maar niet los liet, was dit boek snel gekocht. Toch bleef het nog een tijdje op de 'te lezen boeken' stapel liggen.

Maar nu heb ik het dan toch gelezen, en het was de moeite waard. Het is wel wat pittiger dan liefde en duisternis. De hoofpersonen van het boek schrijven brieven en telegrammen aan elkaar en aan de hand daarvan krijg je een beeld van hun leven. Van hun leven op dat moment maar ook van het verleden. De personages zijn allemaal een beetje vreemd, niet een van hen kon echt mijn sympathie opwekken. Maar ze intigreren wel.

Een professor aan het einde van zijn leven, zijn ex-vrouw, hun zoon, de tweede echtgenoot van de vrouw, en hun dochter. En dan ook nog de advocaat, of beter gezegd juridisch raadsman, van de professor. Allemaal hebben ze zo hun plannen, maar ze weten elkaar steeds een voet dwars te zetten, zodat niets volgens planning verloopt.

De brieven van de tweede echtgenoot zijn het pittigst, omdat hij er wat religieus fanatieke ideeën op na houdt en zijn lezers met verwijzingen naar bijbelteksten om de oren slaat. Maar vooral bij hem vroeg ik me steeds af wat nou zijn plannen waren, veel geld binnenhalen en de eerste man ruïneren? Alle Arabieren uit Israël jagen met het geld van de oude man? Of was hij daar te simpel voor?

En tegen de achtergrond van de strijd in het Midden-Oosten zijn de passages over Joden en Arabieren ook interessant om te lezen. Oz heeft daar tussenin gezeten en heeft er duidelijk een mening over. Het is niet een boek om tussen de regels door in de trein te lezen, maar het maakt wel indruk.

Bakken: citroentaart

Bakken: citroentaart

Lekker voor op een warme dag. De combinatie van slagroom met citroen is erg lekker...

Nodig:

Voor de bodem:
275 gram bloem
3 el witte basterd suiker
150 gram boter in blokjes
2-3 el heel koud water
beetje zout

Voor de vulling:
200 ml citroensap
160 gram witte basterd suiker
185 ml slagroom
3 eieren, losgeklopt

Bodem maken:
Bloem, suiker, zout en boter tot kruimels draaien in de keukenmachine. Door een klein beetje ijskoud water toe te voegen maak je er een kneedbaar deeg van. Kort kneden en dan in plasticfolie in de koelkast leggen, ongeveer een half uur.
Daarna de deegbal uitrollen en in een vlaaivorm leggen (zo een waar de bodem los in de rand ligt). Bedek de bodem met een laagje aluminiumfolie of bakpapier en leg daar steunvulling op. Zet 10 minuten in een voorverwarmde oven van 180 graden. Na 10 minuten haal je de vulling en het papier er af en zet je de bodem nogmaals 10 minuten in de oven. Als het goed is, heb je nu een vlakke goudbruine bodem.

Vulling maken:
Klop citroensap en suiker au bain marie totdat de suiker is opgelost. Voeg de room en de eieren toe en klop totdat het mengsel dik en romig wordt (minimaal 5 minuten, ik doe meestal nog iets langer). Giet het mengsel door een zeef op de taartbodem en zet 25 minuten in de oven. Als je de taart uit de oven haalt, moet hij nog een heel klein beetje slap zijn in het midden. Helemaal af laten koelen zodat het opstijft.

Bakken: Lamsvlees met sinaasappel

Lamsvlees met sinaasappel

Het origineel komt uit het prachtige kookboek Honingzoete vijgen, ingemaakte citroenen van Diana Henry. Ik kan de naam van het kookboek steeds niet onthouden. Weet elke keer wel dat het twee vruchten zijn met een bijvoegelijk naamwoord ervoor, maar ja... Dan kan het ook zoete aardbeien en frisse cranberries zijn!

Nodig:
1 sinaasappel
20 gram boter
1 el kristalsuiker
olijfolie
350 gram lamsbout in blokjes
1 ui, fijngesneden
1/2 theelepel kaneel
2 fijngestampte kardemompeulen
200 ml sinaasappelsap
1 limoen
200 ml water
zout en peper
2 wortels
munt
20 gr pistachenoten (gepeld)

Werkwijze:
Haal met een zesteur de schil van de sinaasappel. Giet daar koud water overheen en kook een paar minuten. Afgieten. 10 gram boter in een pan verhitten en dan de sinaasappelschil erin omscheppen, totdat de schilletjes karamelliseren. Zet apart, maar zorg dat de boter niet gaat stollen.
Bak de lamsbout aan in een grote pan. Haal ze er weer uit.
Doe nu de rest van de boter in de pan en bak de uien glazig. Voeg kaneel en kardemom toe en roer door. Voeg sinaasappelsap, limoensap en water toe. Doe de lamsbout er weer bij en vergeet niet de vleessappen ook in de pan te laten lopen. Voeg zout en peper toe en breng aan de kook. Laat ongeveer een uur zachtjes stoven met het deksel op de pan.

Snijd de wortels juliënne en maak de sinaasappelpartjes schoon. Voeg de wortel 20 minuten en de sinaasappel 10 minuten voor het einde van de kooktijd toe. Vlak voor het serveren munt naar smaak erdoor, bewaar een beetje voor de garnering. Strooi tot slot de pistachenoten en de sinaasappelsliertjes er overheen.

Lekker met witte rijst of turks brood. Voor 2 personen.

Boeken: een goede man slaat soms zijn vrouw

Boeken: Joris Luyendijk - Een goede man slaat soms zijn vrouw

Het is eind jaren '90 verschenen maar nog steeds actueel. Naar aanleiding van zijn nieuwe boek Het zijn net mensen, en het bericht dat hij Zomergasten gaat presenteren, trok ik dit boek maar eens uit de kast.

Joris Luyendijk studeert een jaar in Caïro en vertelt over het leven daar. Het gaat vooral over de blik waarmee wij naar de Arabische landen kijken, en andersom.

Luyendijk voert discussies met zijn vrienden over allerlei onderwerpen en brengt duidelijk naar voren dat wij net zo bevooroordeeld kunnen denken over Moslims als zij over ons. En dat is nou juist wat we niet moeten doen. Discussies over hoofddoekjes, over maagd zijn en blijven, trouwen, fundamentalisme, of niet-moslims allemaal naar de hel gaan. Luyendijk schrijft met een licht ironische ondertoon, waardoor ik af en toe hardop moest lachen tijdens het lezen.

Dit boek is zeker de moeite waard. Het biedt een kijkje achter de schermen van Egypte en laat je met een andere blik naar het Westerse leven kijken.

Bakken: aardbeientaart met amandelcrème

Bakken: aardbeientaart met amandelcrème

Deze taart staat in de laatste Elle eten (nummer 3 2006)
als variatie op de Amandel-perentaart van pagina 79. En omdat de aardbeien in de aanbieding waren, was de keus niet moeilijk. Ik denk dat je in de peer-variant wat meer eenheid in je taart krijgt omdat de peren daar in de amandelcrème in de oven gaan. Aardbeien leg je er pas na het bakken los bovenop en die schuiven er dus ook gemakkelijk weer vanaf.
Verder is in mijn variant de amandelcrème een beetje compact, ik zou het eerder amandelspijs achtig noemen. Maar dat kan aan mijn bereiding liggen.

Nodig:
Bodem:
250 gram bloem
150 gram zachte boter in blokjes
1 el koude melk
1 ei
1/2 tl poedersuiker

Amandelcrème:
150 gr gesmolten boter
150 gr tot poeder gemalen amandelen
150 gr suiker
2 eieren
2 el rum
2 el bloem
1/2 citroen
500 gr aardbeien

en natuurlijk een taartvorm; zo een met een bodem die los in de rand zit (vlaaivorm). Niet veel groter dan 24 cm van diameter.

Werkwijze:

Bodem:
meng bloem, zachte boter, ei, suiker en zout door elkaar. Niet te lang kneden. Als het een samenhangend deeg is, meng je snel de melk erdoor. Maak er een bal van, omwikkel die met plasticfolie en leg die ongeveer een uur in de koelkast.

Verwarm de oven op 180 graden. Rol de deegbal uit tot een dunne lap en leg die in de ingevette bakvorm. Prik gaatjes in de bodem. Leg een vel bakpapier in de vorm en leg daar steunvulling op. (Je kunt daar heel decadente knikkers voor kopen in de kookwinkel maar ongekookte bonen doen het ook heel goed). Bak 10 minuten met steunvulling en daarna nog 5 minuten zonder. (Anders blijft de bodem een beetje zompig en daar houd ik niet zo van).

Amandelcrème:
Meng de gesmolten boter, amandelpoeder en suiker door elkaar. Voorzichtig, want het moet niet te massief worden. Voeg eieren, rum en bloem toe. Giet het daarna over de taartbodem.

Bak de taart in 45 minuten goudbruin. Als de taart iets is afgekoeld, bedek je hem met 500 gram schoongemaakte en gehalveerde aardbeien.

Bakken: pasta met parmaham en rucola

Pasta met parmaham, rucola en balsamico azijn

Pasta met weinig ingrediënten is meestal het lekkerst. Deze variant maak ik vaak als ik alleen thuis ben.

Nodig:
250 gr pasta
6 plakken parmaham
2 el olijfolie
3 el balsamico azijn
100 gram rucola
Zout en peper

Werkwijze:
Kook de pasta in ruim water met een beetje zout. Leg de plakken ham op een stuk bakpapier onder de grill. Laat ze knapperig worden en haal ze dan uit de oven en leg ze op keukenpapier. Het duurt 5-10 minuten voordat de ham knapperig is.
Als de pasta klaar is, roer je de olijfolie, azijn, rucola, zout en peper erdoor. Doe de pasta op een bord en leg de parmaham erop.

Voor twee personen

Bakken: vietnamese lekkernijen

Wat zou het zijn? Ham?

Dat was ook wat ik dacht toen ik in de bergen in Sa Pa ging douchen en dit aan de achterkant van het huis zag hangen. We waren daar te gast bij een Black Thai familie. Pa was wethouder in het dorp en de familie had het goed.

Eten bij de familie was een belevenis. De tafel werd volgezet met allerlei schaaltjes, en kleine glaasjes werden volgeschonken met rijstwijn. Over één schaaltje bleef de heer des huizes grapjes maken, er zou krokodil inzitten. Maar ja, dat hadden we al een keer gehad en dat zag er anders uit. Veel gegiechel later bleek dat het hondenvlees was. Vietnamezen beschouwen dat als een lekkernij en wij waren erg benieuwd. Het smaakte als gerookt of gezouten varkensvlees; en dat klopte wel. De 'hammen' bleken hond te zijn. Het had veel vet en kleine botjes. En het was lekker. Je moet even de gedachte aan de labrador van de buren van je afzetten, maar het is zeker de moeite van het proberen waard.

Boeken: Kafka on the shore

Boeken: Haruki Murakami - Kafka on the shore

Altijd weer een cadeautje, de boeken van Murakami. Omdat ze niet allemaal even gemakkelijk zijn, neem ik ze graag mee op vakantie om ze daar in alle rust te lezen. Dit keer mocht Kafka on the shore mee, dat ik al een half jaar geleden gekocht heb bij de Ako op Utrecht Centraal.

Het was weer zeer de moeite waard. Murakami is een meesterlijk verhalenverteller. Mensen kunnen met katten praten, een onstoffelijk 'iets' neemt de gedaante aan van Johnnie Walker en Colonel Sanders (van Kentucky Fried Chicken), mensen praten met doden en het klinkt allemaal volstrekt waarschijnlijk.

Waar gaat het dan over? Dat is altijd een beetje lastig samen te vatten. Maar kort gezegd spelen er twee verhalen naast en door elkaar. Het één gaat over een jongetje dat van huis wegloopt op zoek naar zijn moeder en zus, die hij sinds zijn vierde niet heeft gezien. Het ander gaat over een man die in de oorlog zijn verstand min of meer is kwijtgeraakt, maar als tegenprestatie nu met katten kan praten. Hun verhalen beginnen door elkaar te lopen als de vader van de jongen wordt vermoord, misschien wel door de oude man. Meer ga ik er niet over zeggen, dat zou zonde zijn als je het zelf nog wilt gaan lezen.

Boeken: dertien

Boeken: David Mitchell - Dertien

Het bejubelde Wolkenatlas van deze auteur vond ik niet om door te komen, maar toch was ik nieuwsgierig naar deze nieuwe roman. Hij mocht dus mee op de vakantiestapel. En terecht. Hoewel het niet zo literair verantwoord is als zijn voorganger, is het een goed geschreven boek dat je niet zo snel naast je neerlegt. Het gaat over een dertienjarige jongen met alle problemen van dien. Hij wil populair zijn op school, is hopeloos verliefd op het verkeerde meisje, zijn ouders hebben een slechte relatie, hij stamelt en zijn oudere zus doet niet aardig. Toch weet hij aardig zijn weg te vinden en komt hij op de goede momenten voor zichzelf op.

Wat ik er vooral goed aan vond, was dat het zo mooi de wereld van een dertienjarige weergeeft. Nog een beetje kind, maar ook al groot aan het worden. Als hij het van zijn opa geërfde horloge stuk maakt, durft hij dat niet aan zijn ouders te vertellen omdat die vast heel boos worden. Hij gaat op zoek naar een nieuw, maar dat is onbetaalbaar. De winkeldame houdt hem vervolgens voor dat zijn vader vast boos zal zijn, maar dat dat ook wel weer overgaat. Ik kan me nog wel herinneren dat je als kind denkt dat die toorn nooit zal gaan liggen!

Boeken: Arthur & George

Boeken: Julian Barnes - Arthur en George

Dit is een leuk opgezette roman over de relatie tussen de beroemde arts en schrijver Sir Arthur Conan Doyle en de eenvoudige George, die ten onrechte van misdaden wordt beschuldigd en in de gevangenis belandt. Arthur helpt hem vervolgens om zijn naam te zuiveren.

Het is een dik boek maar het leest lekker weg. De hoofdstukken heten afwisselend 'Arthur' en 'George' en zoomen dan in op het leven van die hoofdpersoon. Hoewel beide personages niet bijster sympathiek overkomen, slaagt Barnes er toch in om je met hen mee te laten voelen. Het boek is goed opgezet en de historische achtergronden lijken overtuigend. Wat mij betreft zeker de moeite van het lezen waard.

Boeken: Het geheime avondmaal

Boeken: Javier Sierra - Het geheime avondmaal

Ik ben niet echt een liefhebber van thrillers, maar op vakantie neem ik er toch altijd graag een mee. Soms heb je een toevalstreffer die wél echt spannend is, zoals Dwaalsporen van Mankell of natuurlijk de Da Vinci Code en Bernini Mysterie. In mijn zoektocht voor deze vakantie kwam ik Javier Sierra tegen. En bovendien hoorde ik er enthousiaste verhalen over.

Maar helaas, ik vond het niks. Tijdens het lezen begon ik me steeds meer te ergeren, en bijster spannend vond ik het ook al niet. Mijn grootste ergernis was dat Sierra wil volhouden dat het een origineel verslag is van een monnik in ballingschap. Om de lezer van deze 'waarheid' te overtuigen staan er steeds voetnoten in de tekst als : "Het is mogelijk dat dit het Floerentijse borstbeeld is waarnaar wordt verwezen, of een kopie hiervan, omdat het inderdaad een verbazingwekkende gelijkenis vertoont met de apostel Simon op het laatste avondmaal." (p. 249) Lieve help, denkt hij dat lezers kleuters zijn?

Ook heel naar is dat de auteur steeds reclame voor zichzelf maakt. In voetnoten verwijst hij naar zijn eerdere werk: "In een eerdere roman, Las puertas templarias, doe ik uit de doeken..." (p.30). Bovendien zijn er te veel verklarende voetnoten nodig. De boeken van Umberto Eco zijn vaak zo moeilijk omdat er geen enkel vreemd begrip wordt uitgelegd of Latijn wordt voorvertaald, maar wat mij betreft draagt dat wel iets bij aan het boek. Van de verklaringen in Sierra werd ik alleen maar kriegel. Niks voor mij dus!