Ach Tirza, liefste meisje van haar papa. Een papa die een beetje moeite heeft met de wereld maar zijn dochter tegen alles bestand wil maken. Want als je als kleine meid de Russische meesters vast leest, dan ken je het nihilisme vast en hoef je er later niet meer doorheen. En ze is hoog-hoogbegaafd, vergeet dat niet.De papa, Jörgen Hofmeester, ziet zijn zo zorgvuldig gecultiveerde leventje instorten en als lezer krijg je verschrikkelijk medelijden. Zijn vrouw had hem verlaten en was bij haar jeugdliefde op een woonboot gaan wonen, en hun oudste dochter Ibi was het huis uit. Dus papa werkte als redacteur vertaalde fictie bij een uitgeverij en was vader. “Het lag in de lijn der verwachting dat hij uitgever zou worden” staat er steeds. Hij woonde in het beste postcodegebied van Amsterdam, kon goed koken.
En dan komt De echtgenote (zoals hij haar heel afstandelijk noemt) ineens weer terug. En nog wel op de dag van het examenfeest van Tirza, die zal gaan reizen in Afrika. Met haar vriend Choukri. Hoe bedreigend deze eerste serieuze vriend van Tirza voor hem is blijkt wel uit het feit dat hij hem ogenblikkelijk vergelijkt met Mohammed Atta.
Hij is zijn baan kwijt en verblijft hele dagen op Schiphol om dat maar niet bekend te hoeven maken. Je ziet die arme man bij de douane staan en mensen uitzwaaien die hij niet kent. En het bezoek op het feest komt te laat. En hij drinkt te veel wijn. En hij doet iets wat niet mag. En dan verdwijnt Tirza ook nog eens. Het zit allemaal niet mee.
De eerdere boeken van Grunberg vond ik wel eens een beetje hijgerig en er gebeurden zo veel zotte dingen dat het me een beetje tegen ging staan. Dit was veel indrukwekkender. Die arme man, die zomaar zijn gereguleerde leventje in de soep ziet lopen en dan van de weeromstuit zelf ook maar gekke dingen gaat doen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten