Bakken: chillikip met noodles

Nog een favoriet uit het nieuwe Chinese kookboek.

Ook dit zet je zo op tafel, en het smaakt alsof je op vakantie bent. Wat wil je nog meer?

Nodig (2 pers.):

150 gr noedels (wij hadden platte eiernoedels)

arachideolie

250 gr kipfilet, in plakjes

1 courgette, in reepjes

1/2 rode paprika, in repen

2 el lichte sojasaus

2 bosuien, in repen

Voor de saus:

4 tenen knoflook

2,5 cm verse gember, fijngesneden

1 rode peper, (zonder zaadjes)

1/2 rode paprika

2 tomaten

5 el water

2 el ketchup

1 tl lichte basterdsuiker

Werkwijze:

Doe alle ingredienten voor de saus in de keukenmachine en pureer. Bereid de noedels volgens de aanwijzingen op de verpakking, spoel af met koud water, laat uitlekken. Doe er een klein beetje olie door om te zorgen dat ze niet gaan plakken.

Verhit olie in de wok. Roerbak de kip ca 2 minuten. Voeg courgette en paprika toe, bak 1 minuut. Doe de saus erbij, breng aan de kook. Doe de noedels erbij, breng op smaak met sojasaus. Serveer met de bosui als garnering.

Bakken: pasta met snijbiet

Kijk nou hoe mooi: snijbiet. De stelen zijn zo bont gekleurd dat het bijna onecht lijkt.

Voordat ik een biologisch groentepakket had, had ik nog nooit van snijbiet gehoord. Maar nu ben ik aldoor heel blij als het erin zit! Je verwerkt het zo'n beetje als spinazie. Het slinkt behoorlijk in de pan en je krijgt er net zulke stroeve tanden van. Maar het is wel erg lekker. Mijn favoriete bereidingswijze op dit moment is met gerookte kip en mosterd, en dan door de pasta.

Nodig:

200 gram pasta

400 gram snijbiet

1 teen knoflook (fijngehakt)

1 klein potje crème fraiche

1 a 2 eetlepels grove mosterd

1 stuk gerookte kip, in reepjes

Werkwijze:

Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking. Was de snijbiet zorgvuldig, ook in de hoeveelheid zand lijkt het op spinazie. En zand tussen je tanden is echt een enorme afknapper. Snijd de snijbiet in eetbare stukken. Verwarm 1 eetlepel olie in een koekenpan en fruit hierin de knoflook. Voeg handje voor handje de snijbiet toe en laat de groente slinken. Als alle snijbiet in de pan zit (en past!), voeg je 2 eetlepels crème fraiche toe en de mosterd (proef zelf hoe veel mosterd je lekker vindt). Roer goed door elkaar. De snijbiet moet niet in de saus drijven, maar de blaadjes mogen wel allemaal bedekt zijn. Roer als laatste de gerookte kip erdoor.

Giet de pasta af, doe terug in de pan en doe de snijbiet erbij. Breng op smaak met zout en peper en serveer.

Bakken: poging tot pasta met artisjokken

Tja, dat was leuk. Ik wilde graag pasta maken met verse artisjokken. Ik had een keer eerder geprobeerd om artisjokken te koken, maar toen had ik ze zo goed schoongemaakt dat er niets meer van over was. Met als gevolg dat artisjokken van de Kievit weleens zielig lagen te verschrompelen omdat ik het niet aandurfde. Zonde! Ze zijn zo lekker!

Maar ja, het recept dat ik vond, bleek uit te gaan van iets ervarener artisjokken-schoonmakers dan ik. Het kwam uit de Elle eten uit augustus en het ging zo: (met cursief al mijn twijfels)

Nodig (4 personen):

3 grote artisjokken

1 citroen

6 el olijfolie

2 saucijzen

2 tenen knoflook, fijngehakt

3 el platte peterselie, grofgehakt

peper en zout

1 gedroogde peper

pasta

100 gram parmezaan

Werkwijze:

Maak de artisjokken schoon en bewaar ze in water met citroensap.

Verderop stond hoe dat schoonmaken moest, dus dat was handig:

Snijd de steel en een groot deel van de punt van de artisjok.

Ok. Hoe groot is een groot deel? Halveren leek me geen optie, dus ik heb geprobeerd het puntigste deel eraf te snijden (dat valt ook nog niet mee trouwens).

Pluk van grotere artisjokken de harde blaadjes af en knip de harde punten van de blaadjes.

Alle blaadjes lijken wel hard; welke neem ik? En die paarse blaadjes, kun je die ook eten? Ik kan toch slecht alle blaadjes eraf halen. De vorige keer had ik ook te rigoreus gesloopt.

Nou ja, de buitenste rand dan maar, en de puntjes.

Snijd in vieren en schep het ' hooi' eruit.

Dat snap ik. Het ' hooi' ziet eruit als hooi dus dat laat zich gemakkelijk identificeren. En die paarse blaadjes?

Verwerk ze daarna volgens het recept.

(Terug naar het recept)

Snijd de artisjokken in plakjes. Verhit de olijfolie in een grote pan en bak de knoflook 1 minuut. Voeg de plakken artisjok toe en bestrooi met zout en peper. Bak tot de artisjok zacht wordt.

Zonder tijdsaanduiding; worden wel alle delen die ik over heb gehouden zacht? Elke 5 minuten maar even proeven. Getver, die paarse blaadjes worden keihard, die hadden er dus niet in gemoeten. Na 25 minuten toch maar de volgende stap.

Knijp boven de pan de worsten uit hun vel, voeg de helft van de peterselie toe en verkruimel het pepertje (of neem chilliflakes). Bak onder regelmatig roeren nog 15 minuten op matig vuur, tot alles gaar en het gehakt rul is. Voeg als het nodig is een scheut water toe.

Alleen het vlezige gedeelte van de artisjok blijkt lekker. De blaadjes zijn nog steeds hard, en als je er op kauwt eindig je met een soort stro in je mond. Brrr.

Kook de pasta, en giet die bij het mengsel. Roer goed door, bestrooi met parmezaan en de rest van de peterselie en serveer.

Met een bordje om de harde stukjes op achter te laten.

Het gerecht was uiteindelijk heel erg lekker. Die droge stukken waren een beetje irritant, en de volgende keer haal ik meer van de artisjok af. Voor zo'n pasta moet je blijkbaar alleen het vlezige stuk hebben. De blaadjes in een fijne dressing dopen en afknabbelen is een andere tak van sport, dat is niet voor in de pasta...

Bakken: auberginetaart

Het was een beetje een gedoe om het te maken, maar wel zo lekker dat het een plaatsje hier verdient. Auberginetaart met mozzarella en parmezaan. Het lijkt een beetje op een parmigiano zonder tomaat.

Ik ben gek op aubergines, en deze taart is zowel koud als warm erg lekker. Wij aten hem met een beetje pasta met olie&knoflook&rode peper.

De volgende dag was het restje ook heel lekker als lunch op kantoor. Het komt uit de delicious van juni. Daar heet het een timballo, maar dat klinkt wat mij betreft wel erg nuffig. Bovendien zou ik zoiets alleen durven zeggen als hij eruit zag of hij uit een restaurant kwam. Quod non.

Nodig:

1,5 kilo aubergines, geschild en in plakken van ca 1/2 cm dik

olijfolie voor het bestrijken van de aubergines

1 el verse oreganoblaadjes

300 gram geraspte mozzarella (die kleine balletjes kun je best ok raspen, zo'n grote bol gaat minder makkelijk - en het smelt toch dus dat zou zonde zijn van je buffelmozzarella)

120 gr parmezaan, versgeraspt

Werkwijze:

Bestrooi de plakken aubergine met zout en laat ze 20 minuten uitlekken. Dat kan heel handig in je vergiet: steeds een laag aubergine, dan zout, en dan weer een laag.

Spoel ze even af (anders is je taart zo zout), dep droog en bestrijk ze met een beetje olijfolie.

Ik legde de plakken op schone theedoeken, steeds een laag op een theedoek en dan een nieuwe erbovenop. Handige tip uit het recept, ik had anders echt niet geweten waar ik al die plakken moest laten. 1,5 kilo is best veel...

Verhit de grillplaat en grill alle plakken aubergine (kan ook in de koekenpan). Meng de oregano met de mozzarella.

Bekleed een bakvorm met bakpapier, en leg onderop een laag aubergine. Strooi er mozzarella overheen en een laag parmezaan. Dan weer aubergine en zo om en om totdat de laaste laag aubergine is. Druk de taart een beetje aan. Bak ca 30 minuten in een voorverwarmde oven op ca 200 graden.

Boeken: Reif Larsen - De verzamelde werken van T.S. Spivet

Het doet een beetje denken aan Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht van Mark Haddon. Ook een jongetje dat heel analytisch naar de wereld om hem heen kijkt, en dat een beetje in de war raakt als er om hem heen te veel verandert.

T.S. Spivet is een jongetje van twaalf dat graag de wereld om hem heen in kaart brengt. Hij doet dat op het absurde af, bijvoorbeeld door in kaart te brengen hoe zijn zus maiskolven pelt. Hij tekent dan niet alleen precies haar bewegingen uit, ook laat hij de maiskolf schematisch zien en berekent hij welk percentage rot is en hoe dat zich verhoudt tot de vorige lading mais.

Hij is een begnadigd cartograaf, en een bevriende wetenschapper stuurt zijn kaarten naar het Smithsonian Institute in Washington DC. Daar weet men niet dat hij pas twaalf is, en krijgt hij een prestigieuze prijs toegekend. T.S wil naar die uitreiking toe, en gaat op pad.

Leuk aan het boek is de dromerige sfeer van dat kleine jongetje met zijn kaarten. Hij vertelt met warmte over zijn vreemde familie. Dat hij Tecumseh Sparrow heet en zijn moeder dr Clair noemt, zegt misschien wel genoeg. In de kantlijn van het boek staan zijn tekeningen en allerlei terzijdes, die minstens net zo interessant zijn als de lopende tekst.

Aan het einde haakte ik wel een beetje af; er gebeurt dan heel veel en dat wordt niet zo uitgewerkt. Waar het eerste gedeelte heel gedetailleerd is, stapelen vervolgens de gebeurtenissen zich op en je begrijpt niet zo goed waar dat allemaal vandaan komt. Maar desalniettemin vind ik het wel een aanrader. Omdat je er blij van wordt.

Bakken: salade met halloumi en pompoen

Na ons bezoek aan Cyprus in november 2008, hebben we een liefde voor halloumi opgevat. Dat is een Cypriotische kaas, die pas lekker wordt als je hem bakt. Het is bij veel kaaswinkels te koop, de verpakking lijkt soms een beetje op die van feta.

Deze salade was ook lekker zonder halloumi, maar het zoute van die kaas geeft wel iets extra's.

Nodig -2 personen:

250 gram flespompoen, geschild en in blokjes

2 el olijfolie

300 gram halloumi

200 gram rucola

2 gegrilde rode paprika's (uit een pot), in reepjes gesneden

1/2 rode ui, in ringen

Voor de dressing:

1/2 teen knoflook, fijngesneden

250 ml olijfolie van goede kwaliteit

1 el wittewijnazijn

1 bos basilicum

Werkwijze:

Verwarm de oven op 220 graden. Neem een bakplaat, bekleed die met bakpapier en leg de blokjes pompoen erop. Schenk er twee eetlepels olijfolie overheen en breng op smaak met zout en peper. Zorg dat de pompoenblokjes goed met olie bedekt zijn. Rooster de blokjes ca 35 minuten in de oven.

Meng intussen de paprika, rucola en ui. Doe er de pompoenblokjes bij.

Maak de dressing door alle ingredienten daarvoor samen in de keukenmachine of vijzel te doen en ze te mengen. Meng de dressing door de salade.

Verwarm de rest van de olie in een koekenpan. Snijd de halloumi in plakken en bak die in de koekenpan. Leg de reepjes kaas op de salade en serveer.

Bakken: pasta met chorizo en pijlinktvis

Met een kilo diepgevroren pijlinktvis (restant van de risotto met zeevruchten) die ik niet te lang in de vriezer wilde laten liggen, was het tijd voor de volgende suggestie. Deze pasta lijkt een beetje heftig, veel ingredienten en stevige smaken, maar verrassend genoeg kwam alles toch goed tot zijn recht. Zelfs de pijlinktvis.

Nodig (2 personen):

200 gr pasta

olijfolie

250 gr pijlinktvis, schoongemaakt en in ringen

75 gr chorizo

2 el ketchup

1 rode peper, fijngesneden, zaadjes en zaadlijsten eruit

150 gram cherrytomaatjes, gehalveerd

2 bosuien, in ringen

1 el sherryazijn

platte peterselie

Werkwijze:

Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking. Verhit de olie in een koekenpan en bak de inktvisringen kort, totdat ze niet meer doorschijnend zijn. Haal ze uit de pan. Niet te lang bakken, anders wordt de inktvis erg taai.

Bak de chorizo in de pan, en voeg als die bruin wordt de ketchup, rode peper, kerstomaatjes en bosui toe. Bak totdat de tomaatjes zacht zijn. Doe dit mengsel met de intvisringen en de peterselie door de pasta, breng op smaak met zout en peper en serveer.

Bakken: salade met bieten en sinaasappel

Zoals eerder gezegd: als er bietjes in ons groentenpakket zitten, laat ik die vak lang liggen. Niet omdat ik ze niet lekker vind, maar omdat ik het toch een beetje veel werk vind om ze te schillen en koken. Onzin, eigenlijk.

Voordeel is wel dat je ze lang kunt bewaren, dus het is niet zo heel erg als ze even blijven liggen. Deze variant van bietensalade is heel lekker vanwege het contrast tussen de zoete bietjes en de wat bittere sinaasappels.

De bieten kun je gekookt kopen, maar die zitten natuurlijk niet in een biologisch groentenpakket. Dan moet je ze schillen en in ongeveer een half uur -hangt erg van de maat af- gaar koken of stomen.

Het oranjebloesemwater kun je kopen bij Turkse en Marokkaanse winkels of bij de toko. Je kunt het ook weglaten, vervangen door water, hoewel het wel een grappige touch aan het gerecht geeft. Het ruikt naar verfrissingsdoekjes, maar in de salade is het wel lekker.

Nodig:

350 gram bietjes, geschild, gekookt en in plakjes gesneden.

1/2 sinaasappel, in partjes + wat rasp van de schil

1 el oranjebloesemwater

1/2 el suiker

1/2 tl kaneel

zout en peper

Werkwijze:

Doe de bieten en sinaasappelpartjes in een kom. Verwarm het oranjebloesemwater met de suiker in een pannetje en roer totdat de suiker is opgelost. Roer de kaneel erdoor. Giet dit mengsel over de salade, breng op smaak met zout en peper en roer goed. Laat de smaken ca 1 uur intrekken en serveer.

Bakken: risotto met zeevruchten

Het lijkt een beetje op paella, maar ook weer niet: risotto met zeevruchten. Het recept komt uit de delicious van juni, alleen heb ik de coquilles eruit gelaten en door wat inktvis vervangen omdat Michiel niet goed tegen coquilles kan. En ik was vergeten visbouillon op het lijstje te zetten dus dat werd groentenbouillon. Dus niet helemaal meer van delicous, maar wel van mij.

Ik vond het erg geslaagd, je proeft heel goed allerlei afzonderlijke smaken na elkaar.

Nodig (voor 2 personen):

150 ml droge witte wijn

300 gram mosselen

1 l groentenbouillon

1/4 tl saffraandraadjes

20 gr boter

2 el olijfolie

250 gram rauwe garnalen

3 inktvissen (bij de toko te koop diepgevroren), schoongemaakt en in ringen

1/2 ui, fijngehakt

1 teen knoflook, fijngehakt

200 gr risottorijst

100 ml passata (tomaten)

gehakte peterselie

Werkwijze

Breng de bouillon aan de kook en zet daarna het vuur laag. Breng de wijn in een flinke pan aan de kook. Doe de mosselen in de pan, deksel erop en kook ca 3 minuten. Schud af en toe de pan. Schep de mosselen uit het vocht en gooi de mosselen weg die niet open zijn gegaan. Doe het vocht bij de bouillon en doe daar een paar draadjes saffraan bij, haal de mosselen uit de schelp en zet ze apart.

Verwarm de helft van de boter en olijfolie in de pan en bak de garnalen een paar minuten totdat ze roze zijn. Haal de garnalen uit de pan en zet ze apart. Doe nu de inktvisringen in de pan en bak ze tot ze niet meer doorschijnend zijn. Haal dan ook de ringen eruit en leg ze apart. (Dat kan natuurlijk best allemaal op hetzelfde bord.)

Zet het vuur laag en verwarm de rest van de boter en de olie. Bak de ui glazig, en voeg dan de rijst en de knoflook toe. Bak de rijst een paar minuten totdat alle rijst bedekt is met een laagje olie en voeg dan de eerste schep bouillon toe. Dat bakken van de rijst is volgens mij een cruciaal punt in het maken van risotto, je moet het niet te lang en niet te kort doen. Als je het glanzende laagje ziet, moet je nog eventjes doorbakken.

Blijf roeren en voeg steeds een nieuwe schep bouillon toe als de vorige is opgenomen. De risotto is klaar als de rijst zacht is, maar de kern van de rijst nog een beetje bite heeft.

Voeg als de risotto bijna klaar is de zeevruchten, passata en peterselie toe en warm alles nog even door.

Bakken: salade met watermeloen en feta

Op vakantie at ik een erg lekkere salade met watermeloen en feta. Misschien dat Bali niet helemaal de plaats is waar je dat verwacht, maar goed, lekker was het. Dus terug in Nederland wilde ik dat zelf ook wel even proberen.

Nodig:
ca 6 plakken watermeloen
1/2 rode ui
1 avocado
een blok feta (zo veel als je lekker vindt)
platte peterselie
munt
citroensap
olijfolie
zout en peper

Werkwijze:
Snijd de watermeloen in blokjes. (Ik had een kwart watermeloen gekocht -ca 4 kilo- en maakte daarmee twee keer deze salade.) Snijd de feta in blokjes, de ui in ringen en de avocado ook in blokjes. Meng alles door elkaar. Pers het sap uit de citroen en meng dat met ca 10 eetlepels olijfolie, peper en zout. Doe deze dressing door de salade en garneer met de munt en peterselie.

Boeken: Stieg Larsson - Mannen die vrouwen haten

Ik heb een beetje een moeizame band met thrillers. Een goede thriller staat garant voor heel veel leesplezier, maar het valt zo vaak tegen. Vandaar dat ik het niet zo vaak probeer, dat vind ik dan weer zonde van alle andere boeken die ik nog zou kunnen lezen. Op de een of andere manier stoor ik me meer aan een slechte thriller dan aan een slechte roman.

Maar als ik op vakantie ga, vind ik het altijd prettig om een thriller in de rugzak mee te nemen. Naar aanleiding van de lovende verhalen bij de leesclub besloot ik dat het Mannen die vrouwen haten moest zijn. Mocht ik er dan door geraakt worden dan had ik mazzel, want het was deel 1 van een trilogie.

Ik liet het boek op vakantie lang ongelezen, maar bij aankomst in Yogyakarta besloot ik dat het er toch maar van moest komen. Ik ging zitten, en precies twee dagen later was het boek uit. Ruim 550 pagina's, en in de tussentijd ook nog Yogyakarta en de Borobudur bezichtigd.
Zo spannend, dus. Eindelijk weer eens een thriller die al je aandacht vergt. Er gebeurt van alles tegelijk, sommige verhaallijnen komen bij elkaar en van andere vermoed je dat dat in de komende twee delen gaat gebeuren.

Het gaat over een journalist die door een rijke industrieel gevraagd wordt om zijn familiegeschiedenis te beschrijven en er daarbij meteen achter te komen wat er met zijn verdwenen nichtje Harriet is gebeurd. De rijke industrieel is nou niet echt gecharmeerd van zijn eigen familie, en wordt dat nog minder als blijkt hoe het echt in elkaar zit. De journalist wordt geholpen door een eigenzinnige hacker met een getroubleerd verleden, en ook in zijn eigen carrière heeft hij wel het een en ander aan zijn hoofd. Het is een goede thriller omdat je als lezer lang niet in staat bent de eindjes aan elkaar te knopen en omdat je al je aandacht nodig hebt om alle details ook mee te nemen. Zelfs als het belangrijkste deel van de ontknoping duidelijk is geworden, blijf je geboeid doorlezen op zoek naar de laatste stukjes.

Deel 2 heb ik dus ook maar meteen gekocht, en ik ben ruim over de helft.

Bakken: risotto met rode biet en zalm

Nog eentje uit het eet-de-groentela-leeg project: rode bieten. Ik ben er dol op, maar het is wel een beetje veel werk. Maar goed, bieten schillen tijdens de finale van Roland Garros was geen straf. 

Ik vond zalm bij rode biet een beetje een risico, maar het bleek erg lekker.

Nodig:

90 gr risottorijst

1/2 ui

1 teen knoflook

1 l bouillon (groenten- of kippen-) 

scheut witte wijn

2 rode bieten

parmezaanse kaas

roomboter

bieslook

peper en zout

Werkwijze: 

Schil de bieten, snijd ze in stukjes en kook ze in een beetje water beetgaar. Verhit een scheutje olijfolie in een pan. Fruit de ui en de knoflook en voeg de rijst toe. Laat de rijst even meebakken en blus af met de wijn. Voeg steeds een lepel bouillon toe tot de risotto bijna gaar is. Snijd de bieten in blokjes en voeg ze toe aan de risotto. Zet het vuur uit, doe er een klontje boter en een beetje parmezaan bij, deksel op de pan en 10 minuten laten staan. Doe op een bord en voeg de gerookte zalm en bieslook toe.

Bakken: tomatensalade

Bijna op vakantie betekent netjes alle restjes groenten opmaken. Je hebt natuurlijk geen biologisch groentepakket om vervolgens je groenten weg te gooien. Ik herinner me van vorig jaar dat ik op de dag van vertrek nog twee soorten soep heb staan koken. Dat lijkt me voor dit jaar niet handig, zeker niet omdat we om 9:00 op Schiphol moeten zijn en ik de dag ervoor nog moet werken. 

Maar goed, in de aanbieding dus nog tomaten. 

Nodig (voor 1 persoon):

3 rijpe tomaten, in stukjes

1/2 ui, fijngesneden

1 bosui, in ringetjes

klein bosje peterselie

scheutje olijfolie

scheutje Sherryazijn

zout, peper en majoraan

Meng alle ingredienten door elkaar en laat even staan.... klaar! Ik at deze salade bij een portie verse pasta met asperges en ricotta die nog in de vriezer lag.

Bakken: andijviestamppot varia

Stimpstamp (andijviestamppot met spekjes en appel) is één van mijn favoriete gerechten. En aangezien er regelmatig andijvie in de pakketten van de Kievit zit, is de keuze meestal snel gemaakt. Maar ja, zelfs dat gaat na een tijdje vervelen. En met een groentela méér dan vol, moest de snelst bedervende, dus de andijvie, er aan geloven. Gelukkig geeft de Kievit ook recepten, en hoewel niet allemaal even geslaagd, was deze een succes. 

Nodig: (voor twee personen)

400 gram andijvie

500 gram aardappels

klein beetje melk

10 kerstomaatjes

150 gram oesterzwammen

15 zwarte olijven

100 gram geitenkaas

Werkwijze:

Verwarm de oven voor op 200 graden. Schil en kook de aardappels. Stamp de aardappels tot een purée en gebruik een beetje hete melk om het smeuïg te maken. Breng op smaak met zout en peper. 

Snijd de andijvie fijn en meng door de purée. Doe de stamppot in een ovenschaal. Verkruimel de geitenkaas erover. Verdeel daarna de oesterzwammen, kerstomaatjes en de olijven erover.  Maal er nog wat peper over en zet 15 minuten in de oven. 

Bakken: Creme Brulee raadsel

We hebben een nieuwe uitdaging: geslaagde zelfgemaakte crème brulée. Het is ons een paar jaar geleden gelukt, maar recent hebben we een beetje pech. Ja, de crème hiernaast ziet er prachtig uit, maar onder het mooie gebrande laagje bleek de crème geschift. 

De eerste keer, bij de kookclub, was de crème net soep. Ook een mooi gebrand laagje, maar met soep eronder. 

Het recept daarvan (uit à propos bistro- mijn favoriet nog wel) leerde ons om 4 eidooiers met 75 gram suiker licht en schuimig te kloppen, een vanillestokje met 1/2 liter slagroom te verwarmen en die twee met beleid door elkaar te kloppen. Dat moest vervolgens in ramequins (die mooie rode bakjes) en au bain marie 120 graden in de oven.  Resultaat: soep. 

Wat kon de oorzaak zijn? Ofwel je moet het ei-room mengsel eerst op laag vuur laten binden, zoals bij pasteis. Ofwel het water voor de au bain marie moest heet zijn.

Dus deden wij een tweede poging.  Poging twee bestond uit heet water in het bain de Marie. Hielp niks, nog steeds soep.  

Dus gooiden wij de hele handel terug in de pan, en verwarmden het in de hoop dat het zou binden. En dat gebeurde. 

Het tweede geraadpleegde kookboek vertelde ons dat de oven op 200 graden moest staan. Dus dat deden we ook. Toen het geheel uit de oven kwam, zag het er prima uit. Dus rietsuiker erover en branden maar. Maar ja, bij het eten bleek de hele toestand geschift. Wat doen we verkeerd? 

Volgend weekend weer een poging.

Bakken: Griekse salade eigen stijl

Een van de leukste dingen van Griekenland vind ik toch het eten. Veel mensen hebben er na een paar weken wel genoeg van, voor mij kan het niet lang genoeg duren. Dus kook ik ook thuis regelmatig Grieks- of Grieks-achtig. Met de eikenbladsla die ik nog van de Kievit had, plus feta en olijven van Mabroek in Leiden, olijfolie en oregano meegenomen van Cyprus en tomaten van de exoot maakte ik deze salade. Met mijn ogen dicht was ik in Griekenland!

Boeken: Doeschka Meijsing - En de liefde

Met veel plezier las ik ooit De tweede man van Doeschka Meijsing, en met iets minder plezier een paar jaar later 100% chemie. De prijswinnende roman En de liefde had ik toch maar even laten liggen. Maar nu ik het kon lenen, wilde ik het toch wel heel graag lezen. 

Het gaat -wie weet het inmiddels nog niet?-  over een vrouw die door haar geliefde (ook een vrouw) wordt verlaten, voor een man nog wel. Hierdoor gaat zij nadenken over haar leven en liefdes tot dan toe, zeker als ze daarna ook nog geveld wordt met een schedelbasisfractuur (door een betonmolen, om precies te zijn). 

Ik heb het met plezier gelezen. Ik vind Pip, de ik-figuur, op een leuke manier knorrig. Ik moet steeds een beetje lachen om die knorrigheid, terwijl het soms ook extra ellende voor haar oplevert. Ze weet het ook van zichzelf, dat helpt. En de manier waarop zij over haar liefdes nadenkt, maakt dat je door blijft lezen. Je wilt weten hoe het precies gegaan is en wat ze wel en niet had kunnen voorkomen. Bovendien raakte ik wel geboeid door haar leven. 

Symboliek en verwijzingen zijn soms een beetje over the top, dat wel. Dat Pip aan het einde letterlijk wegzwemt van haar ex-geliefde is me een beetje te veel van het goede, dat had wel iets subtieler gekund. Maar al met al was het de moeite waard, en lijkt het me ook terecht een prijswinnaar.

Bakken: Braziliaanse visstoofpot

Uit de delicious van april haalde ik deze visstoofpot. Ik ben nog nooit in Brazilie geweest, dus ik heb geen idee of het realistisch is. Maar lekker is het in ieder geval wel. En het is heel snel klaar.

Nodig (2 personen):

1 el olijfolie

1/2 rode ui, fijngesneden

1/2 groene paprika, in repen

1 teen knoflook, fijngesneden

1 rode peper, zaadjes verwijderd

1/2 blik tomatenblokjes

1 el tomatenpuree

1 tl kristalsuiker

100 ml kokosmelk

150 ml bouillon

2 bosuien, in reepjes

300 gram rauwe garnalen

300 gram witvisfilet

1 el limoensap

koriander ter garnering

Werkwijze

Verhit de olie in een pan. Doe de ui, paprika, knoflook en chilipeper in een pan en bak een paar minuten. Doe de tomaten, tomatenpuree, suiker, kokosmelk, bouillon en bosui erbij en roer goed door. Voeg dan de garnalen en de vis toe. Houd die goed in de gaten, en als de garnalen roze en de vis niet meer doorschijnend is. Doe het limoensap erbij en breng op smaak met zout en peper. Garneer met de koriander en serveer met rijst of brood.

Bakken: chocolade-hazelnoottaart

Soms zijn eenvoudige taarten verrassend lekker. Zoals deze dus! Niet goed voor de lijn, maar ach, dat hoeft ook niet altijd.

Nodig:

Voor het deeg
125 gr boter
70 gr kristalsuiker
50 gr amandelmeel (of bloem als je geen amandelmeel hebt)
250 gr bloem
1 ei

Voor de vulling
75 gram hazelnoten
150 gram pure chocola (>70% cacao)
250 ml slagroom
70 g boter
2 el whiskey (optioneel; maar wel heel lekker)

Werkwijze
Meng de boter en suiker voor het deeg. Als ze goed gemengd zijn, voeg je het amandelmeel toe. Zeef dan de bloem er doorheen. Voeg het ei toe en meng het tot een glad deeg. Als het te droog is, kun je een klein beetje koud water toevoegen. Wikkel het deeg in plasticfolie en leg minimaal 30 minuten in de koelkast.

Verwarm de oven voor op 180 graden. Vet een taartvorm met losse bodem in en rol het deeg uit tot een lap die in de vorm past. Als je bij het uitrollen het deeg op een stuk bakpapier legt, krijg je het na het uitrollen gemakkelijk los en plakt dus niet het hele ding aan je aanrecht. Verdeel de hazelnoten gelijkmatig over de bodem en bak de bodem 30 minuten in de oven.
Smelt au bain marie de chocolade, en roer er de boter, slagroom en whiskey doorheen. Giet deze vulling in de taartbodem en laat hem opstijven in de koelkast.

Bakken: marokkaanse salades deel 2

Eerder al maakte ik Marokkaanse salades. Die waren erg lekker, maar laatst heb ik er twee van verbeterd aan de hand van een recept in mijn nieuwe Marokkaanse kookboek. Vooral de wortelsalade was erg geslaagd en smaakte heel lekker op wat brood. 

Dus reden genoeg om er weer even aandacht aan te besteden. 

Wortelsalade

Nodig: 

450 gram wortels, in reepjes

2 el olijfolie

sap van 1 citroen

2 tenen knoflook, geperst

2 tl suiker

1 tl gemalen komijnzaad

1 tl kaneel

1 tl paprikapoeder

verse munt en koriander

peper en zout 

Werkwijze:

Stoom de wortels in ca 15 min gaar. Meng ze met olijfolie, citroensap, knoflook en suiker. Breng ze op smaak met peper en zout en roer alle kruiden er doorheen. 

Bloemkoolsalade

Nodig:

1 bloemkool, in roosjes

2 kleine courgettes

3 el olijfolie

sap van 1 citroen

2 tenen knoflook, geperst

1 tl paprikapoeder

platte peterselie

zout en peper 

Werkwijze:

Stoom de bloemkoolroosjes in ca 8 minuten. Snijd de courgette in plakjes en bak die in olijfolie mooi bruin. Doe de bloemkool in een schaal en stamp hem. Voeg olijfolie, citroensap en knoflook toe en roer door elkaar. Doe er dan  de courgettes, peterselie en paprikapoeder bij en breng op smaak met zout en peper.