Aan Sinterklaas (aan wie Michiel dit boek vroeg) had ik doorgegeven dat dit De huilende moordenaar heette. Arme Sinterklaas en arme boekhandelaar in Hoorn, het werd een hele zoektocht. Maar met succes, want het lag tussen de pakjes op 5 december.
Ik kan me erg vermaken met de boeken van Paasilinna. Het zijn vlot geschreven boeken met absurde verhalen. De man heeft de fantasie van een kind en dat levert erg leuke boeken op. De zelfmoordclub en Wees genadig las ik al eerder, en dan nu De huilende molenaar. Ik vond dit boek minder dan de vorige twee. Het was wel weer grappig, maar minder gek dan de twee andere.
Het moest wel echt uit, aan het einde wil je per se weten hoe het afloopt met de molenaar Huttunen, die door zijn dorpsgenoten voor gek wordt verklaard omdat hij afwijkt van het gangbare. Gelukkig wordt hij geholpen door een, jaja, tuinbouwconsulente en een postbode met een drankprobleem. Op de vlucht voor het gesticht verbergt hij zich in de bossen, waar hij de illegale stokerij van de postbode beheert, waar hij schriftelijke cursussen volgt en verlangt naar de tuinbouwconsulente.
Alleen de Gifkokkin nog en dan ben ik door Paasilina's tot nu toe vertaalde werk heen. Toch jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten