Bij de beslissing voor het nieuwe te lezen boek voor de leesclub, ging het tussen dit boek en De Toren van Uwe Tellkamp. De keuze viel op de laatste, en wat las ik eerst? Jawel, Catton. Met als gevolg dat ik vóór maandag De Toren uit moet lezen en nog lang niet ver genoeg ben... (pagina 326 om precies te zijn). Dat wordt flink doorlezen dit weekend!
Vaak raak je afgeleid en de weg kwijt in boeken die zo met verhaallijnen en perspectieven spelen, maar het knappe van dit boek is dat je tot de laatste pagina geboeid blijft. Je slaat het boek dicht en denkt dan: hoe zat het nou?
Maar goed, De repetitie is deze omweg wel waard. Het is een bijzonder boek, waarin twee verhalen zo door elkaar gaan lopen dat je aan het einde niet goed meer weet waar het ene begint en het andere ophoudt.
Het gaat over de gevolgen van een relatie tussen een leraar en een leerling, en over een klas op de toneelschool die hier een stuk over bedenkt en opvoert. In scènes uit wisselende perspectieven maak je kennis met de hoofdrolspelers en hun motieven. Maar wanneer zie je de hoofdrolspelers nu uit het perspectief van het toneelstuk en wanneer uit hun eigen ervaringen?
Vaak raak je afgeleid en de weg kwijt in boeken die zo met verhaallijnen en perspectieven spelen, maar het knappe van dit boek is dat je tot de laatste pagina geboeid blijft. Je slaat het boek dicht en denkt dan: hoe zat het nou?
