Toen ik klein was, gebeurde het wel eens dat ik boeken uit de bibliotheek haalde die later absoluut niet mijn stijl bleken te zijn. Het waren dan vaak boeken die wat moralistisch van aard waren, en die je inzichten over de wereld bij moesten brengen. Toen ik overstapte naar volwassen literatuur was ik heel blij dat dat daar niet zo nadrukkelijk meer aanwezig is. Of dat het dan onder non-fictie thuishoort en ik het niet per ongeluk tegenkom.
Dat oude gevoel van de bibliotheekboeken overviel me weer toen ik Het midden van de wereld las. Het is uitgebracht in de In between reeks van Lemniscaat, dus bedoeld als crossover boek. (Hoewel Less than zero van Brett Easton Ellis ook in die serie zit - ik was beslist nog niet toe aan zo veel drugs toen ik de crossover leeftijd had!)
Aan de ene kant las het lekker weg en was het mooi en beeldend geschreven. Maar aan de andere kant lag de boodschap "Laat iedereen in zijn waarde" erg wel erg dik bovenop. De hoofdpersoon was homo, zijn moeder deed het met Jan en alleman, zijn vader was onbekend, zijn zus verliefd op een jongen in coma, de beste vriendin van zijn moeder had een relatie met een Nederlandse vrouw én zijn geliefde doet het met zijn beste vriendin. Een beetje te veel van het goede, dunkt me.
Ik weet het niet zo met dit boek. Ik vraag me af of ik over een half jaar (zonder dit weblog) nog weet te vertellen waar het over gaat. Ik denk het niet. Tijd voor het volgende boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten