Bakken: citroen meringue taart

Ik ben dol op citroentaart, en vind het leuk om meringues te maken, dus de citroen meringue taart in de laatste Elle eten was meteen een goede optie. Het was niet zo moeilijk om te maken. Wel moet je een beetje opletten aan wie je het geeft: omdat het geklopte eiwit maar heel even in de oven moet, is het eiwit nog niet helemaal gedroogd en daar houdt niet iedereen van.

Nodig:
(deeg)
120 gr bloem
90 gr roomboter, in blokjes
40 gr witte basterdsuiker
1 eidooier (bewaar het wit voor straks)
(vulling)
4 eieren
100 gr suiker
1 el gezeefde bloem
Sap van 3 citroenen
50 gr roomboter
(schuimlaag)
2 eiwitten
100 gr kristalsuiker

Werkwijze:
(deeg) Meng de ingrediënten en kneed tot een soepel deeg. Wikkel in plasticfolie en laat een uur rusten in de koelkast. Verwarm de oven op 180 graden. Bekleed een bakvorm met een losse bodem met het deeg. (van de Elle moet dat een vierkante bakvorm zijn van ongeveer 11x35 cm maar ik denk niet dat de taart anders smaakt als je een ronde vorm gebruikt…). Bak de deegbodem in ongeveer 20 minuten goudbruin.

(vulling) klop eieren, suiker en bloem met een garde tot een glad mengsel. Breng citroensap en boter in een pannetje aan de kook. Neem de pan van het vuur, giet het mengsel beetje bij beetje in het eimengsel, en giet vervolgens alles terug in de pan. Verwarm dit mengsel tot het een soort dikke vla wordt. (Het stijft maar ietsje op, dus het moet in de pan ongeveer de consistentie hebben waardoor het niet van je taartbodem afvloeit als je de rand weghaalt.) Blijf stevig roeren anders heb je straks taart met klontjes. Schep de “vla” op de taartbodem en strijk de bovenkant glad. Dek af met plasticfolie en laat helemaal afkoelen (dan stijft het iets op).

(bovenlaag)
Verwarm de grill. Klop de eiwitten in een kom goed stijf. Meng de suiker erdoor en blijf kloppen tot de suiker helemaal is opgelost en de eiwitten zachte pieken vormen.
Zet de taart op een bakplaat en schep de eiwitten er overheen. (Nonchalant, zegt de Elle, maar wat ze daar precies mee bedoelen??)
Laat het eiwit onder de gril in enkele tientallen seconden bruin kleuren. Bij mij duurde dat enkele minuten, maar de tip is in ieder geval: ga voor de oven zitten, en zodra je de eiwitten ziet kleuren, haal je ze uit de oven.

Boeken: het huis van de moskee

Veel besproken, hoog geëindigd in de verkiezing van het beste boek, onderwerp van het eerstejaarsboekproject in Leiden in 2006. Het huis van de moskee van Kader Abdolah was niet te missen. Aanvankelijk ontging het me een beetje, maar later werd ik toch nieuwsgierig. Vooral eigenlijk nadat een Iraanse op mijn werk er iets over vertelde.

Gelukkig mocht ik het lenen van collega Jennifer. Ik begon erin in de trein naar huis en was direct enthousiast. Het is beeldend geschreven en neemt je direct mee naar Perzië in de tijd van de sjah. Het leert je een goede geschiedenisles en laat je anders naar Iran kijken. De personages gaan snel leven en je waant je in 1001 nacht. Tot de ellende losbarst natuurlijk, en je ziet hoe een familie uit elkaar wordt getrokken.

Het lijkt me geen winnaar voor de verkiezing van het beste boek, en dat werd het ook niet. Wel is het een mooi verhaal over de turbulente recente geschiedenis van Iran, dat je toch met een iets andere blik naar het nieuws doet kijken.

Oosterse gehaktballetjes met kokosnoedels

Eén van de opmerkelijke dingen die Ching-He Huang doet in haar kookboek Modern China is dat zij westerse gerechten in een oosters jasje steekt. Dat klinkt niet altijd even aanlokkelijk. Ik weet bijvoorbeeld nog niet zo zeker of ik Wontons uit de oven met mozarella, tomaat en basilicum en een dipsaus van zongedroogde tomaat een optie vind. Alle ingrediënten zijn lekker, maar in combinatie? Desalniettemin moet je dit soort grappen natuurlijk wel uitproberen dus waagde ik mij aan Oosterse gehaktballetjes met pittige kokosnoedels. Dit als oosterse variant van spaghetti met gehaktballen.
En ja, het was erg lekker, en zeker een aanrader, hoewel het allemaal wel erg bleek van kleur was.

Nodig voor 2 personen:

-voor de ballen-
350 gr rundergehakt
4 tenen knoflook, fijngesneden
1 rode peper, zaadjes eruit en fijngehakt
4 el koriander
1 bosui, fijngesneden
2 el Shaoshing rijstwijn
2 el vissaus
1 tl sesamolie
1/2 tl zout
versgemalen zwarte peper
1 eidooier

6 el arachideolie

-voor de noedels-
160 gr gedroogde, platte udon (tarwe) noedels (Ik kon tussen al die verpakkingen noedels er niet een vinden waar ergens in leesbare tekens Udon stond, maar tarwe stond wel ergens en die waren prima.)
1 el sesamolie
1 el arachideolie
2 tenen knoflook, fijngesneden
1 el geraspte verse gemberwortel
1 rode peper, zaadjes eruit en fijngesneden
1 stengel citroengras, heel fijn gesneden
1 el garnalenpasta
4 dl kokosmelk
2 el vissaus
2 bosuien, fijn gesneden
4 el koriander

Werkwijze:
Kook de noedels volgens de aanwijzingen op de verpakking (als je die kunt lezen...) en spoel ze af onder koud water. Doe er eem beetje sesamolie doorheen om te voorkomen dat ze gaan plakken. Niet te veel wat sesamolie heeft een erg doordringende smaak.
Meng de ingrediënten voor het gehakt (behalve de arachideolie) en draai er balletjes van.
Verhit de olie in een wok en bak de balletjes gaar. Schep ze uit de pan en houd warm.
Veeg de wok schoon en doe de arachideolie erin. Roerbak kort (1 min) knoflook, gember en rode peper. Voeg citroengras, garnalenpasta en kokosmelk toe en breng aan de kook.
Roer de noedels erdoor, breng op smaak met de vissaus en bestrooi met de bosui en koriander.
Schep voorzichtig de ballen erdoor en serveer.

Boeken: Anna Enquist - De thuiskomst

Het was al weer een tijd geleden dat ik iets van Anna Enquist had gelezen. Ik vond haar boeken wel oké, maar niet wereldschokkend en dan zijn er altijd andere boeken die de aandacht vragen. Toen De thuiskomst dan ook in de winkel lag, liet ik het maar even voor wat het was.

Maar laatst ging ik onverwacht met de trein en had ik geen boek bij me, dus kocht ik dit boek op het station.

Het beschrijft het leven van Elizabeth, de vrouw van de ontdekkingsreiziger James Cook. Als vrouw van een zeeman heb je natuurlijk een merkwaardig huwelijk, je man is jarenlang van huis. In die tijd worden er kinderen geboren en gaan ze dood, en ontwikkel je je eigen gewoontes. Als je man dan weer terug is, moet je je aanpassen en moet je hem bijpraten over de afgelopen jaren.
Elizabeth Cook had geen gemakkelijk leven. Uiteindelijk gaat haast iedereen dood en blijft zij alleen over. Het verdriet om de overleden kinderen is erg sterk beschreven, de treurigheid van het boek laat je niet gemakkelijk los. Het is geen opwekkend boek, wel indrukwekkend.