Soms valt je oog op een boek waarvan je meteen weet dat je het wilt lezen. Julia was voor mij zo'n boek.
Het gaat over een jongeman die de zaak van zijn vader over moet nemen. Hij ziet daar vreselijk tegenop. Niet alleen tegen die zaak, eigenlijk tegen de toekomst in het algemeen. Trouwen, kinderen, directeur zijn, het beklemt hem. Hij gaat een poosje naar Lübeck om daar mee te lopen in een vooraanstaande fabriek op hetzelfde terrein en ontmoet daar Julia. Hij is direct verliefd. Pas als hij haar leert kennen, merkt hij dat dit een vrouw is met duidelijke politieke ideeën. En dat is lastig, vlak voor de tweede wereldoorlog.
De situatie wordt steeds grimmiger, en op haar verzoek verlaat hij Lübeck. Hij blijft zich dit nog jarenlang kwalijk nemen, zeker als hij hoort dat Julia in de oorlog bij een bombardement is overleden.
De rest van zijn leven draagt hij zijn vertrek uit Lübeck met zich mee. Had hij dat wel moeten doen? Heeft hij Julia aan haar lot over gelaten?
Hij praat er echter niet over. Zijn vrouw (die hij nou niet helemaal uit overtuiging ten huwelijk vroeg) weet dat er iets is, maar weet niet precies wat. Hij voelt zich tekort schieten, aan zijn vrouw, zijn bedrijf, Julia, zijn grootvader. Zijn leven lijkt mooi (succesvolle directeur) maar is het niet.
Het is in een heel sobere stijl geschreven, een stijl die je aanmaant om rustig te lezen. Aan de andere kant trekt het verhaal je mee, zodat je gauw aan het einde wilt zijn om te weten wat er nou precies allemaal speelde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten