Het is het boek waarmee Murakami 20 jaar geleden zijn naam vestigde in Japan. Het boek ook waarin de jeugd uit die tijd zich zo schijnt te hebben herkend. En het boek waarin de surrealistische dingen van andere boeken van Murakami ontbreken. Dus: het wijkt af van alles wat ik van Murakami gelezen heb tot nu toe. Geen idee hoe het was in Japan in de jaren '80. En de sprekende katten of 'dingen' die zich vermommen als Johnny Walker kan ik wel waarderen.Dus hoe zou Norwegian wood me bevallen? Heel goed, als altijd. Het is inderdaad waarschijnlijk het meest toegankelijke boek van Murakami. Het is een mooi verhaal over liefde, en alles wat daar uit voorkomt. Wat me aantrekt in deze boeken is de kennismaking met de Japanse wereld, die erg lijkt te verschillen met de mijne, en toch ook niet. Daar biedt Norwegian wood alle kans voor: je leest hoe een hoofdpersoon er blijkbaar aan gewend is dat veel mensen zelfmoord plegen. Je leest over de verschillende landschappen in Japan, over slaapzalen, studeren in Japan, over drinken, pool en seks. De onderkoelde toon waarmee Murakami sommige observaties brengt, maakt dat je regelmatig gniffelend boven je boek zit.
Maar toch miste ik de pratende schapen en onbegrijpelijke personages. Misschien moet je langs dit boek kennismaken met Murakami en daarna doorstappen naar de gekkigheid van de Opwindvogelkronieken, of Kafka op het strand. Hè ja, ik ga er nog een lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten