Bakken: noedelsoep

Sinds ik in Vietnam ben geweest, ben ik dol op noedelsoep. Gelukkig kun je dat in Nederland ook heel goed maken, met Aziatische snelmixjes. Bij de Chinese supermarkten in Den Haag zijn volop zakjes met basis voor noedelsoep te krijgen. De bijgevoegde groenten zijn een beetje summier (zie tweede plaatje, in het groene zakje zitten de meegeleverde gedroogde groenten - de ipod ernaast is voor de vergelijking) dus ik voeg meestal zelf groenten toe.

Nodig:
1 zakje instant noedelsoep
1 tomaat
1 bosui
paksoi of een andere groente

Werkwijze:
Maak de noedels volgens de gebruiksaanwijzing op de verpakking. (Als die in een leesbare taal gesteld is; anders gewoon water koken en die over de noedels gieten en de zakjes smaakmakers toevoegen. 5 minuten laten staan.) Daarna voeg je de verse groenten toe.

Bakken: kattentongen

Van mijn collega's kreeg ik het boek Koekje met koekrecepten van Cees Holtkamp en Kees Raat. Ik wilde het al een tijdje graag hebben, en de voorwaarde om koekjes voor mijn collega's te bakken accepteerde ik natuurlijk graag.

De lijst met ingrediënten luistert nogal nauw, vooral omdat voor de meeste recepten Zeeuwse bloem wordt aangeraden. En je kunt de raarste dingen kopen in Den Haag, maar Zeeuwse bloem is dan weer lastig. Zucht. Dus eerst maar een koekje gemaakt waar dat niet voor nodig was, en intussen wachten tot een van mijn collega's met de kinderen naar geitenboerderij Het Geertje gaat, want daar schijnen ze het te verkopen. (Of zelf gaan natuurlijk.)

Nodig:
200 gr zachte boter
200 gr poedersuiker (gezeefd)
2 eieren, losgeklopt
3 gram zout
15 gr vanillesuiker
225 gr patentbloem (gezeefd)

Werkwijze:
Roer boter en poedersuiker romig. Voeg eieren, zout en vanillesuiker toe. Roer dan voorzichtig met een houten lepel de bloem erdoor. Schep dit alles in een spuitzak met een glad mondstuk en spuit staafjes van ca 6 cm op een met bakpapier bekleed bakblik. Bak 8-10 minuten in een op 170 graden voorverwarmde oven (tot de randjes bruin en de rest goudgeel zijn). Mijn oven had last van temperatuurschommelingen, maar in 15 minuten waren ook mijn koekjes prachig.

Oh ja, en doordat ik vergeten was dat ik de spuitzak had weggegooid, moest ik een spuitzak improviseren van boterhamzakjes. Vandaar dat mijn koekjes 'dat tikje onregelmatige van echt handwerk' hebben, zie foto.

Boeken: Adriaan van Dis - De wandelaar

Ik dacht even dat er een stapel met dummies in de winkel lag, maar het nieuwe boek van Adriaan van Dis is 'gewoon' een beetje opmerkelijk vormgegeven. Dat kan natuurlijk ook.

Aanleiding voor het kopen van dit boek was dat ik een interview met Van Dis hoorde bij Kunststof van de NPS (als podcast). Van Dis vertelde goed over zijn boek en zei een aantal dingen waar ik over na bleef denken. Bijvoorbeeld dat men in het appartementencomplex waar hij woont (in Parijs) zo discreet is, dat men niet het trappenhuis betreedt als er al iemand anders loopt.

Ik vond het een mooi boek. Het is heel actueel, verwijst naar de recente branden in panden in Parijs waarbij veel illegalen sneuvelden en naar de onrust in de voorsteden. Een wat snobistische man weet zich met deze zelfkant van de samenleving geen raad. Hij komt er mee in aanraking omdat een hond uit een afgebrand pand hem als nieuw baasje verkiest. Tijdens zijn dagelijkse wandelingen door Parijs brengt de hond hem in contact met allerlei mensen, want, zo zei Van Dis op de radio, een hond maakt je zichtbaar. De hond maakt de hoofdpersoon zichtbaar, maar het werkt ook andersom, mensen worden ook zichtbaar voor de hoofdpersoon. Zoals de vrouw bedelt en dan haar prothese ophoudt om het geld in te doen, of de Vietnamees die mooie slaapplaatsen van dozen vouwt.

De goedbedoelde maar onbeholpen pogingen om mensen te helpen zijn aandoenlijk, net zoals dat vleugje snobisme dat steeds weer overwint. Oh nee, kijk wat er met mijn dure wijn gebeurt. Oh nee, mijn brogues. Maar tegelijk neemt hij ook enorme risico's door te proberen een illegaal paspoort te kopen van een stel duistere Albanezen.

Boeken: de huilende molenaar

Aan Sinterklaas (aan wie Michiel dit boek vroeg) had ik doorgegeven dat dit De huilende moordenaar heette. Arme Sinterklaas en arme boekhandelaar in Hoorn, het werd een hele zoektocht. Maar met succes, want het lag tussen de pakjes op 5 december.

Ik kan me erg vermaken met de boeken van Paasilinna. Het zijn vlot geschreven boeken met absurde verhalen. De man heeft de fantasie van een kind en dat levert erg leuke boeken op. De zelfmoordclub en Wees genadig las ik al eerder, en dan nu De huilende molenaar. Ik vond dit boek minder dan de vorige twee. Het was wel weer grappig, maar minder gek dan de twee andere.

Het moest wel echt uit, aan het einde wil je per se weten hoe het afloopt met de molenaar Huttunen, die door zijn dorpsgenoten voor gek wordt verklaard omdat hij afwijkt van het gangbare. Gelukkig wordt hij geholpen door een, jaja, tuinbouwconsulente en een postbode met een drankprobleem. Op de vlucht voor het gesticht verbergt hij zich in de bossen, waar hij de illegale stokerij van de postbode beheert, waar hij schriftelijke cursussen volgt en verlangt naar de tuinbouwconsulente.

Alleen de Gifkokkin nog en dan ben ik door Paasilina's tot nu toe vertaalde werk heen. Toch jammer.

Boeken: Antal Szerb - De Pendragonlegende

Een paar jaar geleden las ik Reis bij maanlicht van deze zelfde auteur. Het was een mooi boek, dat me wel een beetje aan het werk van Sandor Marai deed denken. Toen ik de Pendragonlegende zag liggen, was ik niet meteen enthousiast. Ik vond de Reis bij maanlicht wel mooi, maar het had geen diepe indruk gemaakt. Maar ex-collega Rutger zei dat het me zeker zou bevallen, dus ging ik uiteraard overstag.

En gelukkig maar. Het is een boek, een soort gothic novel, dat zich geruisloos voegt in de stroom met boeken die is ontstaan sinds de Da Vinci code. Rozenkruizers, satanistische rituelen, geheimzinnige verschijningen, niets verrassends. Alleen.. dit boek is geschreven in 1933 en dus lang voor Dan Brown. Dezelfde thematiek, ook spannend, tientallen jaren eerder. Het speelt op een kasteel in Wales, dat wordt bewoond door de geheimzinnige graaf Pendragon. Over het geslacht Pendragon gaan allerlei verhalen, allemaal erg geheimzinnig. De jonge doctor in de letteren (die tot zijn irritatie steeds als arts wordt benaderd) Janos Batky mag in de bijzondere bibliotheek van de graaf onderzoek komen doen en raakt zo verstrikt in de familie geschiedenis. Tot over zijn oren.

De plot is misschien niet heel erg sterk (het had allemaal wat meer uitgewerkt kunnen zijn) maar vooral de magische sfeer en de (in 1933) contemporaine verwijzingen maken het erg de moeite waard. Een verwende adelman die aan de hand van Emil und die Detektive gaat bedenken hoe hij detective moet spelen...

Ook door de moderne vertaling vergeet je steeds hoe oud dit boek al is. En dat zou zonde zijn, want dat is een van de dingen die het des te indrukwekkender maakt.

Bakken: rode kool met appeltjes

Tja, met zo'n biologisch groentenpakket heb je ineens een rode kool in de koelkast. En je wilt hem graag opeten, maar hoe? Ja, rode kool met appeltjes, niet uit de diepvries maar zoals oma hem maakte. Dat zou lekker zijn!
Gelukkig bood Lekker Hollands uitkomst. Ouderwets lekkere rode kool heet het recept. En dat was het. Ogen dicht, draadjesvlees erbij denken en het is helemaal goed. Weer een puntje voor Yolanda.

Nodig:
1 rode kool
50 gram roomboter
1 ui, in ringen
100 gr suiker
1 tl zout
2 kruidnagels
1 kaneelstokje
2 laurierblaadjes
1 dl rode wijn
120 ml wittewijnazijn
2 appels (een beetje stevige, anders wordt het appelmoes in de pan)

Werkwijze:
Haal de buitenste bladeren van de kool af. Snijd hem in vieren en snijd de witte stukken eruit. Snijd vervolgens de kwarten over de breedte in repen.
Verhit de boter in een pan met dikke bodem en fruit de ui. Doe er suiker, zout, kruidnagels, kaneel en laurier bij. Voeg de rode kool toe. Schenk de wijn en de azijn erbij. (en peper naar smaak). Roer goed door.
Schil de appels en snijd ze in vieren. Leg die bovenop de rode kool. Stoof de kool met het deksel op de pan in 3 kwartier tot een uur gaar.

Boeken: het tuinhuis

Toen ik 15 was, kreeg mijn moeder Heren van de thee cadeau. Ik probeerde het te lezen maar liep hopeloos vast. Dat was mijn eerste kennismaking met Hella Haasse, en geen goede. Het duurde dus even voordat ik weer iets van haar las. Maar haar boeken met thema's uit de klassieke oudheid bevielen me wel. Daarna heb ik regelmatig werk van Haasse gelezen, en deze verhalen wilde ik ook graag hebben.

Het zijn vooral oudere verhalen, een enkel nieuw, en het knappe aan deze verhalen is dat de meeste gisteren geschreven konden zijn. De verhalen over Indië zijn misschien wat gedateerd, maar wel prachtig. Er blijft van alles te raden over, en daar houd ik wel van. Het beste verhaal vond ik het titelverhaal. Maar ook het nieuwe verhaal Korè hield mijn gedachten nog wel even bezig. En de leproos die uit zijn riddergeslacht werd verdreven, en de vergane glorie uit Indië..

Ik denk dat ik het nog maar eens ga lezen.

Madeleines

Van de Sint kreeg ik een madeleine vorm. Ik bakte natuurlijk meteen de volgende dag koekjes maaar vergat ze te fotograferen. Maar door onverwacht stormvrij vorige week had ik weer tijd om te bakken. Ze zijn nog niet zo mooi als ik ze zou wensen (er zitten niet van die mooie ribbeltjes in), maar ze zijn wel erg lekker. Kleine cakejes, een heel klein beetje kleverig. Mmmm. Je kunt er allerlei variaties mee maken. Mijn favoriet is die met sinaasappel.

Nodig:
2 eieren
90 gram witte basterd
90 gram bloem
2 tl bakpoeder
zout
90 gram boter (gesmolten en daarna iets teruggekoeld)
rasp van een sinaasappelschil

Werkwijze:
Klop in de keukenmachine eieren en suiker totdat ze licht van kleur zijn geworden en het mengsel dik is. Verwarm de oven op 175 graden.
Zeef bloem, bakpoeder en een snufje zout boven het mengsel en blijf kloppen tot het een glad mengsel is geworden. Doe nu de sinaasappelschil en de boter erdoor, blijf rustig kloppen.

Vet een madeleine bakplaat in (of een muffin plaat of een ander vormpje, als je maar niet te veel deeg in elk vormpje doet). Doe in elke uitsparing een schepje deeg, doe het niet te vol want het gaat enorm rijzen in de oven en anders zitten al je madeleines aan elkaar vast.
Zet ongeveer 8 minuten in de oven.

Deze hoeveelheid is bij mijn vorm genoeg voor ongeveer 36 koekjes.

Boeken: Arnon Grunberg - De joodse messias

De laatste jaren had ik de boeken van Arnon Grunberg wat links laten liggen. Dit omdat er vaak zo veel zotte dingen gebeurden in een boek dat ik na een tijdje een beetje verveeld raakte, en ook wel een beetje geïrriteerd. Maar na het lezen van Tirza had ik de smaak wel weer te pakken. Ik vind Grunberg wel een goede schrijver en misschien had ik wel een beetje te hard en inflexibel geoordeeld over zijn rariteiten.

Dus vroeg ik aan Sinterklaas de goedkope editie van De joodse messias. Ik heb het boek in één (lange) ruk uitgelezen. Het is een heel ander boek dan Tirza, hier vind je alle rariteiten weer terug. Een teelbal die koning David heet, een man wiens voeten worden gefrituurd en nog veel meer. Soms worden met een onderkoelde ondertoon de raarste dingen verteld, en juist dan vind ik Grunberg op zijn best. Het is zó raar dat je tijdens het lezen regelmatig in de lach schiet. Dat daarnaast het verhaal ook overeind blijft staan en er zelfs in de loop van het boek wat losse eindjes aan elkaar worden geknoopt is erg knap.

Wel was ik het na 300 pagina's allemaal wel weer een beetje beu; meer van hetzelfde. Op een bepaald moment ben je zo gewend aan al die rariteiten dat het je niet meer aan het lachen maakt, en dat is zonde.

Boeken: Kiran Desai - De erfenis van het verlies

Boeken die de Booker prize winnen, wil ik altijd graag lezen. De keuze van de jury mag dan soms wat onverwacht zijn, meestal vind ik het erg goede boeken. In de voorspellende krantenstukken waren de recencenten al vrij positief over De erfenis van het verlies, en ik bedacht dat ik het ook wel wilde lezen als het niet won.

Het won wel, en ik kreeg het van de Sint. Het is een boek dat je door de beeldende beschrijvingen meteen naar een ander land trekt, in dit geval India. In de Darjeeling streek woont een aantal mensen met ieder zo hun verhaal, hun mislukkingen en hun dromen. In hun levens speelt de vraag naar hun identiteit een grote rol. Een oude rechter studeerde in Engeland, probeerde daar Engels te zijn en zijn -bruine- gezicht te poederen met een poederdons, maar bleef Indiër. De zoon van de kok is naar de VS getrokken op zoek naar een beter leven. De kok denkt dat de zoon dat betere leven inderdaad bereikt heeft en overstelpt hem met verzoeken om hulp van dorpsgenoten. Maar de zoon wordt uitgebuit en wil eigenlijk liever terug.
Indiërs die naar de koloniale tijd terugverlangen, Indiërs die Kasjmir terug willen hebben, Nepalezen die in India wonen maar ook een eigen staat willen, iedereen is op zoek naar zijn identiteit.

Ik vond het een mooi boek, en de regen die steeds maar valt in het boek, paste heel mooi bij de regen in Nederland. En van steeds dat woord Darjeeling krijg je trek in thee...

Caesar salad

Speciaal voor Louise, die haast niet kon wachten tot ik hem op mijn site zette ;-)
Maar die er dan ook een jaar op heeft moeten wachten...

Nodig:
100 gram bacon
1 krop Romeinse sla (in geval van nood kan ijsbergsla ook)
parmezaankrullen
1/2 stokbrood
knoflook
olijfolie
1 eigeel
2 tl Dijon mosterd
sap van een halve citroen (ong twee eetlepels)
3 ansjovisfilets (als je ze eerst 10 minuten in melk laat weken, zijn ze niet meer zo zout)
25 gr geraspte parmezaan
plantaardige olie, bijvoorbeeld slaolie

Werkwijze:
Was de sla en droog hem goed, dan mengt de dressing beter.
Verwarm de oven voor op 180 graden. Snijd het stokbrood in dunne plakjes en besmeer met olijfolie. Rooster ze in 15 minuten goudbruin in de oven. Snijd een teentje knoflook doormidden en bestrijk de plakken stokbrood met het snijvlak.
Laat de oven aanstaan, leg de plakken bacon op bakpapier en bak ze krokant (ong 10-15 minuten). Laat ze afkoelen op keukenpapier. Breek ze daarna in kleinere stukken.

Meng voor de dressing het eigeel, mosterd, 1 teen knoflook (fijngesneden), citroensap, ansjovis en parmezaan in de keukenmachine of met een staafmixer. Giet er nu, terwijl je blijft mixen, beetje bij beetje de olie bij. (Ik doe meestal een mengsel van olijfolie en sla olie - bij alleen olijfolie wordt het bitter). Doe dit met geduld anders gaat je dressing schiften. Doordat je de olie toevoegt wordt het mengsel glad en een beetje romig. Proef een paar keer tot je het lekker vindt. Het mag best een beetje sterk smaken. Hoe meer olie je er bij doet, hoe zachter de smaak.
Meng de dressing goed door de sla. Meng vervolgens de croutons en de bacon er doorheen. Garneer met de krullen parmezaan (gewoon met de kaasschaaf afsnijden, dan krullen ze vanzelf).

Kruidenboter

Heel lekker, en heel gemakkelijk: kruidenboter met zongedroogde tomaten.

Nodig:
half pakje roomboter op kamertemperatuur
5 zongedroogde tomaatjes op olie
10 blaadjes basilicum
(en je kunt naar hartelust variëren)

Werkwijze:
Doe alle bovenstaande ingrediënten bij elkaar in de keukenmachine of prak ze door elkaar met een vork.

Bakken: worstjes met vijgen en linzen

Deze ziet er op de foto's misschien een beetje vreemd uit, maar het is erg de moeite waard. De combinatie van de zoetzure vijgen en de kruidige linzen met de vettige worst is bijzonder en misschiel wel daardoor extra lekker. Het recept komt uit Honigzoete vijgen en ingelegde citroenen van Diana Henry. Het is belangrijk om het recept zorgvuldig op te volgen, maar dan heb je ook wat.

Nodig: (4 personen)
2 el olijfolie
8 saucijsjes (ik nam twee grote kalfssaucijzen)
2 uien
125 gram pancetta in blokjes
275 gram groene linzen (die waren er niet toen ik dit maakte, vandaar de grauwe linzen op de foto)
150 ml droge witte wijn
450 ml kippenbouillon
zout en peper

(voor de vijgen)
50 ml rodewijnazijn
50 ml balsamico azijn
50 ml sherry azijn
75 gram suiker
kaneelstokje
350 gram verse vijgen

Werkwijze
Doe voor de vijgen alle bijbehorende ingrediènten (de azijnen, suiker en kaneelstok) in een pan en verwarm op laag vuur totdat de suiker is opgelost. Breng aan de kook en draai dan direct het vuur laag. Laat 5 minuten zachtjes trekken. Snijd de vijgen doormidden en doe ze in de pan. Pocheer ze 5 minuten in het azijnmengsel. Je zult merken dat het mengsel stroperig wordt. Laat de vijgen afkoelen.

Verhit olie in een koekenpan en bak de saucijzen gaar. Haal ze uit de pan en houd ze apart.

Snijd de ui in halve ringen. Bak ze glazig in dezelfde pan als waarin je net de saucijzen hebt gebakken. Voeg de pancetta toe en bak tot het begint te kleuren. Voeg de linzen toe en schep het om. Schenk de wijn en de bouillon erbij en breng aan de kook. Voeg zout en peper toe, draai het vuur laag en doe de saucijzen erbij. Laat het op laag vuur 30 minuten zachtjes koken of tot de linzen gaar zijn (duurde bij mij iets langer dan 30 min). Als het te droog wordt kun je nog wat bouillon of water toevoegen.
Serveer met de vijgen.

Marisha Pessl - Special topics in calamity physics

Tja wat zullen we hier eens van zeggen. Het boek wordt geplaatst in de literaire stroming waartoe ook Jonathan Safran Foer en Nicole Kraus behoren. Het is daar ook duidelijk aan verwant: ook Pessl laat steeds zien hoe veel ze weet en giet haar roman in een aparte structuur. Gelukkig beging ze al aan het begin de fout om Homeros een hellenist te noemen, de rest van het boek kon ik mij bij alle verwijzingen afvragen of ze wel juist waren. Foer en Kraus vind ik erg goed dus ik verheugde me op dit boek.

Uiteindelijk was ik toch een beetje teleurgesteld. Het begint allemaal heel goed. Het belooft spanning, alle hoofdstukken verwijzen naar een beroemde roman en de hoofdpersoon Blue van Meer lardeert haar verhaal met semi wetenschappelijke verwijzingen. Zeker in het begin is dat heel vermakelijk. Ook haar merkwaardige levensverhaal en de band met haar vader zijn intrigerend.

Helaas staat er verder niet zo veel tegenover. Geen van de personages komt goed uit de verf en de plot is flinterdun. Aan het einde gaan de 'wetenschappelijke' verwijzingen steeds meer irriteren. De moeilijk bedoelde theorie en de ineenstorting van alles was Blue als vanzelfsprekend had beschouwd komen daardoor nauwelijks naar voren. Wat mij betreft is Pessl in haar experiment de weg wat kwijt geraakt- net als haar lezers.

Ambo Anthos (de uitgever in NL) heeft wel een erg leuke site gemaakt voor het boek: www.marishapessl.nl

Bakken: pasta met posteleinpesto

Na een enthousiast stuk in Elle eten kocht ik het kookboek Lekker Hollands van Yolanda van der Jagt. Yolanda is een fanatiek pleitbezorger van Hollandse groenten en Hollandse kost. Ze wordt stevig gesponsord door Odin (net zoiets als Kievit, alleen bij Odin krijg je nogal wat pompoen en moet je het ook nog zelf gaan halen). Er staan allerlei leuke recepten met vergeten groenten in.

Aanvankelijk was ik toch een beetje teleurgesteld over het boek. Ik maakte de Aardappelgratin met mais en pompoen en die was na de voorgeschreven oventijd echt nog rauw. En ook de bloemkool met spek en room wilde maar niet gaar worden. En in de geitenkaastaart met witlof zat zo verschrikkelijk veel ui dat ik me afvroeg waarom het deze naam had.

Maar vandaag sloeg het om: de pasta met posteleinpesto was heel erg lekker. Ik wilde het al een tijdje maken maar de groenteboer had steeds geen winterpostelein. Maar gelukkig kun je op de Kievit bouwen, en deze week zat er winterpostelein in mijn pakket.

Nodig:
250 gram winterpostelein
50 gram walnoten
150 gram oude kaas of parmezaan
2 teentjes knoflook
1 dl olijfolie extra vergine
200 gram spaghetti

Werkwijze:
Snijd eventuele worteltjes van de postelein en was de groente goed. Laat goed uitlekken of droog in de slacentrifuge. Rooster de walnote goudbruin in een koekenpan. Rasp ongeveer twee eetlepels van het stuk kaas af. Pureer in de keukenmachine de postelein (bewaar wat voor de garnering) met de walnoten, geraspte kaas, knoflook en olijfolie tot pesto.

Kook de spaghetti, giet af en meng de pesto er doorheen. Garneer met nog wat parmezaan en de resterende postelein.

Bakken: kip met ingelegde citroenen en couscous

Nog een goede suggestie uit de Noord Afrikaanse keuken is deze kip met ingelegde citroenen. Het recept is een combinatie van een recept van Jamie Oliver, een van Diana Henry en eigen smaak.

Nodig
(voor de kip)
2 kippenpoten (als je geen zin hebt de kip op je bord te slopen, dan kun je de poten ook van tevoren schoonmaken)
125 ml kippenbouillon
0,5 theelepel saffraan
olijfolie
1 grote ui
0,25 theelepel kurkuma
grote groene olijven zonder pit, naar smaak

(voor de kipmarinade)
0,5 ingemaakte citroen
3 geperste knoflooktenen
0,5 tl djahé (gemberpoeder)
0,25 tl komijnpoeder
0,25 tl paprikapoeder
0,25 tl cayennepeper (laat dit weg als je niet van spicy houdt)
olijfolie
zout en peper

Werkwijze
Snijd de citroen in kleine stukjes en meng met de andere ingredienten voor de marinade. Wrijf de kippenbouten goed in met de marinade en laat een paar uur staan. Dek ze af en keer ze regelmatig.
Verhit de bouillon en los de saffraan er in op. Verhit tegelijkertijd olie in de pan en bak de kip aan. Schep de kip er daarna weer uit. Doe daarna de uien in de pan en bak ze fruitig. Voeg de kurkuma toe en voeg daarna de bouillon met saffraan toe. Leg de kip terug in de pan. Zet de kip vervolgens ongeveer 30 minuten in een voorverwarmde oven op 180 graden. Kijk af en toe in de oven of de kip niet uitdroogt en bedruip de kip indien nodig met het vocht. Voeg een kwartier voor het einde de olijven toe.

Wel de couscous in warm water of bouillon. Breng op smaak met een beetje crème fraiche, fijngesneden koriander en munt.

Serveer de kip met de couscous. Overgiet de kip met de saus die in de pan is ontstaan. Serveer er wat zure room bij.

Bakken: noedels met oestersaus

Sinds we in Vietnam zijn geweest, eten we minstens één keer per week noedels. Dit recept is slechts één van de vele variaties.

Nodig:
1 stengel citroengras
1 teen knoflook
1 rode peper
2 el sesamolie
1 el sojasaus
groenten naar keuze: bijvoorbeeld sperziebonen, paksoi, oosterse bladgroenten, spinazie
2 ons bieflapjes
200 gram noedels
oestersaus
pinda's

Werkwijze:
Snijd citroengras en knoflook fijn en stamp in een vijzel tot een soort papje. Meng met een fijngesneden rode peper, de sesamolie en de sojasaus. Meng hier het vlees (in reepjes gesneden) doorheen en laat even marineren. Maak de noedels volgens de aanwijzigen op de verpakking. Roerbak de groenten in een wok. Meng de noedels er doorheen en warm het door. Bak het vlees in een aparte pan kort gaar, ik heb een voorkeur voor vlees dat nog goed rosé is.
Breng op smaak met oestersaus en eventueel een beetje sojasaus. Garneer met wat pinda's.

Chocolate chip koekjes met cranberry

Uit Elle eten nummer 4, en die heeft het weer uit het nieuwe kookboek van Tessa Kiros, Alle smaken van de regenboog. Ik vond deze koekjes erg geslaagd. Het zoete van de chocolade en het deeg en dan het verfrissende van de cranberries was een goede combinatie.

Nodig:
75 gram zachte boter
50 gram bruine basterdsuiker
50 gram kristalsuiker
1 ei
een paar druppels vanille extract (Tessa Kiros doet in haast alle zoete gerechten vanille extract. Ik vind dat persoonlijk niet zo nodig en je kunt het zonder al te veel risico weglaten)
160 gram bloem
1/2 theelepel bakpoeder
zout
110 gram grof gehakte pure chocola
50 gram gedroogde cranberries (bij de groenteboer)

Werkwijze:
Verwarm de oven op 190 graden. Meng boter en suiker door elkaar en klop het mengsel glad. Meng ei en eventueel vanille extract erdoor. Zeef bloem en bakpoeder boven de kom en roer het geheel door tot er een zanderig beslag ontstaat. Roer dan de chocola en de cranberries erdoor. Vorm balletjes van steeds ongeveer een theelepel deeg (maak je handen en de theelepel een beetje nat, dan plakt het niet zo) en leg ze op een met bakpapier beklede plaat. Bak ze ongeveer een kwartier. Laat afkoelen (als ze uit de oven komen zijn ze nog zacht) en opstijven.

Deze hoeveelheid is goed voor ongeveer 30 koekjes; bij mij paste het op één bakplaat maar je kunt ze natuurlijk ook in twee keer bakken.

Bakken: citroencake

De credits voor deze citroencake mogen geheel en al naar Michiel; ik heb de cake alleen maar opgegeten. Dit recept is het bewijs voor de stelling dat je ook met heel eenvoudige recepten erg lekker dingen kunt maken. (Michiel knorde al dat hij liever iets moeilijkers wilde maken de volgende keer - en zo geschiedde, maar dat volgt later)

Nodig:
220 gram gesmolten boter
330 gram witte basterdsuiker
2 eieren
250 ml zure room
60 ml citroensap
2 el geraspte citroenschil
270 gram bloem
4 tl bakpoeder
Beetje zout

Verwarm de oven op 180 graden. Klop in een kom boter, suiker, eieren, zure room, citroensap en citroenrasp door elkaar. Zeef er de bloem, het bakpoeder en een snufje zout doorheen. Blijf kloppen tot het een glad geheel is geworden. Bekleed een ondiep bakblik met bakpapier en giet hier het mengsel in. Bak ongeveer 35-40 minuten in de oven.

John Boyne - De jongen in de gestreepte pyama

Dit boek stond al een tijdje op mijn lijstje, en gelukkig kon ik het lenen van collega Annelies. Het is maar een dun boek en in een eenvoudige stijl geschreven dus je hebt het vrij snel uit.

Ik was na afloop toch een beetje teleurgesteld. Het idee achter het boek is goed, en spreekt mij extra aan omdat ik altijd graag boeken uit een ander perspectief lees. Het gaat over een Duitse jongen wiens vader een hoge Nazi is, die kampcommandant wordt in Auschwitz. De jongen is klein, en heeft niet zo goed door wat er allemaal gebeurt en dat levert mooie, aangrijpende momenten op. Hij wordt –natuurlijk- een vriendje van een Joodse jongen aan de andere kant van het hek en in hun gesprekken blijkt veel onwetendheid. Hij vraagt zich bijvoorbeeld af waarom de mensen aan de andere kant van het hek allemaal die gestreepte pyama’s dragen, en of ze niet wat anders aan kunnen trekken?

De stijl van het boek doet crossover literatuur vermoeden, maar misschien is het thema te heftig voor dat genre. Hoewel, Less than zero is ook uitgebracht in een crossover reeks. Tijdens het lezen bekroop mij toch steeds het gevoel dat ik een jeugdboek las. Dat is natuurlijk geen diskwalificatie van het boek, maar ik vraag me wel af of het zo bedoeld is.

Ik wist al dat er een verrassende wending zou komen aan het einde van het boek, en gezien de thematiek was mij al snel duidelijk wat dat zou zijn. Het wordt naar het einde toe allemaal wel erg onwaarschijnlijk. Ik vraag me af of een kind in die tijd écht zo naïef kan zijn. Er waren toch ook jeugdbewegingen? En zou die vader zijn ideeën nou nooit thuis overbrengen? Ik zal het nooit weten waarschijnlijk, want wie kan me dat vertellen?

Kaaskoekjes

Vroeger bij mijn oma kreeg ik altijd kaaskoekjes. Meestal was het een restant van ons vorige bezoek en waren de koekjes een beetje bol (pardon, oud) geworden. Ik had er dus geen geweldige herinneringen aan. Op borrels mijd ik ze meestal. Maar toen ik dit recept in de Elle eten zag staan besloot ik het nog eens te proberen. En eigenlijk zijn ze best lekker...

150 gram bloem
150 gram boter in blokjes
150 gram Old Amsterdam
½ theelepel zout
½ theelepel paprikapoeder
30 gram maanzaad

Zeef de bloem en wrijf er met je vingers de boter door. (Net zoals bij kruimeldeeg).
Meng vervolgens de kaas, het zout, het paprikapoeder en de helft van het maanzaad erdoor. Kneed dit tot een samenhangend mengsel waarin je geen boterklontjes meer ziet zitten. Maak er een bal van, omwikkel die met plasticfolie en zet minimaal 1 ½ uur in de koelkast. Rol vervolgens de lap uit tot ongeveer een halve centimeter dikte en snijd er vierkantjes of andere vormpjes uit. Zet 8 minuten in een op 225 graden voorverwarmde oven. Laat afkoelen en serveer.

Arnon Grunberg - Tirza

Ach Tirza, liefste meisje van haar papa. Een papa die een beetje moeite heeft met de wereld maar zijn dochter tegen alles bestand wil maken. Want als je als kleine meid de Russische meesters vast leest, dan ken je het nihilisme vast en hoef je er later niet meer doorheen. En ze is hoog-hoogbegaafd, vergeet dat niet.

De papa, Jörgen Hofmeester, ziet zijn zo zorgvuldig gecultiveerde leventje instorten en als lezer krijg je verschrikkelijk medelijden. Zijn vrouw had hem verlaten en was bij haar jeugdliefde op een woonboot gaan wonen, en hun oudste dochter Ibi was het huis uit. Dus papa werkte als redacteur vertaalde fictie bij een uitgeverij en was vader. “Het lag in de lijn der verwachting dat hij uitgever zou worden” staat er steeds. Hij woonde in het beste postcodegebied van Amsterdam, kon goed koken.

En dan komt De echtgenote (zoals hij haar heel afstandelijk noemt) ineens weer terug. En nog wel op de dag van het examenfeest van Tirza, die zal gaan reizen in Afrika. Met haar vriend Choukri. Hoe bedreigend deze eerste serieuze vriend van Tirza voor hem is blijkt wel uit het feit dat hij hem ogenblikkelijk vergelijkt met Mohammed Atta.

Hij is zijn baan kwijt en verblijft hele dagen op Schiphol om dat maar niet bekend te hoeven maken. Je ziet die arme man bij de douane staan en mensen uitzwaaien die hij niet kent. En het bezoek op het feest komt te laat. En hij drinkt te veel wijn. En hij doet iets wat niet mag. En dan verdwijnt Tirza ook nog eens. Het zit allemaal niet mee.

De eerdere boeken van Grunberg vond ik wel eens een beetje hijgerig en er gebeurden zo veel zotte dingen dat het me een beetje tegen ging staan. Dit was veel indrukwekkender. Die arme man, die zomaar zijn gereguleerde leventje in de soep ziet lopen en dan van de weeromstuit zelf ook maar gekke dingen gaat doen…

Boeken: Hondekop

Morten Ramsland toont zich in dit boek een echte verhalenverteller. Hondenkop is een Noors-Deense familiesaga waarin de gekste dingen gebeuren. Van een oma die denkt dat ze overleeft op blikjes lucht uit haar geboorteplaats tot iemand die een latrine laat ontploffen, en van een initiatierite in de bossen tot mensen met bijnamen als Appelkop en Flapoor.

Af en toe is het lastig om de personages uit elkaar te houden. Want is Appelkop nou de neef of de oom van de hoofdpersoon? En is Flapoor dan zijn vader? En is Appelkop dezelfde als Knut? Of zijn er twee Knuts?
Die verwarring doet echter niets af aan het boek, het leest als een trein en je wordt meegezogen in de reeks gebeurtenissen.

Het verhaal is opgehangen aan een kleinzoon die terugkomt naar zijn stervende oma. Zij is begonnen alle familieverhalen opnieuw te vertellen, en de kleinzoon vertelt die door aan zijn zus, vermengd met zijn eigen herinneringen. Hij heeft geen denderende band met zijn zus en hun kijk op het verleden is nog wel eens verschillend.

Ik vond het boek de moeite waard. Je moet wel je aandacht erbij houden, maar de personages blijven nog lang in je hoofd zitten.

Kaasfondue

Het is echt zonde om kaasfondue uit een pakje te maken. Het is veel minder lekker en ongeveer even veel werk. Nu het herfst begint te worden, verheug ik mij alweer op alle kaasfondues.

Nodig:
500 gram kaas, bijvoorbeeld emmenthaler, gruyère en fontina
750 ml droge witte wijn (of 500 ml als je dikkere kaasfondue wilt)
1 borrelglaasje kirsch
1 theelepel maïzena
1 teen knoflook, gepeld

nootmuskaat, zout en peper

Om er bij te eten:
Stokbrood
Salade
Vleeswaar

Bereidingswijze
Snijd het knoflookteentje in tweeën en gebruik de snijkant om de pan mee in te smeren. Giet de wijn in de pan en verwarm. Nu even goed opletten: de wijn moet heet zijn maar nog niet koken. Giet al roerende steeds een beetje geraspte kaas erbij. Als het niet meer in vlokjes door de wijn zwemt, kun je de volgende dosis toedienen. Roer de maïzena door de kirsch. Als alle kaas is opgenomen giet je het maïzena/kirsch mengsel er doorheen. Als je mengsel er al mooi gebonden uitziet voor het toedienen van de maïzena kun je beter alleen de kirsch er doorheen roeren.
Breng op smaak met een beetje nootmuskaat en peper.

Wij eten kaasfondue meestal met stokbrood, een groene salade en wat vleeswaar (parmaham, salami, chorizo) of champignons.

Sana Valiulina – Didar en Faroek

Het leuke van meedoen aan een leesclub is dat je ook regelmatig boeken leest die anders aan je voorbij waren gegaan. Didar en Faroek is er zo één. Het is geschreven door een dame uit Estland die nu al jaren in Nederland woont. Ze heeft het boek ook in het Nederlands geschreven. Dat maakte op mij al wel indruk.

Het boek gaat over de levens van Didar en Faroek in het Stalinistische tijdperk. Uiteindelijk zijn deze twee met elkaar getrouwd, het zijn namelijk de ouders van Valiulina. Dat denk ik tenminste, want dat staat op de achterkant. Als je het boek leest, krijg je echter niet de indruk dat ze ooit weer bij elkaar komen. Zou de schrijver van de flaptekst het ook hebben gelezen?

Het verhaal springt heen en weer in de tijd. De hoofdgebeurtenis is de ontmoeting tussen Didar en Faroek, die jarenlang brieven met elkaar hebben uitgewisseld en die nu zullen gaan trouwen. De ontmoeting valt alleen enorm tegen, Didar vindt Faroek helemaal niet leuk. Terugkijkend wordt verteld over hun jeugd, en ze hebben allebei behoorlijk wat meegemaakt. Het zijn meeslepende passages. Ik vond ze ook heel interessant omdat het de tweede wereldoorlog weergeeft in een mij onbekend perspectief, namelijk het Russische. Het is een boek waar je je in kunt verliezen door de vele gebeurtenissen en de meeslepende schrijfstijl.

Toch was ik aan het einde een beetje in de war. Ik wist niet meer waar ik was in de tijd: hadden ze nou elkaar al wel of nog niet ontmoet? En hoe is het nou uiteindelijk gegaan? Heeft Didar zich inderdaad bedacht naar aanleiding van de brief die ze van Faroeks zus kreeg? Of heeft ze zich bedacht toen ze haar eigen –vergeten- brief teruglas? Wat gebeurde er voor de ontmoeting en wat erna?

Misschien nog maar een keer lezen. En de reacties van de anderen afwachten, wie weet hebben zij het beter begrepen dan ik.

Bakken: meringue

Het leek me leuk om eens een meringue te maken, hoewel ik altijd Michiel inschakel om voor mij de eiwitten te kloppen. Dus of het ding lukt is erg afhankelijk van zijn medewerking...
Nu ik hem geproefd heb vind ik hem bijzonder goed gelukt, alleen wel erg zoet. Maar dat is een kwestie van persoonlijke smaak denk ik.

Het recept komt uit de laatste Elle eten. Het blad is inmiddels al aardig smoezelig, ik heb er al van alles uit gekookt.

Nodig:
4 eiwitten
160 gram kristalsuiker
1 tl vanille extract
2 tl witte wijnazijn (volgens het recept in de Elle moet dit wittewijn azijn zijn, maar ik vond het niet de moeite om dat aan te gaan schaffen voor twee theelepels...)
60 gram walnoten (of nougatine)
60 gram ongezouten crackers (ik had gewone crackers van Lu gekocht. Volgens mij betekent ongezouten dat je geen Tucjes moet kopen)

Vulling:
140 gram pure chocolade
200 ml slagroom
1 tl vanille extract
150 gram aardbeien (of ander niet té zoet fruit)
poedersuiker

Werkwijze:
Oven voorverwarmen op 120 graden.
Maal de walnoten en crackers fijn in de keukenmachine.
Bedek de bodem van een springvorm met bakpapier en vet de rand in.
Klop de eiwitten tot ze er uitzien als heel dik scheerschuim. Klop er de suiker door, daarna vanille extract en azijn.
Spatel er de crackers en de walnoten door.
Giet het mengsel in de bakvorm, maak de bovenkant mooi glad en maak een kuiltje in het midden.
Bak anderhalf uur in de oven, of tot de randen de vorm loslaten. Zet dan de ovendeur op een kier en laat de meringue afkoelen. Smelt de chocolade au bain marie en druppel die over de meringue. Laat de chocola hard worden.
Klop de slagroom stijf met het vanille extract en bedek de meringue ermee. Garneer met de aardbeien en bestuif met poedersuiker.
Neem een klein stukje, anders heb je een enorme suikerkick...

Boeken: NRC boekenfeest

Vol verwachting klopte mijn hart: ik had kaartjes voor het Boekenfeest van NRC Handelsblad, ter ere van het 10-jarig bestaan van de boekenbijlage. Leuk om daar de recensenten eens 'in het echt' te zien en te luisteren naar goede discussies over boeken. Het feestje vond plaats in Felix Meritis in Amsterdam (en je hoorde leuke variaties op de uitspraak daarvan). Het viel me direct op dat ik een beetje uit de toon viel. Blijkbaar zijn fanatieke lezers van de boekenbijlage ofwel 55+ ofwel 24 en op zoek naar een baantje bij een uitgever. Waar waren mijn leeftijdsgenoten? Ben ik gek? Suf?

Nou ja, ik vond het ook nog een leuke avond. De eminences grises liepen erg met hun kennis te koop als ze een vraag stelden (Ik ben zeer deskundig en ik heb dit en dit en dit allemaal gelezen en dat wil ik jullie graag vertellen). Maar ja misschien ben ik ook wel zo op die leeftijd.

Ik was eerst bij de leesclub live over Het complot tegen Amerika van Philip Roth. Drie recencenten (Elsbeth Etty, Joost Zwagerman, Bas Heijne) mochten 5 minuten vertellen wat zij ervan vonden en daarna mocht de zaal zich er mee bemoeien. Het werd een boeiende bijeenkomst, hoewel de recensenten meer te vertellen hadden dan het publiek. Gelukkig maar. (En ik heb mijn mond niet opengetrokken, ook dat nog). Ik had er nog wel langer naar willen luisteren.
Daarna een workshop over het bestaan van een Literair Criticus, in dit geval Arnold Heumakers. Het werd een boeiend gesprek. Sommige vragen kon ik zelf wel beantwoorden (Kiest u alle boeken zelf? Nee natuurlijk niet, maar soms wel) maar bijvoorbeeld de discussie over reacties van gerecenseerden was erg leuk.
Tot slot naar de discussie over de vraag of er sprake is van De Nederlandse literatuur of niet. De discussieleider was een beetje traag maar de besproken topics waren interessant. Is Arnon Grunberg Nederlandse Literatuur? Zijn referentiekader is niet bijzonder Nederlands.

Het was een leuke avond die uitnodigde tot het lezen van nog meer boeken. Maar ja, eerst Didar en Faroek maar eens uitlezen...

Bakken: scones

Van vorm zijn ze een beetje anders dan echte scones (bijvoorbeeld die van Scallywags) maar ze smaken hetzelfde. De volgende keer zal ik mij meer toeleggen op de vorm.

Het is een vreemde gewaarwording om gebak te maken op basis van geklopte slagroom. Het bleef een beetje plakkerig allemaal en ik vroeg me af of ik er niet wat meer bloem bij had moeten doen om ze wat steviger te maken. Maar ik heb me voor de verandering precies aan het recept gehouden. Experimenteren doe ik de volgende keer wel weer.

Nodig:
600 gram slagroom
400 gram bloem
6 theelepels bakpoeder
2 eetlepels witte basterd suiker

Werkwijze:
Klop de slagroom stijf. Zeef de bloem en het bakpoeder en meng door de slagroom. Voeg de suiker toe. Bestuif een stuk bakpapier met wat bloem en maak van het deeg mooie rondjes van ongeveer 5 centimeter in diameter. Doe ze 17 minuten in een op 180 graden voorverwarmde oven.

Boeken: Armelia

Ik las over dit boek op het weblog van Sander en besloot het meteen te kopen. En de dagen daarna zag ik het boek ineens overal. Nou was dat ook niet zo heel gek, aangezien de auteur uit Leiden komt.

Het bleek een zeer goede keus. De schrijver schrijft op de manier van Marquez en dat verwacht je niet van een Nederlanders, zelfs niet van eentje met zo'n interessante gecombineerde achternaam.

Het gaat over Spanje in de tijd van de Spaanse burgeroorlog, bezien vanuit een familie in een klein dorpje. Steeds wordt in het boek vooruit gewezen en terug gekeken naar de dag dat er een massamoord in het dorpje plaatsvond. De hoofdstukken hebben de namen van personages. De belangrijkste zijn die uit de familie van Armelia, en die krijgen ook de meeste tekst. Van anderen wordt alleen vermeld wat ze deden op de dag van de massamoord, voordat ze stierven.

Enerzijds is het dus een pittig boek, met veel ellende. Maar de schrijfstijl en de magisch realistische elementen geven het een prettig mystiek sfeertje. Zeer de moeite waard.

Boeken: Katherine Neville - De Acht

Ik ben geen groot fan van thrillers, en zeker na een miskleun als Het geheime avondmaal ben ik altijd weer even genezen. Maar De Acht lag al heel lang op de te lezen boeken stapel en ik besloot het er toch op te wagen. Het was een leesexemplaar van de uitgever, duidelijk nog niet gecorrigeerd en alle afbeeldingen ontbraken.

Gelukkig was dit een thriller die me wél kon boeien. Hij is behoorlijk dik en ik heb hem vrij snel uitgelezen. Om kort te zijn gaat het over een schaakspel uit de tijd van Karel de Grote waar een formule in zou zitten die iemand de wereldmacht kan geven. Er spelen twee verhalen door elkaar, een in de 18e eeuw en een in de jaren 70 van de 20e eeuw. In de 18e eeuw is het spel over de wereld verdeeld geraakt, in de 20e eeuw zijn verschillende mensen ernaar op jacht. Alle mensen die daarbij betrokken zijn, fungeren als een rol in het schaakspel. Er zijn dus pionnen, lopers, een zwarte en een witte koningin enz.

Goed aan het boek vond ik dat er duidelijk goede research aan vooraf is gegaan én dat Neville eindelijk eens andere thema's kiest. Geen heilige graal, geen Leonardo da Vinci, geen Rozenkruisers of tempeliers, slechts zijdelings vrijmetselaars, geen boodschappen verstopt in schilderijen.
Maar Karel de Grote, Catharina de Grote, de Franse revolutie, de OPEC in de jaren '70. Alleen dat al maakt het verfrissend. Daarnaast is het goed en spannend geschreven.

Onwaarschijnlijkheden zijn geloof ik inherent aan het genre, dus ik heb me er niet al te zeer aan gestoord dit keer. Als er eens iemand vraagt wat je zou kunnen lezen ná Dan Brown dat geen slap aftreksel van de Da Vinci code is, dan zou ik dit zeker aanbevelen.

Bakken: Hartige taart met witlof en rode ui en geitenkaas

Dit recept komt uit het laatste nummer (augustus) van Elle eten. Ik vond dat er op het recept wel het een en ander aan te merken was, dus geef hieronder mijn eigen variant. In het origineel was de verhouding ui - witlof een beetje vreemd.

Nodig:
4 plakjes bladerdeeg
2 el roomboter
5 rode uien, in halve ringen
2 el verse tijmblaadjes
500 gram witlof
1oo gram geitenkaas
1 losgeklopt ei
peper en zout

Werkwijze:
Oven voorverwarmen op 21o graden. Laat het bladerdeeg ontdooien en leg ze op bakpapier in een vierkant. Strijk de randjes goed aan elkaar.

Doe een eetlepel boter in een koekenpan en stoof daarin de uien in 20 minuten gaar. Voeg tijm, zout en peper toe. Snijd de harde onderkanten van de witlof af en snijd de witlof in de lengte in repen. Doe nog een eetlepel boter in de pan en bak daarin de witlof tot die mooi bruin wordt. Breng op smaak met wat zout en peper. Laat de witlof iets afkoelen.
Leg de uien op het bladerdeeg, maar laat de rand vrij. Leg de witlof er bovenop. Verkruimel daar bovenop de geitenkaas. Vouw de randjes van het bladerdeeg een klein beetje naar binnen en bestrijk ze met het ei. Doe de taart 20-25 minuten in de oven.

Boeken: Het midden van de wereld

Toen ik klein was, gebeurde het wel eens dat ik boeken uit de bibliotheek haalde die later absoluut niet mijn stijl bleken te zijn. Het waren dan vaak boeken die wat moralistisch van aard waren, en die je inzichten over de wereld bij moesten brengen. Toen ik overstapte naar volwassen literatuur was ik heel blij dat dat daar niet zo nadrukkelijk meer aanwezig is. Of dat het dan onder non-fictie thuishoort en ik het niet per ongeluk tegenkom.

Dat oude gevoel van de bibliotheekboeken overviel me weer toen ik Het midden van de wereld las. Het is uitgebracht in de In between reeks van Lemniscaat, dus bedoeld als crossover boek. (Hoewel Less than zero van Brett Easton Ellis ook in die serie zit - ik was beslist nog niet toe aan zo veel drugs toen ik de crossover leeftijd had!)

Aan de ene kant las het lekker weg en was het mooi en beeldend geschreven. Maar aan de andere kant lag de boodschap "Laat iedereen in zijn waarde" erg wel erg dik bovenop. De hoofdpersoon was homo, zijn moeder deed het met Jan en alleman, zijn vader was onbekend, zijn zus verliefd op een jongen in coma, de beste vriendin van zijn moeder had een relatie met een Nederlandse vrouw én zijn geliefde doet het met zijn beste vriendin. Een beetje te veel van het goede, dunkt me.

Ik weet het niet zo met dit boek. Ik vraag me af of ik over een half jaar (zonder dit weblog) nog weet te vertellen waar het over gaat. Ik denk het niet. Tijd voor het volgende boek.

Boeken: nachttrein naar Lissabon

Volgens de Nieuwsbrief van Athena's boekhandel was dit de mooiste roman tot nu toe van 2006. Reden genoeg om dat eens te checken. Hoewel hun karakterisering "een diep filosofische roman" me wel een beetje tegenstond. Ik was een beetje bang voor quasi filosofisch geleuter uit de categorie "bedenk niet wat de dag jou zal brengen maar wat jij de dag zult brengen".

Misschien was dat ook de reden dat ik ineens in een klein leesdipje geraakte en een paar weken nauwelijks las. Maar toen ik het boek weer oppakte, werd ik er onmiddelijk door gegrepen. Het gaat over een Zwitserse docent klassieke talen die van de ene dag op de andere besluit om zijn leven om te gooien. Hij vraagt zich af of zijn levensweg tot dan toe de goede was en gaat, naar aanleiding van een Portugees boek dat hij tegenkomt, met de nachttrein naar Lissabon om het levensverhaal van de auteur te vinden én weer met zichzelf in het reine te komen.

Zijn zoektocht naar de auteur brengt hem in contact met allerlei mensen die je als lezer nog lang bijblijven. De gemartelde meneer Eça, de leerlinge van de hoofdpersoon die hij vraagt boeken op te sturen, de beide zussen van de schrijver, een jeugdvriend, een arts. Ook de veranderingen die de hoofdpersoon ondergaat maken indruk. De in het boek geciteerde passages uit het Portugese boek zijn inderdaad behoorlijk filosofisch, maar nooit zo dat het gaat tegenstaan. Uiteindelijk werd het toch een boek dat me niet losliet, een boek dat je eens wilt herlezen omdat je bij de eerste lezing vast nog niet alles ontdekt hebt.

Bakken: gegrilde groenten met kip

Bakken: Gegrilde groenten met kip

Groenten grillen in de oven kost even tijd, maar dan is het resultaat ook wel erg goed. Lekkerder dan van de grillplaat vind ik zelf. Ik maak van alles met gegrilde groenten, en deze is favoriet als er iemand komt eten. Je staat niet zwetend in de keuken, hoeft niet te stressen want zo lang de groenten onder de grill liggen hoef je niets te doen, en het is nog lekker ook.

Nodig:
1 grote of 2 kleine courgettes (kleine zijn lekkerder, hebben meer smaak)
1 aubergine
1 rode paprika
1 dubbele kipfilet, in vier stukken
olijfolie
1 citroen
peper
zout
voor een Griekse touch: majoraan (Rigani)
100 gram rucola

Werkwijze:
Snijd van de courgette boven- en onderkant af. Maak met de kaasschaaf mooie dunne slierten courgette. Doe hetzelfde met de aubergine. Snijd de paprika in vieren en verwijder de zaadjes.
Schep de groenten om met een flinke scheut olijfolie, een halve uitgeknepen citroen (en als er haast geen sap uit de citroen komt, doe je de andere helft er ook bij. citroensap voorkomt dat de courgette bruin wordt), peper en zout -en eventueel majoraan-. Leg dit in een ovenschaal of in een vierkant bakblik. Alle groenten moeten bedekt zijn met een laagje olie.
Zet ongeveer een uur in de oven op 150 graden. De groenten worden zacht en heerlijk zoet.

De kip smeer je ook in met olijfolie en citroensap en die bak je op een grillplaat en als je die niet hebt in een koekepan.

Verdeel de rucola over de borden en schep de groenten erop. Leg bovenop de stukken kipfilet.

Je kunt het serveren met een beetje mayonaise bovenop, of mayonaise waar je wat pesto of mosterd doorheen hebt geroerd.

Voor 2 personen.

Bakken: perzikentaart

Bakken: perzikentaart

Het is nu de tijd om lekkere perziken te kopen, dus deze taart uit het kookboek van Donna Hay (Modern Classics 2) had ik al een tijdje gepland voor de zomer. En een verjaardagsfeestje was een mooie aanleiding voor een taart.

Ik vond het zelf erg geslaagd. De perziken die ik gebruikte waren bijna overrijp, maar kwamen toch mooi uit de oven. Je kunt de perziken er met schilletje indoen, maar omdat mijn perziken zo rijp waren, ging dat er bij het snijden al af.

Nodig:
Blind gebakken kruimeldeeg bodem zoals bij de citroentaart.
185 ml zure room
2 el witte basterdsuiker
1 ei
1 eiwit
1 el suiker
6 perziken, in partjes gesneden en ontpit

Werkwijze:
Maak eerst de kruimeldeegbodem.
Klop daarna de zure room, basterdsuiker en ei door elkaar en giet in de bakvorm.
Bak 10 minten in de oven op 180 graden.
Zet de oven op 200 graden. Klop het eiwit totdat je zachte pieken krijgt als je de garde optilt. Roer de suiker en de perzik erdoor en giet in het bakblik. Naar smaak kun je er nog wat extra suiker overheen strooien, ik heb dat niet gedaan.
20 minuten in de oven, af laten koelen, en opeten!

Boeken: Amos Oz - Black Box

Amos Oz - Black Box

Toen ik Oz zijn levensverhaal (Een verhaal van liefde en duisternis) aan het lezen was, zag ik dit boek in een goedkopers uitgave liggen. En omdat Liefde en duisternis mij maar niet los liet, was dit boek snel gekocht. Toch bleef het nog een tijdje op de 'te lezen boeken' stapel liggen.

Maar nu heb ik het dan toch gelezen, en het was de moeite waard. Het is wel wat pittiger dan liefde en duisternis. De hoofpersonen van het boek schrijven brieven en telegrammen aan elkaar en aan de hand daarvan krijg je een beeld van hun leven. Van hun leven op dat moment maar ook van het verleden. De personages zijn allemaal een beetje vreemd, niet een van hen kon echt mijn sympathie opwekken. Maar ze intigreren wel.

Een professor aan het einde van zijn leven, zijn ex-vrouw, hun zoon, de tweede echtgenoot van de vrouw, en hun dochter. En dan ook nog de advocaat, of beter gezegd juridisch raadsman, van de professor. Allemaal hebben ze zo hun plannen, maar ze weten elkaar steeds een voet dwars te zetten, zodat niets volgens planning verloopt.

De brieven van de tweede echtgenoot zijn het pittigst, omdat hij er wat religieus fanatieke ideeën op na houdt en zijn lezers met verwijzingen naar bijbelteksten om de oren slaat. Maar vooral bij hem vroeg ik me steeds af wat nou zijn plannen waren, veel geld binnenhalen en de eerste man ruïneren? Alle Arabieren uit Israël jagen met het geld van de oude man? Of was hij daar te simpel voor?

En tegen de achtergrond van de strijd in het Midden-Oosten zijn de passages over Joden en Arabieren ook interessant om te lezen. Oz heeft daar tussenin gezeten en heeft er duidelijk een mening over. Het is niet een boek om tussen de regels door in de trein te lezen, maar het maakt wel indruk.

Bakken: citroentaart

Bakken: citroentaart

Lekker voor op een warme dag. De combinatie van slagroom met citroen is erg lekker...

Nodig:

Voor de bodem:
275 gram bloem
3 el witte basterd suiker
150 gram boter in blokjes
2-3 el heel koud water
beetje zout

Voor de vulling:
200 ml citroensap
160 gram witte basterd suiker
185 ml slagroom
3 eieren, losgeklopt

Bodem maken:
Bloem, suiker, zout en boter tot kruimels draaien in de keukenmachine. Door een klein beetje ijskoud water toe te voegen maak je er een kneedbaar deeg van. Kort kneden en dan in plasticfolie in de koelkast leggen, ongeveer een half uur.
Daarna de deegbal uitrollen en in een vlaaivorm leggen (zo een waar de bodem los in de rand ligt). Bedek de bodem met een laagje aluminiumfolie of bakpapier en leg daar steunvulling op. Zet 10 minuten in een voorverwarmde oven van 180 graden. Na 10 minuten haal je de vulling en het papier er af en zet je de bodem nogmaals 10 minuten in de oven. Als het goed is, heb je nu een vlakke goudbruine bodem.

Vulling maken:
Klop citroensap en suiker au bain marie totdat de suiker is opgelost. Voeg de room en de eieren toe en klop totdat het mengsel dik en romig wordt (minimaal 5 minuten, ik doe meestal nog iets langer). Giet het mengsel door een zeef op de taartbodem en zet 25 minuten in de oven. Als je de taart uit de oven haalt, moet hij nog een heel klein beetje slap zijn in het midden. Helemaal af laten koelen zodat het opstijft.

Bakken: Lamsvlees met sinaasappel

Lamsvlees met sinaasappel

Het origineel komt uit het prachtige kookboek Honingzoete vijgen, ingemaakte citroenen van Diana Henry. Ik kan de naam van het kookboek steeds niet onthouden. Weet elke keer wel dat het twee vruchten zijn met een bijvoegelijk naamwoord ervoor, maar ja... Dan kan het ook zoete aardbeien en frisse cranberries zijn!

Nodig:
1 sinaasappel
20 gram boter
1 el kristalsuiker
olijfolie
350 gram lamsbout in blokjes
1 ui, fijngesneden
1/2 theelepel kaneel
2 fijngestampte kardemompeulen
200 ml sinaasappelsap
1 limoen
200 ml water
zout en peper
2 wortels
munt
20 gr pistachenoten (gepeld)

Werkwijze:
Haal met een zesteur de schil van de sinaasappel. Giet daar koud water overheen en kook een paar minuten. Afgieten. 10 gram boter in een pan verhitten en dan de sinaasappelschil erin omscheppen, totdat de schilletjes karamelliseren. Zet apart, maar zorg dat de boter niet gaat stollen.
Bak de lamsbout aan in een grote pan. Haal ze er weer uit.
Doe nu de rest van de boter in de pan en bak de uien glazig. Voeg kaneel en kardemom toe en roer door. Voeg sinaasappelsap, limoensap en water toe. Doe de lamsbout er weer bij en vergeet niet de vleessappen ook in de pan te laten lopen. Voeg zout en peper toe en breng aan de kook. Laat ongeveer een uur zachtjes stoven met het deksel op de pan.

Snijd de wortels juliënne en maak de sinaasappelpartjes schoon. Voeg de wortel 20 minuten en de sinaasappel 10 minuten voor het einde van de kooktijd toe. Vlak voor het serveren munt naar smaak erdoor, bewaar een beetje voor de garnering. Strooi tot slot de pistachenoten en de sinaasappelsliertjes er overheen.

Lekker met witte rijst of turks brood. Voor 2 personen.

Boeken: een goede man slaat soms zijn vrouw

Boeken: Joris Luyendijk - Een goede man slaat soms zijn vrouw

Het is eind jaren '90 verschenen maar nog steeds actueel. Naar aanleiding van zijn nieuwe boek Het zijn net mensen, en het bericht dat hij Zomergasten gaat presenteren, trok ik dit boek maar eens uit de kast.

Joris Luyendijk studeert een jaar in Caïro en vertelt over het leven daar. Het gaat vooral over de blik waarmee wij naar de Arabische landen kijken, en andersom.

Luyendijk voert discussies met zijn vrienden over allerlei onderwerpen en brengt duidelijk naar voren dat wij net zo bevooroordeeld kunnen denken over Moslims als zij over ons. En dat is nou juist wat we niet moeten doen. Discussies over hoofddoekjes, over maagd zijn en blijven, trouwen, fundamentalisme, of niet-moslims allemaal naar de hel gaan. Luyendijk schrijft met een licht ironische ondertoon, waardoor ik af en toe hardop moest lachen tijdens het lezen.

Dit boek is zeker de moeite waard. Het biedt een kijkje achter de schermen van Egypte en laat je met een andere blik naar het Westerse leven kijken.

Bakken: aardbeientaart met amandelcrème

Bakken: aardbeientaart met amandelcrème

Deze taart staat in de laatste Elle eten (nummer 3 2006)
als variatie op de Amandel-perentaart van pagina 79. En omdat de aardbeien in de aanbieding waren, was de keus niet moeilijk. Ik denk dat je in de peer-variant wat meer eenheid in je taart krijgt omdat de peren daar in de amandelcrème in de oven gaan. Aardbeien leg je er pas na het bakken los bovenop en die schuiven er dus ook gemakkelijk weer vanaf.
Verder is in mijn variant de amandelcrème een beetje compact, ik zou het eerder amandelspijs achtig noemen. Maar dat kan aan mijn bereiding liggen.

Nodig:
Bodem:
250 gram bloem
150 gram zachte boter in blokjes
1 el koude melk
1 ei
1/2 tl poedersuiker

Amandelcrème:
150 gr gesmolten boter
150 gr tot poeder gemalen amandelen
150 gr suiker
2 eieren
2 el rum
2 el bloem
1/2 citroen
500 gr aardbeien

en natuurlijk een taartvorm; zo een met een bodem die los in de rand zit (vlaaivorm). Niet veel groter dan 24 cm van diameter.

Werkwijze:

Bodem:
meng bloem, zachte boter, ei, suiker en zout door elkaar. Niet te lang kneden. Als het een samenhangend deeg is, meng je snel de melk erdoor. Maak er een bal van, omwikkel die met plasticfolie en leg die ongeveer een uur in de koelkast.

Verwarm de oven op 180 graden. Rol de deegbal uit tot een dunne lap en leg die in de ingevette bakvorm. Prik gaatjes in de bodem. Leg een vel bakpapier in de vorm en leg daar steunvulling op. (Je kunt daar heel decadente knikkers voor kopen in de kookwinkel maar ongekookte bonen doen het ook heel goed). Bak 10 minuten met steunvulling en daarna nog 5 minuten zonder. (Anders blijft de bodem een beetje zompig en daar houd ik niet zo van).

Amandelcrème:
Meng de gesmolten boter, amandelpoeder en suiker door elkaar. Voorzichtig, want het moet niet te massief worden. Voeg eieren, rum en bloem toe. Giet het daarna over de taartbodem.

Bak de taart in 45 minuten goudbruin. Als de taart iets is afgekoeld, bedek je hem met 500 gram schoongemaakte en gehalveerde aardbeien.

Bakken: pasta met parmaham en rucola

Pasta met parmaham, rucola en balsamico azijn

Pasta met weinig ingrediënten is meestal het lekkerst. Deze variant maak ik vaak als ik alleen thuis ben.

Nodig:
250 gr pasta
6 plakken parmaham
2 el olijfolie
3 el balsamico azijn
100 gram rucola
Zout en peper

Werkwijze:
Kook de pasta in ruim water met een beetje zout. Leg de plakken ham op een stuk bakpapier onder de grill. Laat ze knapperig worden en haal ze dan uit de oven en leg ze op keukenpapier. Het duurt 5-10 minuten voordat de ham knapperig is.
Als de pasta klaar is, roer je de olijfolie, azijn, rucola, zout en peper erdoor. Doe de pasta op een bord en leg de parmaham erop.

Voor twee personen

Bakken: vietnamese lekkernijen

Wat zou het zijn? Ham?

Dat was ook wat ik dacht toen ik in de bergen in Sa Pa ging douchen en dit aan de achterkant van het huis zag hangen. We waren daar te gast bij een Black Thai familie. Pa was wethouder in het dorp en de familie had het goed.

Eten bij de familie was een belevenis. De tafel werd volgezet met allerlei schaaltjes, en kleine glaasjes werden volgeschonken met rijstwijn. Over één schaaltje bleef de heer des huizes grapjes maken, er zou krokodil inzitten. Maar ja, dat hadden we al een keer gehad en dat zag er anders uit. Veel gegiechel later bleek dat het hondenvlees was. Vietnamezen beschouwen dat als een lekkernij en wij waren erg benieuwd. Het smaakte als gerookt of gezouten varkensvlees; en dat klopte wel. De 'hammen' bleken hond te zijn. Het had veel vet en kleine botjes. En het was lekker. Je moet even de gedachte aan de labrador van de buren van je afzetten, maar het is zeker de moeite van het proberen waard.

Boeken: Kafka on the shore

Boeken: Haruki Murakami - Kafka on the shore

Altijd weer een cadeautje, de boeken van Murakami. Omdat ze niet allemaal even gemakkelijk zijn, neem ik ze graag mee op vakantie om ze daar in alle rust te lezen. Dit keer mocht Kafka on the shore mee, dat ik al een half jaar geleden gekocht heb bij de Ako op Utrecht Centraal.

Het was weer zeer de moeite waard. Murakami is een meesterlijk verhalenverteller. Mensen kunnen met katten praten, een onstoffelijk 'iets' neemt de gedaante aan van Johnnie Walker en Colonel Sanders (van Kentucky Fried Chicken), mensen praten met doden en het klinkt allemaal volstrekt waarschijnlijk.

Waar gaat het dan over? Dat is altijd een beetje lastig samen te vatten. Maar kort gezegd spelen er twee verhalen naast en door elkaar. Het één gaat over een jongetje dat van huis wegloopt op zoek naar zijn moeder en zus, die hij sinds zijn vierde niet heeft gezien. Het ander gaat over een man die in de oorlog zijn verstand min of meer is kwijtgeraakt, maar als tegenprestatie nu met katten kan praten. Hun verhalen beginnen door elkaar te lopen als de vader van de jongen wordt vermoord, misschien wel door de oude man. Meer ga ik er niet over zeggen, dat zou zonde zijn als je het zelf nog wilt gaan lezen.

Boeken: dertien

Boeken: David Mitchell - Dertien

Het bejubelde Wolkenatlas van deze auteur vond ik niet om door te komen, maar toch was ik nieuwsgierig naar deze nieuwe roman. Hij mocht dus mee op de vakantiestapel. En terecht. Hoewel het niet zo literair verantwoord is als zijn voorganger, is het een goed geschreven boek dat je niet zo snel naast je neerlegt. Het gaat over een dertienjarige jongen met alle problemen van dien. Hij wil populair zijn op school, is hopeloos verliefd op het verkeerde meisje, zijn ouders hebben een slechte relatie, hij stamelt en zijn oudere zus doet niet aardig. Toch weet hij aardig zijn weg te vinden en komt hij op de goede momenten voor zichzelf op.

Wat ik er vooral goed aan vond, was dat het zo mooi de wereld van een dertienjarige weergeeft. Nog een beetje kind, maar ook al groot aan het worden. Als hij het van zijn opa geërfde horloge stuk maakt, durft hij dat niet aan zijn ouders te vertellen omdat die vast heel boos worden. Hij gaat op zoek naar een nieuw, maar dat is onbetaalbaar. De winkeldame houdt hem vervolgens voor dat zijn vader vast boos zal zijn, maar dat dat ook wel weer overgaat. Ik kan me nog wel herinneren dat je als kind denkt dat die toorn nooit zal gaan liggen!

Boeken: Arthur & George

Boeken: Julian Barnes - Arthur en George

Dit is een leuk opgezette roman over de relatie tussen de beroemde arts en schrijver Sir Arthur Conan Doyle en de eenvoudige George, die ten onrechte van misdaden wordt beschuldigd en in de gevangenis belandt. Arthur helpt hem vervolgens om zijn naam te zuiveren.

Het is een dik boek maar het leest lekker weg. De hoofdstukken heten afwisselend 'Arthur' en 'George' en zoomen dan in op het leven van die hoofdpersoon. Hoewel beide personages niet bijster sympathiek overkomen, slaagt Barnes er toch in om je met hen mee te laten voelen. Het boek is goed opgezet en de historische achtergronden lijken overtuigend. Wat mij betreft zeker de moeite van het lezen waard.

Boeken: Het geheime avondmaal

Boeken: Javier Sierra - Het geheime avondmaal

Ik ben niet echt een liefhebber van thrillers, maar op vakantie neem ik er toch altijd graag een mee. Soms heb je een toevalstreffer die wél echt spannend is, zoals Dwaalsporen van Mankell of natuurlijk de Da Vinci Code en Bernini Mysterie. In mijn zoektocht voor deze vakantie kwam ik Javier Sierra tegen. En bovendien hoorde ik er enthousiaste verhalen over.

Maar helaas, ik vond het niks. Tijdens het lezen begon ik me steeds meer te ergeren, en bijster spannend vond ik het ook al niet. Mijn grootste ergernis was dat Sierra wil volhouden dat het een origineel verslag is van een monnik in ballingschap. Om de lezer van deze 'waarheid' te overtuigen staan er steeds voetnoten in de tekst als : "Het is mogelijk dat dit het Floerentijse borstbeeld is waarnaar wordt verwezen, of een kopie hiervan, omdat het inderdaad een verbazingwekkende gelijkenis vertoont met de apostel Simon op het laatste avondmaal." (p. 249) Lieve help, denkt hij dat lezers kleuters zijn?

Ook heel naar is dat de auteur steeds reclame voor zichzelf maakt. In voetnoten verwijst hij naar zijn eerdere werk: "In een eerdere roman, Las puertas templarias, doe ik uit de doeken..." (p.30). Bovendien zijn er te veel verklarende voetnoten nodig. De boeken van Umberto Eco zijn vaak zo moeilijk omdat er geen enkel vreemd begrip wordt uitgelegd of Latijn wordt voorvertaald, maar wat mij betreft draagt dat wel iets bij aan het boek. Van de verklaringen in Sierra werd ik alleen maar kriegel. Niks voor mij dus!

Vakantie

Ben de komende maand op vakantie, boeken lezen en lekker eten proeven in Vietnam.

Op het vakantie boekenstapeltje liggen:
Murakami - Kafka on the shore
Mitchell - Dertien
Tolstoj - Anna Karenina
Barnes - Arthur and George

Heb ook nog de WK gids voor geschoolde voetbalfans gekocht, maar heb daar nu al weer zo veel in gelezen dat hij niet meer mee mag. Leuk boek trouwens: aan allerlei schrijvers is gevraagd een
stukje te schrijven over één van de 32 deelnemende landen. Met bijdragen van o.a. Hennig Mankell, Kees 't Hart, Nick Hornby en Tim Parks. En, nog veel leuker, nutteloze statistieken. Zo weet ik nu op tijd voor vertrek dat Vietnam in de wk-kwalificatie twee keer van Zuid Korea heeft verloren en dus niet gekwalificeerd is.

In Vietnam kun je heerlijk eten heb ik gehoord. In ieder geval zijn ze er dol op hond. Maar omdat hond eten ongeluk brengt in de helft van de maandkalender, is in die tijd van de maand geen enkel restaurant open. Dat halen ze echter ruimschoots in in de andere helft van de maand...