Bakken: tomaten kikkererwten soep

Voor de nieuwjaarsborrel van mijn jaarclub maakte ik deze tomaten kikkererwtensoep. En hoewel sommigen een licht trauma hebben overgehouden aan een week lang kikkererwten en komijn in Marokko (ik niet overigens), viel hij toch erg in de smaak. Zo nu en dan klonk er "Ik moet ineens zo erg aan tajines denken..." Maar ja, bij een tweede bezoek aan Marokko bleek ook wel dat we de eerste keer ook wel een beetje pech hadden gehad met het eten.

Hoe dan ook, Marion vroeg om het recept, om haar goede voornemen van meer koken gestalte te kunnen geven. En, veel later dan beloofd: Marion, hier komt 'ie. Je kunt deze soep ook heel goed invriezen, dus maak vooral te veel.

Nodig
2,5 el olijfolie
2 witte uien
4 tenen knoflook (geperst)
1 groene peper, schoongemaakt en fijngehakt
3 tl gemalen komijn
1 tl paprikapoeder
2 blikken kikkererwten (blikken van 400 gr zijn ok)
3 blikken gehakte tomaten (400 gr blikken)
1 ¼ liter groentebouillon
100 gram chorizo

Om te serveren:
Partjes limoen en koriander


Werkwijze
Verhit de olijfolie in een soeppan. Bak de plakjes chorizo tot ze knapperig zijn en laat uitlekken op keukenpapier.
Bak de ui tot hij zacht is. Voeg de knoflook, groene peper, komijn en paprikapoeder toe en roer 1 minuut, tot de kruiden beginnen te ruiken. Voeg de kikkererwten, tomaat en bouillon toe en roer. Breng aan de kook en laat 25 minuten zachtjes koken, met het deksel half over de pan. Laat iets afkoelen.
Pureer de helft soep met een staafmixer of in de keukenmachine en doe die terug bij de andere helft. Breng op smaak met zout en peper en doe de stukjes chorizo er weer bij. Warm de soep weer helemaal door en serveer met limoenpartjes en koriander.

Boeken: Mary Ann Shaffer - Eilandpost

Het voordeel van met je been omhoog op de bank zitten (omdat je van je step gedonderd bent op de sportschool), is dat je weer even echt aan lezen toekomt. Gisteren las ik Koetsier Herfst uit, vandaag Eilandpost. Eilandpost kreeg ik voor mijn verjaardag van Juliette.

Het is zo'n boek dat ik niet gelezen zou hebben als ik het niet gekregen had. En dat was jammer geweest, want het leest lekker weg en het boeit zeker. Nee, het is geen hoogstaande literatuur, maar het is wel leuk. Mary Ann Shaffer is er in geslaagd een levendig beeld neer te zetten van de mensen en hun levens. De personages blijven nog lang in je hoofd zitten. Zeker als je niet zo mobiel bent, is het een fijn boek: met dit boek blijf je rustig zitten totdat je het uit hebt.

Het is een roman in brieven, waarbij de Londense schrijfster Juliet kennismaakt met een leeskring op het kanaaleiland Guernsey (Het literaire aardappelschiltaart genootschap van Guernsey). De leden van de leeskring vertellen haar over hun leven tijdens de oorlog. Juliet krijgt een steeds beter beeld van hun leven, en tegelijk ook van haar eigen leven.

Door het perspectief op de oorlog vanaf de Kanaaleilanden en door heel wat literaire verwijzingen zit er ook nog wat meer aan dan een goed geschreven verhaal. De Kanaaleilanden werden door de Duitsers bezet op weg naar Engeland, waar ze niet kwamen. De eilanden waren helemaal afgesloten van de buitenwereld en wisten dus niet wat er in de rest van de wereld gebeurde. Ik houd wel van andere perspectieven op de Tweede Wereldoorlog.

En een leesclub van mensen die aanvankelijk weinig lazen, en het moeten doen met dat wat voorradig is (en niet is opgestookt in de kachel) levert leuke variërende perspectieven op. Er worden uiteindelijk zelfs brieven van Oscar Wilde gevonden in een koektrommel, hoewel dat verder niet echt bijdraagt aan het verhaal.

Boeken: Otto de Kat - Julia

Soms valt je oog op een boek waarvan je meteen weet dat je het wilt lezen. Julia was voor mij zo'n boek.

Het gaat over een jongeman die de zaak van zijn vader over moet nemen. Hij ziet daar vreselijk tegenop. Niet alleen tegen die zaak, eigenlijk tegen de toekomst in het algemeen. Trouwen, kinderen, directeur zijn, het beklemt hem. Hij gaat een poosje naar Lübeck om daar mee te lopen in een vooraanstaande fabriek op hetzelfde terrein en ontmoet daar Julia. Hij is direct verliefd. Pas als hij haar leert kennen, merkt hij dat dit een vrouw is met duidelijke politieke ideeën. En dat is lastig, vlak voor de tweede wereldoorlog.

De situatie wordt steeds grimmiger, en op haar verzoek verlaat hij Lübeck. Hij blijft zich dit nog jarenlang kwalijk nemen, zeker als hij hoort dat Julia in de oorlog bij een bombardement is overleden.

De rest van zijn leven draagt hij zijn vertrek uit Lübeck met zich mee. Had hij dat wel moeten doen? Heeft hij Julia aan haar lot over gelaten?

Hij praat er echter niet over. Zijn vrouw (die hij nou niet helemaal uit overtuiging ten huwelijk vroeg) weet dat er iets is, maar weet niet precies wat. Hij voelt zich tekort schieten, aan zijn vrouw, zijn bedrijf, Julia, zijn grootvader. Zijn leven lijkt mooi (succesvolle directeur) maar is het niet.

Het is in een heel sobere stijl geschreven, een stijl die je aanmaant om rustig te lezen. Aan de andere kant trekt het verhaal je mee, zodat je gauw aan het einde wilt zijn om te weten wat er nou precies allemaal speelde.

Bakken: tiramisu

Uit mijn nieuwe favoriete kookboek De zilveren lepel haalde ik een lekker recept voor tiramisu. Heel basic, erg de moeite waard. Ik werd wel een beetje zenuwachtig toen thuis de stroom uitviel toen de tiramisu stond op de stijven in de koelkast, maar in deze tijd van het jaar maakt dat gelukkig niet zo veel uit.



Nodig:

2 eiwitten

4 eidooiers

150 gram poedersuiker

400 gram mascarpone

200 gram lange vingers

175 ml espresso, afgekoeld

200 gram geraspte pure chocola (gaat prima in de keukenmachine)

cacao om te bestuiven



Werkwijze:

Klop de eiwitten stijf in een vetvrije kom. Klop in een andere kom de dooiers met de suiker tot een bleke, luchtige massa. Meng er voorzichtig de mascarpone en het eiwit door. Doe in een schaal een laagje lange vingers, en bestrijk die met de koffie. Leg er een laag mascarponeroom op. Bedek die met de geraspte chocola. Maak zo laagjes totdat alles op is. Zorg dat je eindigt met een laag mascarponeroom. Bestuif met cacao, en zet 3 uur in de koelkast.


Voor 4 tot 6 personen, afhankelijk van de eetlust.

Bakken: bruschetti met lekkers

Om onze nieuwjaardag extra leuk te maken, hadden we een fles champagne gekocht (Taittinger) en leuke borrelhapjes gemaakt.



De bruschetti:
Snijd een ciabatta in plakken. Rooster de plakken in de koekenpan tot ze knapperig zijn. Snijd een teen knoflook in tweeën en bestrijk de plakken ciabatta met deze helften.



Beleg:

In dit geval was het beleg eenvoudig, op één na. Allemaal te koop bij de Appie. Van links naar rechts op de foto:

- Spianata romana

- mojo rosso (een rood pepersausje uit een potje van de AH) met buffelmozzarella

- tonijn/anjovispaté

(meng een blikje tonijn met 6 schoongespoelde ansjovisfilets, een halve gesnipperde rode ui, 2 eetlepels olijfolie, zout, peper en een theelepel worchestersaus)

- buffelmozzarella met zongedroogde tomaatjes

Boeken: Michael Chabon - De jiddische politiebond

Na De wonderbaarlijke avonturen van Kavalier en Clay was ik erg enthousiast over Michael Chabon. De Jiddische politiebond heeft dat enthousiasme niet verminderd.

Het is een What if verhaal, dat Chabon laat spelen in een denkbeeldige Joodse staat in Alaska. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog zijn de Joden die uit Europa vluchtten hier bijeengebracht, in een eigen staat. Het voortbestaan van de staat staat op het spel en in de samenleving is veel onrust.

Dit gegeven alleen al is interessant, maar Chabon weeft er het verhaal doorheen van inspecteur Meyer Landsman. Landsman wil koste wat kost een moord oplossen, ook al raakt hij dan zijn baan kwijt en wordt zijn leven bedreigd. Zijn ex-vrouw is zijn nieuwe baas, hijzelf is sinds hun scheiding een beetje in verval geraakt en het verlies van zijn zus heeft hij nooit verwerkt.

Al deze draadjes, van de ex-vrouw tot het verlies van zijn penning, tot zijn zus komen bij het oplossen van de moordzaak bij elkaar.

Ik houd nooit zo van detectives, maar Chabon slaagt er in om er zo veel andere dingen doorheen te weven dat het erg leuk om te lezen wordt. Daarmee is dit boek ook niet echt een detective. Het gaat wel over een politieman die een moord oplost, maar er gebeurt nog veel meer.

De beschrijvingen van het leven van alledag in deze staat en de dingen die Meyer meemaakt zorgen ervoor dat je nog lang aan dit boek blijft terugdenken.

Bakken: zabaglione taart

Van Dineke kreeg ik laatst een fles Marsala. De mogelijkheden hiermee zijn natuurlijk eindeloos, maar een zeer goede optie is deze zabaglione taart. Het maken van de zabaglione is niet moeilijk, maar je moet wel je aandacht er even bijhouden. De rest is heel eenvoudig.

Nodig:
(zabaglione vulling)
3 eidooiers
75 gr suiker
40 g bloem (gezeefd)
250 ml marsala
350 ml slagroom

(cakedeeg)
110 g zelfrijzend bakmeel
1/2 theelepel bakpoeder of dubbelkoolzure soda
2 eieren
125 gram boter
110 gram suiker
merg uit 1/2 vanillestokje
theelepel kaneel

Werkwijze:
Klop de eidooiers los. Meng de suiker er doorheen en klop het door elkaar, tot het lichter van kleur is geworden (duurt ongeveer 3 minuten). Meng rustig de bloem erdoor, beetje bij beetje, en daarna de marsala. Giet het mengsel in een pan met een dikke bodem en verwarm. Dit is het moment dat je goed op moet letten: goed blijven roeren, en als het bindt het vuur uitzetten. Het lijkt alsof er klontjes inkomen, maar goed roeren verhelpt dat. (En als het schift, is er nog geen ramp: alles in een schone pan doen en opnieuw gaan roeren.) Laat het afkoelen, roer af en toe om te voorkomen dat er een vel op komt. Dek af met plasticfolie en zet 2 uur in de koelkast.

Verwarm de oven op 175 graden. Zeef meel en bakpoeder, voeg de rest van de ingrediënten toe en roer het goed. Het moet een soepel deeg worden, dat van een lepel afloopt. Schep het deeg in een ingevette bakvorm, zorg dat het vlak is en zet 30 minuten in de oven. Laat 5 minuten staan en haal het dan uit de vorm. Zet het op een rooster en laat afkoelen. Als de taart is afgekoeld, snijd je hem overdwars in tweeën. De taart is niet zo heel dik geworden, dus snijd voorzichtig.

Klop de slagroom stijf. Meng 2/3 van de zabaglione erdoorheen. Bestrijk de onderste taarthelft met de vulling, houd wat over voor de bovenkant. Leg de andere helft er bovenop. Roer de rest van de zabaglione door de overgebleven slagroom en strijk dit over de bovenkant.

Je kunt de taart nu direct eten, maar als je hem nog even een uurtje in de koelkast zet, is hij gemakkelijker te snijden.

Bakken: Portugese custard taartjes

In Belem in Portugal (vlakbij Lissabon) aten wij een paar jaar geleden deze goddelijke custard taartjes. Ze werden daar op grote bladen, heel heet, naar binnen gedragen en daar meteen door de klanten opgegeten. We hebben daar in Nederland nog lang van gedroomd, en hebben een tijd moeten zoeken naar het juiste recept. Met een beetje van mezelf en een beetje uit allerlei kookboeken is er dan nu een variant die er behoorlijk op lijkt:

Nodig:
Muffinvorm met 6 vakjes
6 plakjes bladerdeeg
2 vanillestokjes (of één heel goede als je die kunt krijgen)
250 ml slagroom
4 eidooiers
6 el suiker
1 el bloem
boter om de vorm in te vetten
poedersuiker en kaneel

Werkwijze:
Oven voorverwarmen op 225 graden. Muffinvorm invetten.

Laat het bladerdeeg ontdooien en bekleed alle uitsparingen met een blad bladerdeeg. Snijd de randjes af.

Snijd het vanillestokje open (in de lengte) en doe het in een pan samen met de slagroom. Verwarm de slagroom tot hij kookt. Haal dan het stokje er uit en schraap met een scherp mesje het merg er uit. Meng dat weer door de slagroom.

Roer de eidooiers door de bloem en suiker. Voeg er een paar eetlepels van het hete slagroommengsel aan toe. Goed roeren. Doe nu het ei-suiker mengsel bij de rest van het slagroommengsel in de pan. Roeren en het mengsel iets laten binden (het moet iets dikker worden). Laat het niet koken.

Giet het mengsel in de muffinvormpjes, tot op de rand. Zet 10 minuten in de oven. Je ziet dat de vulling snel rijst en kleurt, dus let goed op de tijd. Haal de taartjes uit de vorm en laat ze 10 minten afkoelen. Bestrooi met poedersuiker en kaneel en serveer direct, nu ze nog warm zijn.

Niet goed voor de lijn, wel heel lekker!

Bakken: quiche met kabeljauw

Nodig:
5 plakjes bladerdeeg
Bloem om je werkvlak mee te bestuiven
400 gram kabeljauw (of pangasius of tilapia)
1 rode peper, zaadjes en zaadlijsten verwijderd
Geraspte schil van ½ sinaasappel
2 eetlepels olijfolie
2 theelepels Italiaanse kruiden
2 tenen knoflook, fijngehakt
100 gram gruyère, geraspt
3 eieren
125 ml slagroom

Springvorm

Werkwijze
Meng de vis met de rode peper, knoflook, kruiden, sinaasappelschil en olijfolie. Laat ongeveer 45 minuten marineren.

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Laat de plakjes bladerdeeg ontdooien, leg ze bovenop elkaar op een met bloem bestoven werkblad en rol er met de deegroller een grote lap van die in je springvorm past. Vet de springvorm in met boter en vouw de deeglap er in.

Meng de eieren met de slagroom, goed kloppen. Voeg de gruyère toe. Doe het eimengsel in de springvorm. Verdeel de vis over het mengsel.

Zet een half uur in de oven en eet smakelijk!

Boeken: Scarlet Thomas - The end of mr Y

The end of mr Y werd me -met enige aarzeling- aangeraden door Sander. Hij wist niet
helemaal zeker of het iets voor mij zou zijn, maar raadde het in ieder geval wel aan.

De flaptekst trok me wel, dus ik nam het mee op vakantie naar Marokko.

Het boek ziet er alleen al heel mooi uit: de randen van de bladzijden zijn zwart en dat geeft een interessante aanblik. Ik ben er alleen bij het lezen niet achter gekomen waarom dat nou zo is.

Het gaat over een promovenda die een merkwaardig boek in handen krijgt. Het is een boek waarvan gezegd wordt dat er een vloek op rust. Langzaam kom je er achter waar die vloek in zit, en kom je te weten wat er met vorige eigenaren gebeurde. Het is heel spannend, en het sleurt je beslist mee. Omdat het soms ook behoorlijk spooky is, droomde ik er wel van. Ik las het daarna maar niet meer vlak voor het slapengaan.

Het is niet echt een gemakkelijk boek. Er komen veel gedachtenexperimenten en filosofische benaderingen in voor, en die zijn niet allemaal even gemakkelijk te volgen. Ook begint ieder nieuw deel met een motto, maar een paar regeltjes, maar af en toe wist ik echt niet wat er stond.

Al met al vond ik het zeker meeslepend, en ook een bijzonder boek. Juist door die gedachtenexperimenten wordt het anders dan andere gothic novel achtige boeken.

Boeken: Bas Haring - Voor een echt succesvol leven

Wat is dit nu? Een managementboek?

Nee, het is Bas Haring die zich afvraagt wanneer iemands leven echt succesvol is. Is dat alleen maar als je dingen doet die goed voor je zijn? Is dat als je wint? Als je kinderen hebt? En wat nu als je dingen doet die niet goed voor jou zijn, maar bijvoorbeeld wel een ander doel dienen? Kun je een succesvol leven hebben als je geen kinderen hebt?

Het is een leuk thema dat Haring aansnijdt, en door zijn soepele schrijfstijl houdt hij je gemakkelijk bij de les. Hij geeft veel en goede voorbeelden, maakt zo nu en dan een zijsprong maar brengt je altijd weer terug op de goede weg. Het leest lekker en het is zeker vermakelijk.

En toch overtuigt het mij niet echt. Ik voel namelijk zijn probleem niet aan. Ik kan me niet voorstellen dat je op een sportveld staat en dat het je niet uitmaakt of je wint. Ik vind het gevoel om iets bereikt te hebben geweldig. Ik doe ook wel eens dingen die niet goed voor me zijn. Ik vind het ook rot voor een eendje dat het zo vermagert als het eieren uitbroedt. Maar ik ben te lui om me daar zorgen over te maken...

Boeken: Theo Thijssen - Het grijze kind

Na het lezen van De gelukkige klas besprak ik dit boek met mijn collega`s. Ik was er erg enthousiast over en wilde wel meer van Thijssen lezen. Eén van mijn collega´s bleek een groot fan van Theo Thijssen en vond Het grijze kind zijn beste boek. Ik mocht het lenen om te bepalen wat ik er zelf van vond.

Het grijze kind is uitgekomen in 1927. Het geeft de blik weer van een kind op de wereld waarin het opgroeit. Omdat het kind de geest heeft van een oude man (en zich dingen ´uit een vorig leven´ herinnert) kijkt het met een bijzondere blik naar de wereld om hem heen. Hij doorziet het misplaatste standbesef van zijn familie. Van een familie die zich meer voelt dan ze is. Af en toe moet je een beetje aan Hyacinth Bucket denken, ook al kon Thijssen dat niet weten.

Want vanwege zijn levenservaring ziet hij wat er allemaal omgaat. Bijvoorbeeld dat er over hem opschept wordt om hem beter te laten lijken. Bijvoorbeeld dat men voorwendt dat het huwelijk dat zijn zuster sluit een goede deal is. In werkelijkheid is de schoonfamilie niet eens rijk genoeg om met een geslaagd huwelijkscadeau te komen. Het grijze kind beziet en overweegt dit alles, en geeft commentaar op wat het ziet.

Het is inderdaad weer een mooi boek, met net zulke tijdloze observaties van de wereld als in De gelukkige klas. Op naar het volgende boek.

Bakken: pizza

Soms blijk je met iets eenvoudigs als kant en klaar pizzadeeg met bijgesloten potje tomatensaus een verrassend lekkere lunch te kunnen maken. (Wel voor twee personen want de pizza op de foto is inderdaad zo groot als hij lijkt, past net in het bakblik.)
Ik was een dagje ziek thuis en wilde niet te veel moeite doen voor mijn lunch. En zie hier het resultaat.

Heel gemakkelijk:

Nodig:
1 pakje pizzadeeg en tomaten saus (AH eigen merk, stond bij de Danerolle etc.)
1 zakje pastakaas
1 bol mozzarella
gorgonzola
ansjovis

Werkwijze:
Rol de deeglap uit over een bakblik bekleed met bakpapier. Spreid er de tomatensaus overheen. Bedek de hele pizza met pastakaas en verdeel daar plakken mozzarella en gorgonzola overheen. Spoel de ansjovisjes af onder de kraan en verdeel ze over de pizza. 15 minuten op 200 graden in de oven.
De bodem is zacht, niet krokant, maar wel heel lekker.

Boeken: Michael Chabon – de wonderbaarlijke avonturen van Kavalier en Clay

Michael Chabon wordt regelmatig genoemd als een van de grote aanstormende schrijvers uit Amerika. Onlangs verscheen De Jiddische politiebond, dat ik graag wil lezen. Maar de roman waarmee Chabon zijn naam vestigde had ik nog niet gelezen, dus het leek me het beste daar maar mee te beginnen. Ik weet nog dat ik De wonderbaarlijke avonturen van Kavalier en Clay toen het nieuw was liet liggen, ik dacht dat het over strips ging en dat trok me niet zo. Maar alle goede verwijzingen trokken me toch over de streep, en gelukkig maar.

Het boek wordt niet voor niets zo geprezen. Het gaat over twee neven, Joseph (Joe) Kavalier en Sam Clay. Over hun leven, de dilemma’s waar ze voor komen te staan. Hun dilemma’s zijn heel verschillend. Joe is uit Praag naar Amerika gevlucht als Hitler oprukt in Europa, maar zijn familie is nog daar en gaat veel ellende tegemoet. Sam valt op mannen, maar dat is niet echt geaccepteerd in de samenleving in die tijd. En dat is nog lang niet alles wat ze tegenkomen. Samen zijn ze succesvol als stripmakers, als Kavalier & Clay.

Sam verzint de verhalen, Joe tekent de plaatjes en zo maken ze succesvolle strips. Waar hun bazen vreselijk veel geld aan verdienen en zij een beetje. Chabon verwijst een beetje semi-wetenschappelijk naar allerlei bronnen over dit duo, dat geeft leuke accenten in het verhaal.

Er gebeuren zo veel dingen, en je blijft er zo over nadenken, dat dit een boek is dat je niet te lang laat liggen. Het moet uit, ondanks het feit dat het behoorlijk dik is en in de goedkope editie van 7,50 érg kleine lettertjes heeft.

Aan het einde was ik helemaal geroerd, en dat overkomt me niet vaak bij boeken.

Bakken: risotto met venkel

Ik ben dol op risotto, hoewel het soms best een beetje bewerkelijk is. Je moet er in ieder geval geduld voor hebben. Maar het kan soms na een drukke werkdag best ontspannend zijn om een half uurtje in een pan te roeren!

Deze risotto is vooral erg lekker omdat de venkel en de marsala heel lekker bij elkaar smaken. Het was een experimentje, maar zeker voor herhaling vatbaar.

(voor 2 personen)

Nodig:

175 gram arboriorijst

1/2 ui, in plakken

5 plakken ontbijtspek of pancetta

2 venkelknollen, in ringen gesneden

50 gram parmezaan

een scheutje Marsala (hoeft niet per se maar is wel erg lekker)

1,5 liter groentebouillon (ik had Italiaanse porcini bouillonblokjes)

Werkwijze:

Verhit wat olijfolie in een pan met een dikke bodem. Bak er het ontbijtspek in tot het knapperig is. Laat uitlekken op keukenpapier. Doe een beetje boter in de pan en bak de ui en de venkel een minuut of 5. Doe er de rijst bij en laat de rijst eventjes meebakken. Voeg nu lepel voor lepel de bouillon toe, en blijf roeren.

Dan wordt het lastiger: als de rijst al een beetje zacht is (proeven!) maar binnenin nog wel bite heeft, zet je het vuur uit. Doe de parmezaan erbij, het spek, een klontje boter en de Marsala en roer nog een keer goed door. Laat nu de pan 10 minuten staan.

Serveer met nog een beetje parmezaan.

Boeken: Ian mc Ewan - Aan Chesil beach

Het is een beetje veel Boeken en wat weinig Bakken momenteel, excuus. Ik heb even niet zo'n gelukkige hand van fotograferen, en dat levert allerlei onscherpe foto's op. En zo kan ik de heerlijke Vietnamese curry van vorige week dus nog niet delen :-(

Maar goed, boeken zijn er volop. Zo kreeg ik laatst de nieuwe McEwan cadeau, dat was al een klein feestje op zich. Aan Chesil beach gaat over de avond voorafgaand aan de huwelijksnacht van een jong stel, net voor de seksuele revolutie. Het vertelt in het klein wat een groot leed er kan ontstaan als je bepaalde dingen niet durft uit te spreken. Je gaat van alles over elkaar denken, interpreteert allerlei signalen, maar misschien wel op de verkeerde manier.

En zo loopt, om een reden die je je nu niet meer op die manier kunt voorstellen alles in de soep. Arme Florence, arme Edward. Ze waren al zo verschillend, en nu dit nog.

Het is beslist minder sterk dan mijn favorieten Boetekleed en Zaterdag, maar toch. Wat een goede schrijver is Ian McEwan. Al na drie regels sleept hij je mee, en voor je gevoel een paar minuten later, sla je met een zucht het boek dicht.

Boeken: Primo Levi - het respijt

Primo Levi is zo'n magische naam uit de literatuur. Van wie je weet dat hij indrukwekkende boeken over de jodenvervolging heeft geschreven. In mijn 'zoek naar klassiekers' bui kocht ik ook Het Respijt.

Het was een heel indrukwekkend boek. Ik had me nooit gerealiseerd hoe de overlevenden van de concentratiekampen uiteindelijk weer thuis zijn gekomen. Ze waren overal over Europa verspreid, zonder papieren, verzwakt door alle ellende. En hoe kom je dan uiteindelijk weer thuis?


Levi vertelt in dit boek hoe hij via lange omzwervingen per trein door Rusland uiteindelijk weer in Italië kwam. Onderweg beleeft hij de gekste dingen met bijzondere personages. In de trein die door Rusland rijdt met onduidelijke bestemming zit een bonte verzameling mensen, gewone mensen, maar ook ware charlatans, handelaars en zwendelaars.


Enerzijds was die lange omzwerving natuurlijk vreselijk, omdat je naar huis wilt. Maar aan de andere kant biedt het ook respijt. Respijt van de thuiskomst, van het weerzien met familie, er achter komen wie er nog leven, en al je verhalen moeten vertellen.

Bakken: aziatische salade met mango

Nog een goede tip uit het kookboek van Friends:

(4 personen)


Ingrediënten:
Salade
2 mango’s, niet te rijp, in reepjes
½ chinese kool, gemiddeld formaat, in reepjes
1 rode peper, fijngesneden
1 komkommer, geschild, zaadjes verwijderd, in reepjes
½ rode ui, in reepjes
2 el Thais basilicum
2 el zwarte en witte sesamzaadjes

Dressing
250 gram Thaise zoete chilisaus
1 el vissaus
1 el sesamolie
1 el limoensap

Werkwijze:
Heel eenvoudig: meng de ingrediënten voor de salade door elkaar. Hoe kleiner je alles snijdt, hoe aziatischer het er uit ziet. (Dat is niet mijn sterkste punt, helaas). Meng vervolgens de ingrediënten voor de dressing en giet die over de salade. Goed mengen.

Boeken: Maggie O'Farrel: Het verdwenen leven van Esme Lennox

De mooiste boeken zijn vaak die waarin niet alles wordt uitgesproken. Het verdwenen leven van Esme Lennox is er zo één. Van de geschiedenis wordt van alles verteld, uit diverse perspectieven. Maar welke puzzelstukjes passen aan elkaar en welke niet? Is de terugblik van Esme correct? En wat is er waar van de door Alzheimer verstoorde herinneringen van Kitty?

Iris Lockhart wordt op een dag gebeld door een psychiatrische inrichting, met een bericht dat haar oudtante Esme Lennox zal worden ontslagen uit deze inrichting. Maar Iris weet helemaal niet dat Esme bestaat. Ze blijkt een zus van haar oma te zijn, die lang geleden in een inrichting is opgesloten. Maar is Esme gek, of was ze vooral lastig? En wat was de rol van haar zus Kitty?

Je moet als lezer de eindjes aan elkaar knopen. Dat is niet bijster moeilijk, maar wel intrigerend. Want bij zo'n soort verhaal wil je ook de details weten, en je wilt ook weten wat er daarna gebeurt. Hoe het verder gaat. En omdat dat er niet instaat, blijft het boek in je hoofd zitten.

Het is geen moeilijk boek, maar het blijft je wel bij. En het bleek heel geschikt om te lezen bij het surveilleren bij een intelligentietest; als je na iedere pagina even opkijkt, blijf je toch in het verhaal zitten. Op vier pagina's na kreeg ik het uit, en die waren in de trein terug gauw gelezen.

Boeken: Theo Thijssen - de gelukkige klas

Theo Thijssen is zo'n schrijver van wie ik altijd al eens iets hebt willen lezen. Wat ik dus nog nooit gedaan had. Ik heb altijd periodes met een voorkeur voor bepaalde boeken, en momenteel is dat oudere literatuur. Dus las ik eerst al Gogol en kocht vervolgens zowel een boek van Theo Thijssen als een van Primo Levi. Die tweede heb ik nog niet uit, dus nader bericht volgt.

Thijssen schrijft een dagboek van een onderwijzer in de jaren '20 van de vorige eeuw. Hij (meester Staal) werkt op een eenvoudige buurtschool met enorme klassen. Eén klas blijft meerdere jaren bij dezelfde meester. De leerlingen die Thijssen beschrijft komen echt tot leven, je ziet ze voor je. Ook de overwegingen van de meester zelf zijn mooi, welke trucs hij aanwendt om de klas stil te houden, hoe blij hij kan zijn als nieuwe stof snel beklijft. En hoe hij meeleeft met een wat schuchtere leerling, een leerling met een bochel, en een meisje dat zich aan haar afkomst onttrekt.

En gemopper op bureaucratie is ook van alle tijden: de reacties van Staal en zijn collega's op een schrift waarin ze de voortgang moeten bijhouden is erg herkenbaar. Of het ontzag voor de inspecteur, en tegelijkertijd de wrevel over zijn regeltjes.

Tijdloos, dit boek, zeker in deze uitgave met moderne spelling. Weliswaar schreef ik op de lagere school niet op een lei, en droeg ik ook geen boezelaar, maar verder deed het me wel erg daaraan denken.

Bakken: appeltaart

Aan een lekkere appeltaart mankeert niks,
en iedereen heeft wel een favoriet. Kleine stukjes appel, veel amandelspijs, wel of geen rozijnen, ga zo maar door. Ikzelf heb voorkeur voor een dunne korst bijvoorbeeld. In de Elle eten van deze maand staat een appeltaartenspecial, en eentje trok direct mijn aandacht: de rozentaart met appels.

Je kunt op de foto zien dat die rozen bij mij alleen met een vergrootglas zijn te ontdekken, maar lèkker dat die taart was!

Het recept komt van iemand die een winkel heeft die HAA...gebak heet. Daar moet ik maar gauw eens heen.

Nodig:
(voor het deeg)
400 gram bloem
1 zakje + 2l bakpoeder
200 g kwark
1 ei
6 el melk
8 el olie
100 g suiker
1 zakje vanillesuiker
mespunt zout

(voor de vulling)
75 gr rozijnen
100 ml rum
100 gr boter
100 gr suiker
1/2 el kaneel
50 gr geschaafde amandelen
500 gr jonagold, in stukjes (niet te groot want dat rolt zo rot, zie verderop)
250 ml melk
bloem om te bestuiven

En ook nog een ronde ingevette taartvorm, met bloem bestoven.

Werkwijze:
Week de rozijnen een uur in de rum en bewaar de rum daarna.
Verwarm de oven op 175 gr.
Meng de ingrediënten voor het deeg. Rol uit op een met bloem bestoven oppervlak tot een lap van ca 35 x 45 cm. (Dat was hij bij mij vast niet, maar min of meer vierkant is ook heel ok.) Zorg dat hij ook weer niet te dun wordt want anders heb je weer nadeel bij het rollen. Smelt 50 gr boter en bestrijk het deeg ermee.

Verdeel er de suiker, kaneel, amandelen, appels en uitgelekte rozijnen over het deeg. Rol de plak deeg voorzichtig op. Af en toe plakt hij een beetje aan je werkblad maar dan krijg je hem met een spatel of zo iets wel weer los. Voorzichtig dat hij niet scheurt.
Snijd de rol in 6 plakken van gelijke dikte. Zet ze rechtop (dus met het snijvlak naar boven) in de bakvorm, niet te dicht bij elkaar. Zet de taart 15-20 min in de oven.

Smelt intussen de rest van de boter en meng er de melk en rum door. Haal de taart uit de oven, schenk de helft van dit mengsel erover en bak nog 15-20 minuten tot de taart goudbruin en gaar is. Sprenkel de rest van het melkmengsel er overheen en laat afkoelen.

Boeken: Gogol - spookverhalen

Heksen, tovenaars en de duivel bevolken de verhalen in dit boekje. Dappere kozakken trekken ten strijde, redden arme meisjeszielen en verslaan de duivel. Dit alles tegen een achtergrond van de Oekraïne, met snelle paarden, meelballetjes, stoere kozakken (alweer), prachtige landschappen en schamele hutjes.

Je moet af en toe even wennen aan de terminologie (wat is een kozak precies? en wat een honderman?) maar de sfeer trekt je direct mee het boek in. Het boek is uit de 19e eeuw, maar eigenlijk merk je daar niet zo veel van. Er wordt natuurlijk niet gesproken over laptops maar juist het vervoer per paard en de hutjes en houtvuren passen heel goed bij de spookachtige sfeer. Als je uit het boek opkijkt, kijk je even verward om je heen naar je vertrouwde omgeving zonder wodka en duivels!

Salade met gegrilde groenten en sesamzaad

Eén van de allerleukste dingen van mijn biologische groentenpakket is dat je af en toe ‘ineens’ dingen als een aubergine in huis hebt. Nou is dat op zich niet zo bijzonder. Maar nu is hij af en toe ineens ‘over’ en bedenk je dat je hem gauw op moet eten voordat hij verschrompelt. Ik ben dol op gegrilde groenten dus verzin allerlei salades, any excuse will do. Dus:

Nodig:
1 aubergine
1 rode paprika
2 tomaten
1 teen knoflook
Olijfolie
Sesamzaad (geroosterd in een droge koekenpan)
Pijnboombitten (ook geroosterd)
Sap van één citroen
Platte peterselie

Werkwijze:
Snijd de aubergine en paprika in repen en doe ze in een schaal. Giet er een flinke scheut olijfolie overheen en pers de teen knoflook er over uit. Knijp vervolgens de citroen er over uit. Meng alles goed door elkaar.
Verhit de grillplaat. Grill de groenten. Doe de gegrilde groenten in een schaal. Snijd de tomaten in partjes. Om ervoor te zorgen dat de salade niet te nat wordt, kun je het beste de zaadjes er uit halen.
Meng de gegrilde groenten met de tomaat, pijnboompitten, sesamzaadjes en nog een scheut olijfolie. Garneer met de peterselie en serveer.

Bakken: bosbessenmuffins

Hmmm lekker, muffins. Het is altijd een kunst
om ze mooi zacht te krijgen en toch niet droog. Sour cream en een beetje olie gebruiken leverde bij mij een heel mooi resultaat op.

Je moet ze alleen niet te lang laten staan, want door de bosbessen kunnen ze van binnenuit gaan schimmelen en dat is geen fijne verrassing als je een hap neemt!

Nodig:
270 gram bloem
zakje bakpoeder
160 gram witte basterdsuiker
250 gram sour cream
2 eieren
2 el rasp van citroenschil
80 ml plantaardige olie
180 gram bosbessen

Werkwijze:
Zeef bakpoeder en bloem en meng ze goed. Klop in een andere kom de zure room, eieren, citroenschil, suiker en olie tot een geheel. Roer dit door de bloem/bakpoeder (losjes, je moet voorzichtig zijn en steeds zo min mogelijk lucht uit het deeg verwijderen).
Voeg de bessen toe en meng nogmaals heel voorzichtig. Vul hiermee ca 12 vormpjes of kleine soufflébakjes. Doe 20 minuten in een voorverwarmde oven op 180 graden. Test met een satéprikker of de muffins gaar zijn: als hij er droog uitkomt is de muffin gaar.

Boeken: Harry Potter and the deathly hallows

Inmiddels is het een beetje een ambivalent gevoel of je nog een stukje wilt schrijven over de laatste Harry Potter. Toen ik -ook niet als trendsetter, maar wel een tijdje geleden- de eerste delen las, was het nog erg leuk. Maar al dat gedoe met om 12 uur 's nachts voor de deur te gaan liggen gaat me een beetje te ver.

Maar de volgende dag lagen er ook nog grote stapels boeken en kocht ik er natuurlijk één, want ik was erg benieuwd.

Het was wel even een klus om er weer in te komen. Ik had het voorgaande deel ook gelezen toen hij net verschenen was, en was de draad goed kwijt. Daarnaast duurde het even voordat ik gegrepen was door het verhaal. Maar het werd uiteindelijk erg spannend en alle eerder uitgezette lijntjes komen bij elkaar.

Wat alleen een enorme afknapper was, was de epiloog. Waarom heeft Rowling die er aan toegevoegd? Als mogelijkheid om nieuwe personages te introduceren voor een vervolgserie? Bah, klef.

Bakken: kip met mango en cashewnoten

In Cambodja aten we in het restaurant van een mooi initiatief om straatkinderen te helpen: Friends. Het is niet alleen een goed initiatief, het eten is ook nog eens heel lekker. Niet enorm Cambodjaans, het meeste niet althans, maar wel lekker. Gelukkig verkochten ze ook een kookboek.
Zeer geslaagd en lekker makkelijk is de kip met cashewnoten:

Nodig: (4 personen)
2 el arachideolie
2 tenen knoflook
600 gram kipfilet, in blokjes
2 el chinese rijstwijn
2 el oestersaus
1 tl maizena
1,5 kop kippenbouillon (ik weet ook niet hoe veel dat precies is, maar als je een reguliere mok voor driekwart vult moet het genoeg zijn. Op de foto zie je dat ik een beetje uitgeschoten was met de bouillon; de kip kon lekker zwemmen.)
1 tl suiker
2 onrijpe mango’s, in repen (en je zult zien dat je ze niet kunt vinden nu je ze nodig hebt…)
100 gram ongezouten cashewnoten
Zout en peper om op smaak te brengen
Bosui

Werkwijze:
Verhit de olie in een wok. Voeg de knoflook toe en bak tot die begint te geuren. Voeg de kip toe. Bak twee minuten en voeg de rijstwijn en oestersaus toe. Meng de maizena met de kippenbouillon en doe in de wok. Goed roeren en een deel van het vocht laten verdampen. Voeg suiker, mango, cashewnoten, zout en peper toe. Garneer met de bosui en serveer.

Boeken: Haruki Murakami - Norwegian wood

Het is het boek waarmee Murakami 20 jaar geleden zijn naam vestigde in Japan. Het boek ook waarin de jeugd uit die tijd zich zo schijnt te hebben herkend. En het boek waarin de surrealistische dingen van andere boeken van Murakami ontbreken. Dus: het wijkt af van alles wat ik van Murakami gelezen heb tot nu toe. Geen idee hoe het was in Japan in de jaren '80. En de sprekende katten of 'dingen' die zich vermommen als Johnny Walker kan ik wel waarderen.

Dus hoe zou Norwegian wood me bevallen? Heel goed, als altijd. Het is inderdaad waarschijnlijk het meest toegankelijke boek van Murakami. Het is een mooi verhaal over liefde, en alles wat daar uit voorkomt. Wat me aantrekt in deze boeken is de kennismaking met de Japanse wereld, die erg lijkt te verschillen met de mijne, en toch ook niet. Daar biedt Norwegian wood alle kans voor: je leest hoe een hoofdpersoon er blijkbaar aan gewend is dat veel mensen zelfmoord plegen. Je leest over de verschillende landschappen in Japan, over slaapzalen, studeren in Japan, over drinken, pool en seks. De onderkoelde toon waarmee Murakami sommige observaties brengt, maakt dat je regelmatig gniffelend boven je boek zit.

Maar toch miste ik de pratende schapen en onbegrijpelijke personages. Misschien moet je langs dit boek kennismaken met Murakami en daarna doorstappen naar de gekkigheid van de Opwindvogelkronieken, of Kafka op het strand. Hè ja, ik ga er nog een lezen.

Bakken: vis in bananenblad

Een leuke herinnering uit Hoi An, Vietnam: vis in bananenblad. Dit is de basis-altijd-goed versie.

Nodig: (2 personen)
2 kabeljauwfilets
2 bananenbladeren (aluminiumfolie kan ook, maar dat staat minder leuk)
4 stengels citroengras
2 tenen knoflook
5 cm verse gember
2 limoenen
2 klontjes boter
peper en zout

Werkwijze:
Spoel de filets af en bestrooi ze met zout en peper. Was de bananenbladeren (voorzichtig, ze scheuren snel). Snijd het citroengras, de knoflook en gember fijn en stamp ze nog fijner in de vijzel. Snijd één limoen in plakjes. Snijd de bananenbladeren in tweeën. Leg de bladeren kruislings over elkaar. Leg precies in het midden de helft van de plakjes limoen. Leg de vis er op en leg er de helft van het gember/citroengras/knoflookmengsel op. Knijp er een halve limoen over uit en leg een klontje boter bovenop. Vouw de bananenbladeren tot een pakketje en zet het vast met een satéprikker. Leg de pakketjes op een grillplaat (of in de oven), ca 8 minuten per kant. De bananenbladeren zullen bruin worden, maar dat geeft niet.

Boeken: Duizend schitterende zonnen

Wat een ellende overkomt de hoofdpersonen van dit boek. Het is geen literair hoogstandje, maar wel meeslepend. Het is een boek voor op de bank als je even geen zin hebt in iets moeilijks. Het leest als een trein en je zit al na twee pagina's in het verhaal. Maar wees niet in een treurige bui, want dat zal alleen maar erger worden!

Dit boek is het vervolg op De Vliegeraar, dat nu al een hele tijd steady in de toptienen staat. Dat boek heb ik niet uitgekregen dus waarom ik het vervolg kocht? En de recensies waren ook al zo ongunstig. Meestal schuif ik zulke boeken achteloos terzijde. Maar dit trok me, ik gaf het ook anderen cadeau en dat doe je niet als het je niets lijkt. En ik heb er geen spijt van, nu ik het zelf gelezen heb.

Het boek speelt in Afghanistan en vertelt het verhaal van twee vrouwen. Ze maken allebei een hoop mee in hun leven. Het geeft je een beeld van wat regime wisselingen kunnen betekenen voor het leven van gewone mensen. Dat is meteen ook de kracht van het boek. De ellende maakt je uiteindelijk een beetje murw, dat is wel zonde.

Ik heb een beetje moeite er een definitief oordeel over te vellen. Aan de ene kant vrees ik dat de wereld zo in elkaar steekt als in dit boek. Aan de andere kant komt er toch ook wel veel goed aan het einde, en dat is in het echt vast niet zo. Het leest gemakkelijk en je blijft over de mensen nadenken. Maar toch blijft het niet hangen. Waar zit dat nou in?

Boeken: De rokken van de ui

Op de Middelbare school keken we met onze leraar Duits naar Die Blechtrommel. Het was -voor een 16 jarige- een onbegrijpelijke film, maar de naam Günter Grass bleef me wel bij. Ik heb later het boek bij de film gelezen, en verder niets.

Toen ik hoorde over de autobiografie van Grass en het rumoer dat daaromheen was ontstaan, werd ik direct nieuwsgierig. Al was het maar uit dat ene boek, ik vroeg me af wat voor persoon die schrijver was. Een veelzijdig man, bleek al snel.

In De rokken van de ui vertelt Grass over zijn leven tot het moment dat hij doorbrak met Die Blechtrommel. Uiteindelijk draait die hele periode om de Tweede Wereldoorlog. Grass houdt zich sindsdien bezig met de vraag waarom hij niet vroeg. Hij was overtuigd van de Duitse eindoverwinning en stelde geen vragen over de vreemde dingen die gebeurden om die eindoverwinning veilig te stellen.
Daarnaast spelen kunst en vrouwen een grote rol in zijn leven, beide omschrijft hij als dringende behoeftes.

Het levert een indringend verhaal op van een man die zijn eigen houding in de oorlog nooit heeft kunnen verwerken. Die blij is met het leven dat hij nu leeft maar zich steeds maar weer afvraagt of hij onder die omstandigheden niet kritischer had kunnen zijn.

Boeken: Nathan Englander - Het ministerie van buitengewone zaken

Wederom een goede tip van Sander, deze roman van Nathan Englander. Zijn verhalenbundel Verlost van vreselijke verlangens heb ik ooit gelezen, en hoewel ik de inhoud totaal vergeten ben, is de goede indruk blijven hangen.

Ik had het boek meegenomen op vakantie en het kostte me aanvankelijk wat moeite om in het verhaal te komen. Wat misschien niet zo verwonderlijk is als je in Laos bent en een boek leest dat in Argentinië speelt.

Het ministerie van buitengewone zaken is zo'n boek waarvan de personages nog lang in je hoofd blijven rondspoken. Vader Kaddisj, die de hele tijd van alles verkeerd doet maar steeds met de beste bedoelingen. Moeder Lilian die ondanks dat van hem houdt, en zoon Pato die doet wat veel pubers doen, alleen op het verkeerde moment, onder Videla.

Kaddisj is de zoon van een Joodse hoer en heeft daar vrede mee. Veel andere Joodse Argentijnen van vergelijkbare afkomst hebben dat echter niet en vragen Kaddisj om om het afgescheiden gedeelte van de Joodse begraafplaats (daar waar de verdorvenen liggen) hun achternaam van de steen te hakken. Met het nieuwe regime zijn ze liever van onbesproken gedrag. De scenes waarin Kaddisj al dan niet met Pato op de begraafplaats is, blijven je bij, net zoals de manier waarop hij zich door opdrachtgevers in de luren laat leggen.

Als zoon Pato uiteindelijk verdwijnt, beschrijft Englander in Kaddisj en Lilian mooi hoe verschillend twee ouders daarmee om kunnen gaan. Kaddisj is er van overtuigd dat Pato dood is, Lilian dat hij leeft. Aan het einde van het boek is dat nog niet opgelost, reden te meer om er over na te blijven denken.

Ik zou nog lang door kunnen schrijven over memorabele momenten in het boek, zoals de neusoperaties van Kaddisj en Lilian, en de ontmoeting met de navigator, en het wachten bij het ministerie van buitengewone zaken. Hoewel het aan het begin niet zo toegankelijk was, bleek het een boek waarvan ik over een paar jaar de inhoud niet vergeten zal zijn!

Crumble!

MaHa en Christel hebben er lang op moeten wachten, maar daar is 'ie dan: het recept voor kruimeldeeg. Het leuke van kruimeldeeg is dat je er een kom vol van in de vriezer kunt bewaren. Als je dan ineens je restjes Kievit fruit moet wegwerken of je wilt een leuk toetje tevoorschijn toveren, is het reuze handig!

Dit recept is genoeg voor één grote crumble, of een stuk of 10 kleintjes.

Nodig:

(voor het kruimeldeeg)

120 gram bloem

90 gram koude boter, in blokjes

3 el bruine basterdsuiker

3 el vanillesuiker (of elke variatie in suiker die je leuk lijkt, meer of minder naar smaak)

Werkwijze:

Meng de bloem en de boter ofwel met je vingers of in de keukenmachine tot het korrelig is geworden. Je leest altijd dat het op havermout moet lijken, maar om eerlijk te zijn weet ik niet hoe dat er uit ziet. Het lijkt wel een beetje op broodkruimels, of denk anders aan datgene wat bovenop de appelkruimelvlaai van de Hema ligt.

Meng er de suiker door.

Als je het direct wilt gebruiken moet je het eerst even 10 minuten in de vriezer zetten. Als je het wilt bewaren span je plasticfolie over de kom (of je doet het in zo'n handig tupperwaredoosje...) en zet je dat in zijn geheel in de vriezer. Je kunt het deeg ongeveer 2 maanden in de vriezer bewaren.

Als je crumble wilt maken, doe je fruit (of rabarber) in een schaal. Als het zuur fruit is, is het handig om er nog een schepje suiker doorheen te doen. De bovenkant van het schaaltje bedek je geheel met het kruimeldeeg. Je kunt het kruimeldeeg direct uit de vriezer in de oven zetten. Het deeg moet koud zijn, anders zou de boter onder de grill te snel smelten.

Zet 15-20 minuten onder de grill (175 graden), tot de bovenkant knapperig is. Op 190 graden gewoon in de oven kan ook. Hoe meer suiker, hoe knapperiger de bovenkant zal worden.

Bakken: paprika kip

Nog ééntje uit delicious. Dit keer uit de categorie Onverwacht lekker. Het schijnt Hongaars te zijn.

Nodig:

(4 personen)
2 kippenpoten
2 el bloem
Plantaardige olie
2 uien, fijngehakt
1 groene paprika, in repen
1 blik tomatenblokjes (400gr)
400 ml kippenbouillon
Snufje karwijzaad
1 tl kristalsuiker
1 el milde paprikapoeder
Snufje cayennepeper (cayennepeper is heel heet, dus houd het bij een snufje)
100 ml zure room, + voor garneren
2 el platte peterselie, gehakt
Pasta met boter en maanzaad erdoor gemengd

Werkwijze:
Bestrooi de kip met zout en peper en bestuif met bloem. Verhit wat olie in een pan met een dikke bodem en braad de kip aan. Haal de kip uit de pan en zet apart.
Doe nog wat olie in de pan en doe de uien erbij. Bak de uien op laag vuur tot ze zacht zijn. Voeg dan de paprika, tomaat, kippenbouillon, karwijzaad, suiker, paprikapoeder en de cayennepeper toe. Breng al roerend aan de kook. Voeg de kip toe. Doe het deksel op de pan, draai het vuur laag en laat ca 20 minuten koken. Draai de kip tussendoor 1 of 2 keer. Neem het deksel van de pan en kook nog 10 minuten. Breng op smaak met zout en peper. Haal de pan van het vuur en voeg de zure room toe (het mengsel mag niet meer koken als je de room toevoegt, anders gaat de hele zooi schiften). Serveer met de pasta met boter en maanzaad, en doe nog een toefje zure room en peterselie als garnering bovenop de kip.

En ga na het eten even naar de spiegel om het maanzaad te verwijderen…

Bakken: aubergine curry

Voor mijn verjaardag kreeg ik een abonnement op het tijdschrift delicious. Wat er een beetje irritant aan is, is dat ze een punt schrijven na hun naam, waardoor je tijdens het lezen steeds op het verkeerde moment stopt. (“lezers kunnen nu met delicious. met korting eten bij The Dylan.” – ook word snapt er niets van, er staat een heel wanhopig groen kringeltje onder met.). Het blad verschijnt maandelijks, dus het vergt flink doorkoken. In het laatste nummer stond een lekkere curry, echt een aanrader. Ik had een beetje een aversie tegen bamboescheuten maar ben daar nu helemaal overheen.

Nodig:
(4 personen)
1 el plantaardige olie
2 el groene Thaise currypasta
400 ml kokosmelk
400 ml groentebouillon
1 el kristalsuiker
2 sjalotten, in ringen
2 stengels citroengras in stukjes van 3 cm
1 aubergine
1 blikje bamboescheuten (225 gr), afgespoeld en uitgelekt
400 gram varkenshaas, in dunne plakken
1 el vissaus
1 el limoensap (+partjes voor het serveren)
Rijst
Munt en korianderblaadjes voor de garnering

Werkwijze
Verhit de olie in een pan met een dikke bodem. Bak de currypasta een paar minuten tot hij gaat geuren. Voeg kokosmelk, groentebouillon, suiker, sjalot, citroengras en ½ tl zout toe en laat 5 min zachtjes koken.
Snijd de aubergine in plakken en iedere plak in vieren. Voeg toe, met de bamboescheuten en kook 20 minuten op laag vuur. Voeg het vlees toe en sudder nog 5-8 minuten of tot het vlees gaar is. Voeg vissaus en limoensap toe, of meer naar smaak. Serveer met rijst en garneer met munt, koriander en partjes limoen.

Bakken: citroen meringue taart

Ik ben dol op citroentaart, en vind het leuk om meringues te maken, dus de citroen meringue taart in de laatste Elle eten was meteen een goede optie. Het was niet zo moeilijk om te maken. Wel moet je een beetje opletten aan wie je het geeft: omdat het geklopte eiwit maar heel even in de oven moet, is het eiwit nog niet helemaal gedroogd en daar houdt niet iedereen van.

Nodig:
(deeg)
120 gr bloem
90 gr roomboter, in blokjes
40 gr witte basterdsuiker
1 eidooier (bewaar het wit voor straks)
(vulling)
4 eieren
100 gr suiker
1 el gezeefde bloem
Sap van 3 citroenen
50 gr roomboter
(schuimlaag)
2 eiwitten
100 gr kristalsuiker

Werkwijze:
(deeg) Meng de ingrediënten en kneed tot een soepel deeg. Wikkel in plasticfolie en laat een uur rusten in de koelkast. Verwarm de oven op 180 graden. Bekleed een bakvorm met een losse bodem met het deeg. (van de Elle moet dat een vierkante bakvorm zijn van ongeveer 11x35 cm maar ik denk niet dat de taart anders smaakt als je een ronde vorm gebruikt…). Bak de deegbodem in ongeveer 20 minuten goudbruin.

(vulling) klop eieren, suiker en bloem met een garde tot een glad mengsel. Breng citroensap en boter in een pannetje aan de kook. Neem de pan van het vuur, giet het mengsel beetje bij beetje in het eimengsel, en giet vervolgens alles terug in de pan. Verwarm dit mengsel tot het een soort dikke vla wordt. (Het stijft maar ietsje op, dus het moet in de pan ongeveer de consistentie hebben waardoor het niet van je taartbodem afvloeit als je de rand weghaalt.) Blijf stevig roeren anders heb je straks taart met klontjes. Schep de “vla” op de taartbodem en strijk de bovenkant glad. Dek af met plasticfolie en laat helemaal afkoelen (dan stijft het iets op).

(bovenlaag)
Verwarm de grill. Klop de eiwitten in een kom goed stijf. Meng de suiker erdoor en blijf kloppen tot de suiker helemaal is opgelost en de eiwitten zachte pieken vormen.
Zet de taart op een bakplaat en schep de eiwitten er overheen. (Nonchalant, zegt de Elle, maar wat ze daar precies mee bedoelen??)
Laat het eiwit onder de gril in enkele tientallen seconden bruin kleuren. Bij mij duurde dat enkele minuten, maar de tip is in ieder geval: ga voor de oven zitten, en zodra je de eiwitten ziet kleuren, haal je ze uit de oven.

Boeken: het huis van de moskee

Veel besproken, hoog geëindigd in de verkiezing van het beste boek, onderwerp van het eerstejaarsboekproject in Leiden in 2006. Het huis van de moskee van Kader Abdolah was niet te missen. Aanvankelijk ontging het me een beetje, maar later werd ik toch nieuwsgierig. Vooral eigenlijk nadat een Iraanse op mijn werk er iets over vertelde.

Gelukkig mocht ik het lenen van collega Jennifer. Ik begon erin in de trein naar huis en was direct enthousiast. Het is beeldend geschreven en neemt je direct mee naar Perzië in de tijd van de sjah. Het leert je een goede geschiedenisles en laat je anders naar Iran kijken. De personages gaan snel leven en je waant je in 1001 nacht. Tot de ellende losbarst natuurlijk, en je ziet hoe een familie uit elkaar wordt getrokken.

Het lijkt me geen winnaar voor de verkiezing van het beste boek, en dat werd het ook niet. Wel is het een mooi verhaal over de turbulente recente geschiedenis van Iran, dat je toch met een iets andere blik naar het nieuws doet kijken.

Oosterse gehaktballetjes met kokosnoedels

Eén van de opmerkelijke dingen die Ching-He Huang doet in haar kookboek Modern China is dat zij westerse gerechten in een oosters jasje steekt. Dat klinkt niet altijd even aanlokkelijk. Ik weet bijvoorbeeld nog niet zo zeker of ik Wontons uit de oven met mozarella, tomaat en basilicum en een dipsaus van zongedroogde tomaat een optie vind. Alle ingrediënten zijn lekker, maar in combinatie? Desalniettemin moet je dit soort grappen natuurlijk wel uitproberen dus waagde ik mij aan Oosterse gehaktballetjes met pittige kokosnoedels. Dit als oosterse variant van spaghetti met gehaktballen.
En ja, het was erg lekker, en zeker een aanrader, hoewel het allemaal wel erg bleek van kleur was.

Nodig voor 2 personen:

-voor de ballen-
350 gr rundergehakt
4 tenen knoflook, fijngesneden
1 rode peper, zaadjes eruit en fijngehakt
4 el koriander
1 bosui, fijngesneden
2 el Shaoshing rijstwijn
2 el vissaus
1 tl sesamolie
1/2 tl zout
versgemalen zwarte peper
1 eidooier

6 el arachideolie

-voor de noedels-
160 gr gedroogde, platte udon (tarwe) noedels (Ik kon tussen al die verpakkingen noedels er niet een vinden waar ergens in leesbare tekens Udon stond, maar tarwe stond wel ergens en die waren prima.)
1 el sesamolie
1 el arachideolie
2 tenen knoflook, fijngesneden
1 el geraspte verse gemberwortel
1 rode peper, zaadjes eruit en fijngesneden
1 stengel citroengras, heel fijn gesneden
1 el garnalenpasta
4 dl kokosmelk
2 el vissaus
2 bosuien, fijn gesneden
4 el koriander

Werkwijze:
Kook de noedels volgens de aanwijzingen op de verpakking (als je die kunt lezen...) en spoel ze af onder koud water. Doe er eem beetje sesamolie doorheen om te voorkomen dat ze gaan plakken. Niet te veel wat sesamolie heeft een erg doordringende smaak.
Meng de ingrediënten voor het gehakt (behalve de arachideolie) en draai er balletjes van.
Verhit de olie in een wok en bak de balletjes gaar. Schep ze uit de pan en houd warm.
Veeg de wok schoon en doe de arachideolie erin. Roerbak kort (1 min) knoflook, gember en rode peper. Voeg citroengras, garnalenpasta en kokosmelk toe en breng aan de kook.
Roer de noedels erdoor, breng op smaak met de vissaus en bestrooi met de bosui en koriander.
Schep voorzichtig de ballen erdoor en serveer.

Boeken: Anna Enquist - De thuiskomst

Het was al weer een tijd geleden dat ik iets van Anna Enquist had gelezen. Ik vond haar boeken wel oké, maar niet wereldschokkend en dan zijn er altijd andere boeken die de aandacht vragen. Toen De thuiskomst dan ook in de winkel lag, liet ik het maar even voor wat het was.

Maar laatst ging ik onverwacht met de trein en had ik geen boek bij me, dus kocht ik dit boek op het station.

Het beschrijft het leven van Elizabeth, de vrouw van de ontdekkingsreiziger James Cook. Als vrouw van een zeeman heb je natuurlijk een merkwaardig huwelijk, je man is jarenlang van huis. In die tijd worden er kinderen geboren en gaan ze dood, en ontwikkel je je eigen gewoontes. Als je man dan weer terug is, moet je je aanpassen en moet je hem bijpraten over de afgelopen jaren.
Elizabeth Cook had geen gemakkelijk leven. Uiteindelijk gaat haast iedereen dood en blijft zij alleen over. Het verdriet om de overleden kinderen is erg sterk beschreven, de treurigheid van het boek laat je niet gemakkelijk los. Het is geen opwekkend boek, wel indrukwekkend.

Boeken: Mevrouw Verona daalt de heuvel af

Om De helaasheid der dingen heb ik erg gelachen. Ik was dan ook een beetje teleurgesteld toen zijn nieuwe boek maar zo dun was. Maar dat weerhield me er niet van om het te lezen.

Het is anders van aard dan De helaasheid. Geen stomdronken nonkels die de Tour de France drinken dit keer. Mevrouw Verona daalt de heuvel af omdat ze weet dat ze niet meer boven zal komen, en intussen passeert haar leven de revue.

Er staan prachtige zinnen in en merkwaardige gevolgtrekkingen ('Hoewel zijn vader zich op vrij jonge leeftijd aan een tak had opgeknoopt, bezat meneer Pottenbakker aandoenlijk weinig verstand van bomen.). Ik heb me er weer erg mee vermaakt, jammer dat het niet dikker was.

Bakken: Jan Hagel

Ik ga nog even door op Koekje, want ik heb inmiddels Zeeuwse Bloem dus nu kon ik eindelijk de koekjes maken waar deze bloem in moet. Eigenlijk moet ik ze ook eens maken met doorsnee bloem, kijken of ik het verschil ook opmerk. Ben tenslotte geen volleerd patissier. Mét Zeeuwse Bloem zijn de Jan Hagel koekjes in ieder geval erg lekker, en weer helemaal niet moeilijk.

Nodig:
125 gram gele basterdsuiker (geen idee wat dat is, ik heb maar van die middelbruine genomen, die kan wel voor geel doorgaan als je graag wilt)
175 gram zachte boter
10 gram melk
1 tl kaneel
1/2 tl zout
250 gr Zeeuwse Bloem, gezeefd
5 gr bakpoeder, gezeefd
1 losgeklopt ei
100 gr amandelschaafsel
40 gr kristalsuiker

Werkwijze:
Meng basterdsuiker, boter, melk, kaneel en zout. Kneed de bloem en het bakpoeder erdoor. Verpak in plasticfolie en laat een uur rusten in de koelkast. Rol het deeg uit op een met bloem bestoven werkvlak tot een lap van ong 1/2 cm dik. Bestrijk met het ei. Strooi er het amandelschaafsel en de suiker overheen en rol er nog even lichtjes met de deegroller overheen (dan valt straks niet alles van je koekje af). Bak 20 minuten in een op 175 graden voorverwarmde oven. Haal de koek uit de oven en snijd hem in rechthoekjes, 4 x 12 cm volgens het boek. Ik heb gewoon een formaat genomen dat me leuk leek.

Bakken: bokkenpootjes

Het kookboek Koekje is wat mij betreft een groot succes. Na de gelukte kattentongen besloot ik mij nu te wagen aan een (zoals het boek vermeldt) 'wat bewerkelijker koekje'. Eens kijken of dat ook lukt. Inmiddels heb ik een nieuwe spuitzak gekocht, dus misschien ziet het er dan ook meteen wat professioneler uit.

De Zeeuwse bloem is inmiddels ook gevonden, op de markt in Hoorn, waarvoor dank. Denk je naar de grote stad te zijn verhuisd, waar alles gebeurt, vind je de moeilijk vindbare dingen in je 'landelijke' geboorteplaats.

Bokkenpootjes dus:

Nodig:
3 eiwitten
60 gr kristalsuiker
100 gr blanke amandelen
100 gr kristalsuiker
20 gr gezeefde patentbloem
50 gr amandelschaafsel*
abrikozenjam
150 gr pure chocola (hoog cacao gehalte, 70%), gesmolten

* Ik probeerde met het raspblad van mijn magimix gewone blanke amandelen tot amandelschaafsel om te toveren, maar dat bleek toch iets bewerkelijker dan ik had gedacht. De volgende keer koop ik wel weer amandelschaafsel.

Werkwijze:

Klop de eiwitten stijf. Voeg de 60 gr kristalsuiker toe zodra de eiwitten volume krijgen. Maal amandelen, 100 gr suiker en bloem heel fijn in de keukenmachine. Spatel dit door de stijfgeklopte eiwitten. Doe dit in een spuitzak en spuit staafjes van ca 6 cm op een met bakpapier bekleed bakblik. Strooi er het amandelschaafsel overheen.
Bak 15 minuten in een oven van 170 graden. Laat ze iets afkoelen.

Strijk dan wat abrikozenjam over de platte kant van een staafje en plak er een ander aan. Doop de uiteinden in de gesmolten chocola en laat afkoelen en opdrogen.

Bij mij beleven de koekjes een beetje zacht, ik wilde ze liever wat krokanter hebben. De volgende keer dat ik ze maak, ga ik proberen of dat beter wordt door ze langer in de oven te zetten óf door ze langer aan de lucht te laten drogen voordat ik ze in een trommel stop.

Bakken: rundvlees met vijf groenten

Nog een verjaardagsaanwinst: China modern. Blijkbaar komt deze mevrouw regelmatig op de tv, dat had ik gemist. Maar er stond een voorpublicatie uit het boek in een kooktijdschrift en dat maakte nieuwsgierig. De eerste kennismaking was zeer geslaagd. Dit recept heet in het boek Rundvlees met sichuanpeper en vijf groenten met vijfkruidenjus. Helaas was in al die Chinese supermarkten geen sichuanpeper te bekennen. Dus mijn variant is zonder. Maar inmiddels is de moeder van Louise op weg naar een über toko waar ze het misschien wel hebben, waarvoor alvast veel dank.

Nodig:
2 entrecotes (in reepjes)

2 el arachide olie
1 rode peper, zonder zaadjes, fijngehakt
1/2 ui, fijngesneden
1 handje broccoli
1 handje fijngesneden peultjes
1 handje fijngehakte worteltjes
1 handje kleingehakte minimaiskolfjes
3 dl runder- of groentebouillon
1 el lichte sojasaus
1 el maizena, gladgeroerd met 2 el koud water
1 bosui, in ringen
zout en witte peper

Marinade:
1 el shaohsing rijstwijn
1 tl donkere sojasaus
1/2 tl vijfkruidenpoeder
2 tenen knoflook, fijngesneden

Werkwijze:
Meng de ingrediënten voor de marinade en laat het vlees liefst een nacht marineren. Verhit de arachideolie in een wok. Roerbak het vlees twee minuten. Voeg chilipeper en ui toe en bak nog een minuut. Voeg de groenten toe en wok weer een minuut. Voeg de hete bouillon en de sojasaus toe en breng aan de kook. Voeg de maizena toe. Meng de bosui erdoor en breng op smaak met zout en peper. Serveer met rijst.

De sichuanpeper moet in de marinade, 2 tl, als je die kunt vinden. (en dan hoor ik graag waar dat was!)

Bakken: noedelsoep

Sinds ik in Vietnam ben geweest, ben ik dol op noedelsoep. Gelukkig kun je dat in Nederland ook heel goed maken, met Aziatische snelmixjes. Bij de Chinese supermarkten in Den Haag zijn volop zakjes met basis voor noedelsoep te krijgen. De bijgevoegde groenten zijn een beetje summier (zie tweede plaatje, in het groene zakje zitten de meegeleverde gedroogde groenten - de ipod ernaast is voor de vergelijking) dus ik voeg meestal zelf groenten toe.

Nodig:
1 zakje instant noedelsoep
1 tomaat
1 bosui
paksoi of een andere groente

Werkwijze:
Maak de noedels volgens de gebruiksaanwijzing op de verpakking. (Als die in een leesbare taal gesteld is; anders gewoon water koken en die over de noedels gieten en de zakjes smaakmakers toevoegen. 5 minuten laten staan.) Daarna voeg je de verse groenten toe.