De mooiste boeken zijn vaak die waarin niet alles wordt uitgesproken. Het verdwenen leven van Esme Lennox is er zo één. Van de geschiedenis wordt van alles verteld, uit diverse perspectieven. Maar welke puzzelstukjes passen aan elkaar en welke niet? Is de terugblik van Esme correct? En wat is er waar van de door Alzheimer verstoorde herinneringen van Kitty?
Iris Lockhart wordt op een dag gebeld door een psychiatrische inrichting, met een bericht dat haar oudtante Esme Lennox zal worden ontslagen uit deze inrichting. Maar Iris weet helemaal niet dat Esme bestaat. Ze blijkt een zus van haar oma te zijn, die lang geleden in een inrichting is opgesloten. Maar is Esme gek, of was ze vooral lastig? En wat was de rol van haar zus Kitty?
Je moet als lezer de eindjes aan elkaar knopen. Dat is niet bijster moeilijk, maar wel intrigerend. Want bij zo'n soort verhaal wil je ook de details weten, en je wilt ook weten wat er daarna gebeurt. Hoe het verder gaat. En omdat dat er niet instaat, blijft het boek in je hoofd zitten.
Het is geen moeilijk boek, maar het blijft je wel bij. En het bleek heel geschikt om te lezen bij het surveilleren bij een intelligentietest; als je na iedere pagina even opkijkt, blijf je toch in het verhaal zitten. Op vier pagina's na kreeg ik het uit, en die waren in de trein terug gauw gelezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten