Boeken: Elinor Catton - De repetitie

Bij de beslissing voor het nieuwe te lezen boek voor de leesclub, ging het tussen dit boek en De Toren van Uwe Tellkamp. De keuze viel op de laatste, en wat las ik eerst? Jawel, Catton. Met als gevolg dat ik vóór maandag De Toren uit moet lezen en nog lang niet ver genoeg ben... (pagina 326 om precies te zijn). Dat wordt flink doorlezen dit weekend!

Maar goed, De repetitie is deze omweg wel waard. Het is een bijzonder boek, waarin twee verhalen zo door elkaar gaan lopen dat je aan het einde niet goed meer weet waar het ene begint en het andere ophoudt.

Het gaat over de gevolgen van een relatie tussen een leraar en een leerling, en over een klas op de toneelschool die hier een stuk over bedenkt en opvoert. In scènes uit wisselende perspectieven maak je kennis met de hoofdrolspelers en hun motieven. Maar wanneer zie je de hoofdrolspelers nu uit het perspectief van het toneelstuk en wanneer uit hun eigen ervaringen?

Vaak raak je afgeleid en de weg kwijt in boeken die zo met verhaallijnen en perspectieven spelen, maar het knappe van dit boek is dat je tot de laatste pagina geboeid blijft. Je slaat het boek dicht en denkt dan: hoe zat het nou?

bakken: pastasalade met radicchio

Gemaakt voor de leesclub in augustus. Tijdje geleden al wel... Maar kan ook heel goed in de winter. Het besproken boek viel niet zo goed, de salade gelukkig wel! En de restjes (veel te veel gemaakt, natuurlijk) waren de volgende dag ook nog heel lekker.

Recept uit delicious augustus.

Nodig (4 personen):

350 gram penne

150 ml zure room

150 ml citroenmayonaise

3 tenen knoflook, geperst

2 sneetjes oud witbrood, zonder korst, in blokjes

3 el olijfolie

2 kropjes radicchio

350 gram kerstomaatjes, in tweeen gesneden

125 gram geraspte parmezaan

Werkwijze:

Kook de pasta gaar in ruim gezouten kokend water. Giet af, spoel met koud water en laat uitlekken. Meng zure room, mayonaise, de helft vd knoflook en versgemalen peper.

Bak de blokjes brood in een beetje olijfolie in de koekenpan goudbruin. Meng alles door elkaar en serveer.

Smeersels - vervolg

Voor de Kerstborrel op kantoor had ik beloofd ' smeerseltjes' mee te nemen; andere dan vorig jaar en het jaar daarvoor. Het werden:

Makreelsalade

Geroosterde paprika-smeersel

Feta-venkelzaad

Eiersalade

Makreelsalade:

Meng 1 gestoomde makreel, 1 eetlepel kappertjes, 2 fijngesneden sjalotten, 4 eetlepels mayonaise, een snuf chilipoeder of cayennepeper, wat fijngesneden kervel en een beetje citroensap. Op smaak brengen met zout en peper.

Geroosterde paprika:

Meng 3 geroosterde paprika's (uit een pot) fijngesneden met 1 gesneden tomaat (zaadjes verwijderd), een halve rode ui, een teen fijngesneden knoflook en olijfolie. Op smaak brengen met zout en peper.

Feta-venkelzaad:

Meng 200 gram feta, 1 fijngesneden rode peper (zaadjes en zaadlijsten verwijderd), 1 geperste teen knoflook, 1 tl fijngestampt korianderzaad en 1 eetlepel venkelzaad met olijfolie tot een smeuig mengsel ontstaat.

Eiersalade:

Meng vier hardgekookte eieren met twee eetlepels mayonaise, twee plakjes fijngesneden rauwe ham, een eetlepel verse bieslook en een snuf kerrie. Op smaak brengen met zout en peper.

Boeken: Jay McInerney - Bright lights big city

Er stond nog een aandoenlijke, licht vergeelde Blackbird pocket in onze boekenkast die al heel lang op mijn to do list stond. Op de middelbare school had ik niet zo'n belangstelling voor dit soort in cocaïne gedrenkte jaren '80 literatuur, maar inmiddels was ik wel nieuwsgierig. Ik ken inmiddels het beeld dat van de jaren ' 80 bestaat, en had vergelijkbare boeken gelezen.

Het had ook geen kans gekregen om van mijn lijstje te verdwijnen doordat de titel van het boek blijft opduiken. McInerney heeft onder andere nog een boek over 11 september geschreven, en steeds stond er in de recensies dat Bright lights beter was.

Ik heb het met plezier gelezen. Het is inderdaad een jaren '80 drugsverhaal, maar gaat ook over een dromer op zoek naar zichzelf. De schrijfstijl is apart, beeldend.

Het boek is dun, maar ik heb er toch even over gedaan. Dat kwam door de stijl. Je wordt als lezer als het ware direct aangesproken doordat het vertelperspectief bij 'you' ligt. Dat is soms verwarrend, daarnaast wilde ik niets missen. En dat komt de leessnelheid niet te goede.

Zonde dat dit zo lang ongelezen op de plank heeft gestaan!

Bakken: gewone doordeweekse salade

In het Kievitpakket zit (gelukkig) ook vaak sla. Gecombineerd met andere groenten uit het pakket is dat altijd weer een gemakkelijke oplossing om ons een weg door alle groenten te eten. De bovenstaande salade is daar een mooi voorbeeld van.

Nodig:

1 krop sla

2 tomaten

1/2 komkommer

1 gekookt ei

1 gegrilde paprika uit een pot

olijfolie

rode wijnazijn

zout en peper

Werkwijze

Snijd alle ingredienten in stukken en meng in een kom. Roer de olijfolie, azijn, zout en peper tot een dressing en meng door de salade.

Boeken: Sarah Waters - De kleine vreemdeling

Waarom kon ik dit boek toch niet wegleggen? Ik houd helemaal niet van horror?

De kleine vreemdeling gaat over een spookhuis op het Engelse platteland. Een familie woont in een huis dat bol staat van de vergane glorie. In het afbrokkelende stucwerk, de afgesloten kamers, maar ook in de kijk op de wereld van deze familie. Hun positie als mensen uit de hogere klasse staat net zozeer op instorten als het huis. Ze gaan denken dat het huis bezeten is, dat er een geest rondwaart, en door dit geloof wordt het allemaal steeds erger.

Het spookachtige van het huis is heel goed beschreven, zelfs mijn nuchtere geest moest eraan geloven. Het was niet zo'n goed idee om dit vlak voor het slapengaan te lezen.

Sterk vond ik het vertelperspectief: het verhaal wordt verteld door een jonge, wat naieve arts die eigenlijk bij toeval bij de familie betrokken raakt. Hij gelooft niet in het spook en probeert dat rationeel te houden, maar laat zich tegelijk meeslepen door een soort bewondering voor deze hogere klasse.

Het boek is een aardige aansluiting bij het genre van de gothic novel. Je moet er wel van houden, maar ik vond het op een prettige manier meeslepend.

Bakken: thaise vissoep

We waren op een leuk feestje waar we ook nog mochten blijven om de rijstsalade te eten. Die er erg lekker uitzag. Maar ja, thuis lagen de ingredienten klaar voor een stevige Thaise vissoep... en die won. Hoewel het me nog steeds een beetje spijt dat ik die rijstsalade moest missen, denk ik toch ook met veel plezier terug aan de vissoep. Lekker spicy, beetje kokos... Genoeg voor drie flinke kommen.


Nodig:
2 el arachideolie
2 aardappels, geschild en in blokjes
100 gr rijst
1/2 ui, in dunne ringen
1 teen knoflook, fijngehakt
3 cm gember, fijngesneden
1 wortel, in blokjes
1 rode peper, fijngesneden
1 el groene currypasta (of meer als je van spicy houdt)
1 liter kippenbouillon
300 ml kokosmelk
100 gr shiitake
2 limoenblaadjes
1 stengel citroengras, fijngehakt
2 tl vissaus
400 gr witvis
1 bosui, in ringetjes
2 el koriander, fijngehakt
30 ml sojasaus
sap van 3 limoenen


Werkwijze:
Verhit de olie in een pan met dikke bodem. Doe er de aardappel, rijst, ui, knoflook, gember, wortel, rode peper en currypasta in. Roer goed doorelkaar en kook ongeveer 5 minuten.
Doe de bouillon en kokosmelk erbij en laat 20 minuten zachtjes koken. (nu garen je rijst&aardappels). Doe er de paddestoelen, limoenblaadjes, citroengras en vissaus bij en laat een paar minuten staan. Doe dan de vis erdoor en verwarm tot de vis niet meer doorzichtig is. Voeg tot slot de bosui, koriander, sojasaus en limoensap toe.

Bakken: pruimentaart

In de kookrubriek van NRC stond een tijdje geleden een zeer geslaagd recept van een pruimentaart. Ik lees deze rubriek met heel veel plezier, en zeker van deze taart liep het water me direct in de mond. Aan de slag dus! Ik maakte hem de eerste keer precies volgens het recept, en de keer erna met kwetsen in plaats van pruimen.

Nodig:

1 pond pruimen

50 gr suiker

sap en geraspte schil van 1 sinaasappel

vanillestokje

150 gr zachte boter

150 gr suiker

2 eieren

85 gr zelfrijzend bakmeel

1 tl bakpoeder

100 gr amandelen

30 gr boter

50 gr geschaafde amandelen

25 gr basterdsuiker

Werkwijze:

Verwarm de oven op 175 graden. Halveer en ontpit de pruimen, leg ze in een bakblik en meng met suiker, sinaasappelsap, rasp en het merg van het vanillestokje. Zet 20 minuten in de oven.

Klop de boter met suiker, eieren, bakmeel, bakpoeder en gemalen amandelen tot een deeg. Bekleed een vorm (ik gebruikte een doorsnee springvorm) met bakpapier en schep het deeg erin. Giet daar de pruimen (met het sap dat er vanaf komt) bovenop en zet een half uur in de oven. Smelt intussen de boter in een pannetje, schep er de amandelen en basterdsuiker doorheen. Schep ook dit over de taart (na die 30 minuten), verlaag de temperatuur naar 160 graden en bak nog 20 minuten.

Het resultaat is een heerlijk kleffe, zoetzure taart met een crispy laagje bovenop.

Bakken: risotto met paddestoelen

Risotto is een van mijn favorieten. Wel lastig, want je serveert hem al snel te nat of te droog. Eigenlijk wil je risotto die mooi over je bord uitvloeit en nog net een beetje bite heeft. Dat vereist een hoop timing, waar ik niet altijd het geduld voor kan opbrengen.

Deze variant, met paddestoelen, hoort in mijn rijtje met favorieten.

Nodig (2 personen):

400 gram gemengde paddestoelen

150 gram arboriorijst

1 ui, fijngesneden

1 teen knoflook, fijngehakt

een scheut witte wijn

1,5 liter groentenbouillon, liefst zelf gemaakt (maar een blokje kan ook!)

een handvol parmezaan

2 el bieslook, geknipt

Werkwijze:

Breng de bouillon tegen de kook aan. Verwarm een scheutje olijfolie in een pan met dikke bodem. Bak daarin de paddestoelen. Als die klaar zijn, schep je ze uit de pan en zet je ze apart. Doe een klein beetje olie erbij in de pan en bak de ui en knoflook tot de ui glazig is. Voeg dan de rijst toe en bak onder voortdurend roeren tot alle rijstkorrels met een glanzend laagje zijn bedekt. Blus af met een scheut witte wijn. Voeg hierna schep voor schep de bouillon toe, en roer tot de bouillon is opgenomen door de rijst. Proef regelmatig. Als de risotto bijna gaar is, voeg je de paddestoelen, parmezaan en bieslook toe. Goed roeren, vuur uit, deksel op de pan en 10 minuten laten staan. De rijst gaart nu nog wat na.

Breng hem indien nodig (bouillonblokjes zijn vaak al zout genoeg) op smaak met zout en peper.

Bakken: thaise viscurry

Naast een gietijzeren wok, hebben we sinds een paar maanden ook een plaatstalen. Die wordt een stuk sneller heet, en is daarom vooral handig om groenten te wokken. De gietijzeren daarentegen leent zich weer beter voor curry's. Maar dat moesten we eerst even ondervinden, en dus kookten we een week lang alleen maar uit de nieuwe plaatstalen wok. Deze thaise viscurry werd heerlijk, maar je moet wel heel goed blijven opletten. De wok wordt zo heet, dat je als je niet uitkijkt geen currysaus overhoudt omdat alles verdampt is. Vandaar dus voortaan voor dit soort gerechten maar weer de gietijzeren.

Nodig (2 personen):

arachide olie

4 aardappels (niet te groot), geschild en in blokjes

1/2 ui, in dunne ringen

1,5 el thaise currypasta (groen), meer als je van spicy houdt

250 ml kokosmelk

75 ml water

1 el vissaus

1 el limoensap

1/2 el bruine basterdsuiker

2 bosuitjes, in ringen

300 gram witvisfilet (ik gebruikte kabeljauw)

2 el korianderblaadjes

Werkwijze:

Kook de aardappels in gezouten, kokend water in ca 5 minuten gaar. Verhit de wok en doe er ongeveer een eetlepel olie in. Bak ui en een flinke snuf zout tot de ui zacht is. (curry's die tegenvallen, zijn vaak net niet zout genoeg). Voeg de currypasta toe, roer goed, en voeg de kokosmelk toe. Laat een paar minuten koken. (Bij de plaatstalen wok is dat niet handig, want dan houd je niks over). Voeg water, vissaus, limoen, suiker, bosui en witvis toe en kook totdat de vis niet meer doorschijnend is. Doe de aardappel en koriander erbij en proef of er nog zout en peper bij moet. Serveer met rijst.

Bakken: avocadojuice

In Indonesie dronken we zo nu en dan met groot genoegen avocadojuice. Het klinkt een beetje vreemd, heftig ook, maar het is verrassend verfrissend en lekker. Nu, terug in NL begint de uitdaging om het na te maken.

Volgens de Lonely Planet wordt het gemaakt met gecondenseerde melk, verschillende bronnen op internet hebben het ook nog over limoensap, kokosmelk en vanille-ijs. Ik heb de ideale combinatie nog niet gevonden, maar het begint er op te lijken.

Nodig:

1 goed rijpe avocado

2 eetlepels (palm)suikersiroop

15 ijsblokjes

scheutje gecondenseerde melk

sap van 1 limoen

Werkwijze:

Schil de avocado, snijd hem in stukken. Doe de ijsblokjes in de keukenmachine en maal ze fijn. Voeg de avocado en overige ingredienten toe en maal tot het een fijne massa is.

Het hangt erg af van de gebruikte avocado's hoe vloeibaar de juice nu is. Je wilt hem met een rietje kunnen drinken, dus als de juice nog op vla lijkt, moet je er meer water of limoensap bij doen.

Wordt wellicht nog vervolgd!

Bakken: kip met paprika en mango

We eten de laatste tijd veel uit de wok. We hebben namelijk een nieuwe, zo'n mooie plaatstalen wok. En we hebben een fijn nieuw kookboek, Veel lekkers uit China. Deze combi zorgt voor veel rijstvreugde. Een goed voorbeeld van een lekker recept uit het nieuwe kookboek is deze kip met mango. Nee, ik roep ook altijd dat fruit in je eten niet altijd een toevoeging is. Maar op deze manier is het wel een succes.

Nodig (2 personen):

2 el plantaardige olie

1 el verse geraspte gember

100 gr kipfilet, in plakjes

1 el rijstwijn

1 groene peper, fijngehakt

1 rode paprika, in blokjes gesneden

1 gepureerde mango (dus geschild, ontpit en in de keukenmachine)

150 ml ananassap

1 el lichte sojasaus

peper

1/2 mango, in plakjes

rijst voor erbij

Werkwijze:

Verhit de wok en doe de olie erin. Voeg gember toe, bak heel even en doe de kip erbij. Als de kip begint te bakken doe je de rijstwijn erbij, zodat de gember niet aan de pan gaat kleven of kleurt. Voeg de groene peper en de paprika toe. Bak 1 minuut.

Doe de mangopuree, ananassap, sojasaus en peper erdoor. Laat even inkoken.

Voeg de blokjes verse mango toe, warm het nog even door en serveer.

Bakken: chillikip met noodles

Nog een favoriet uit het nieuwe Chinese kookboek.

Ook dit zet je zo op tafel, en het smaakt alsof je op vakantie bent. Wat wil je nog meer?

Nodig (2 pers.):

150 gr noedels (wij hadden platte eiernoedels)

arachideolie

250 gr kipfilet, in plakjes

1 courgette, in reepjes

1/2 rode paprika, in repen

2 el lichte sojasaus

2 bosuien, in repen

Voor de saus:

4 tenen knoflook

2,5 cm verse gember, fijngesneden

1 rode peper, (zonder zaadjes)

1/2 rode paprika

2 tomaten

5 el water

2 el ketchup

1 tl lichte basterdsuiker

Werkwijze:

Doe alle ingredienten voor de saus in de keukenmachine en pureer. Bereid de noedels volgens de aanwijzingen op de verpakking, spoel af met koud water, laat uitlekken. Doe er een klein beetje olie door om te zorgen dat ze niet gaan plakken.

Verhit olie in de wok. Roerbak de kip ca 2 minuten. Voeg courgette en paprika toe, bak 1 minuut. Doe de saus erbij, breng aan de kook. Doe de noedels erbij, breng op smaak met sojasaus. Serveer met de bosui als garnering.

Bakken: pasta met snijbiet

Kijk nou hoe mooi: snijbiet. De stelen zijn zo bont gekleurd dat het bijna onecht lijkt.

Voordat ik een biologisch groentepakket had, had ik nog nooit van snijbiet gehoord. Maar nu ben ik aldoor heel blij als het erin zit! Je verwerkt het zo'n beetje als spinazie. Het slinkt behoorlijk in de pan en je krijgt er net zulke stroeve tanden van. Maar het is wel erg lekker. Mijn favoriete bereidingswijze op dit moment is met gerookte kip en mosterd, en dan door de pasta.

Nodig:

200 gram pasta

400 gram snijbiet

1 teen knoflook (fijngehakt)

1 klein potje crème fraiche

1 a 2 eetlepels grove mosterd

1 stuk gerookte kip, in reepjes

Werkwijze:

Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking. Was de snijbiet zorgvuldig, ook in de hoeveelheid zand lijkt het op spinazie. En zand tussen je tanden is echt een enorme afknapper. Snijd de snijbiet in eetbare stukken. Verwarm 1 eetlepel olie in een koekenpan en fruit hierin de knoflook. Voeg handje voor handje de snijbiet toe en laat de groente slinken. Als alle snijbiet in de pan zit (en past!), voeg je 2 eetlepels crème fraiche toe en de mosterd (proef zelf hoe veel mosterd je lekker vindt). Roer goed door elkaar. De snijbiet moet niet in de saus drijven, maar de blaadjes mogen wel allemaal bedekt zijn. Roer als laatste de gerookte kip erdoor.

Giet de pasta af, doe terug in de pan en doe de snijbiet erbij. Breng op smaak met zout en peper en serveer.

Bakken: poging tot pasta met artisjokken

Tja, dat was leuk. Ik wilde graag pasta maken met verse artisjokken. Ik had een keer eerder geprobeerd om artisjokken te koken, maar toen had ik ze zo goed schoongemaakt dat er niets meer van over was. Met als gevolg dat artisjokken van de Kievit weleens zielig lagen te verschrompelen omdat ik het niet aandurfde. Zonde! Ze zijn zo lekker!

Maar ja, het recept dat ik vond, bleek uit te gaan van iets ervarener artisjokken-schoonmakers dan ik. Het kwam uit de Elle eten uit augustus en het ging zo: (met cursief al mijn twijfels)

Nodig (4 personen):

3 grote artisjokken

1 citroen

6 el olijfolie

2 saucijzen

2 tenen knoflook, fijngehakt

3 el platte peterselie, grofgehakt

peper en zout

1 gedroogde peper

pasta

100 gram parmezaan

Werkwijze:

Maak de artisjokken schoon en bewaar ze in water met citroensap.

Verderop stond hoe dat schoonmaken moest, dus dat was handig:

Snijd de steel en een groot deel van de punt van de artisjok.

Ok. Hoe groot is een groot deel? Halveren leek me geen optie, dus ik heb geprobeerd het puntigste deel eraf te snijden (dat valt ook nog niet mee trouwens).

Pluk van grotere artisjokken de harde blaadjes af en knip de harde punten van de blaadjes.

Alle blaadjes lijken wel hard; welke neem ik? En die paarse blaadjes, kun je die ook eten? Ik kan toch slecht alle blaadjes eraf halen. De vorige keer had ik ook te rigoreus gesloopt.

Nou ja, de buitenste rand dan maar, en de puntjes.

Snijd in vieren en schep het ' hooi' eruit.

Dat snap ik. Het ' hooi' ziet eruit als hooi dus dat laat zich gemakkelijk identificeren. En die paarse blaadjes?

Verwerk ze daarna volgens het recept.

(Terug naar het recept)

Snijd de artisjokken in plakjes. Verhit de olijfolie in een grote pan en bak de knoflook 1 minuut. Voeg de plakken artisjok toe en bestrooi met zout en peper. Bak tot de artisjok zacht wordt.

Zonder tijdsaanduiding; worden wel alle delen die ik over heb gehouden zacht? Elke 5 minuten maar even proeven. Getver, die paarse blaadjes worden keihard, die hadden er dus niet in gemoeten. Na 25 minuten toch maar de volgende stap.

Knijp boven de pan de worsten uit hun vel, voeg de helft van de peterselie toe en verkruimel het pepertje (of neem chilliflakes). Bak onder regelmatig roeren nog 15 minuten op matig vuur, tot alles gaar en het gehakt rul is. Voeg als het nodig is een scheut water toe.

Alleen het vlezige gedeelte van de artisjok blijkt lekker. De blaadjes zijn nog steeds hard, en als je er op kauwt eindig je met een soort stro in je mond. Brrr.

Kook de pasta, en giet die bij het mengsel. Roer goed door, bestrooi met parmezaan en de rest van de peterselie en serveer.

Met een bordje om de harde stukjes op achter te laten.

Het gerecht was uiteindelijk heel erg lekker. Die droge stukken waren een beetje irritant, en de volgende keer haal ik meer van de artisjok af. Voor zo'n pasta moet je blijkbaar alleen het vlezige stuk hebben. De blaadjes in een fijne dressing dopen en afknabbelen is een andere tak van sport, dat is niet voor in de pasta...

Bakken: auberginetaart

Het was een beetje een gedoe om het te maken, maar wel zo lekker dat het een plaatsje hier verdient. Auberginetaart met mozzarella en parmezaan. Het lijkt een beetje op een parmigiano zonder tomaat.

Ik ben gek op aubergines, en deze taart is zowel koud als warm erg lekker. Wij aten hem met een beetje pasta met olie&knoflook&rode peper.

De volgende dag was het restje ook heel lekker als lunch op kantoor. Het komt uit de delicious van juni. Daar heet het een timballo, maar dat klinkt wat mij betreft wel erg nuffig. Bovendien zou ik zoiets alleen durven zeggen als hij eruit zag of hij uit een restaurant kwam. Quod non.

Nodig:

1,5 kilo aubergines, geschild en in plakken van ca 1/2 cm dik

olijfolie voor het bestrijken van de aubergines

1 el verse oreganoblaadjes

300 gram geraspte mozzarella (die kleine balletjes kun je best ok raspen, zo'n grote bol gaat minder makkelijk - en het smelt toch dus dat zou zonde zijn van je buffelmozzarella)

120 gr parmezaan, versgeraspt

Werkwijze:

Bestrooi de plakken aubergine met zout en laat ze 20 minuten uitlekken. Dat kan heel handig in je vergiet: steeds een laag aubergine, dan zout, en dan weer een laag.

Spoel ze even af (anders is je taart zo zout), dep droog en bestrijk ze met een beetje olijfolie.

Ik legde de plakken op schone theedoeken, steeds een laag op een theedoek en dan een nieuwe erbovenop. Handige tip uit het recept, ik had anders echt niet geweten waar ik al die plakken moest laten. 1,5 kilo is best veel...

Verhit de grillplaat en grill alle plakken aubergine (kan ook in de koekenpan). Meng de oregano met de mozzarella.

Bekleed een bakvorm met bakpapier, en leg onderop een laag aubergine. Strooi er mozzarella overheen en een laag parmezaan. Dan weer aubergine en zo om en om totdat de laaste laag aubergine is. Druk de taart een beetje aan. Bak ca 30 minuten in een voorverwarmde oven op ca 200 graden.

Boeken: Reif Larsen - De verzamelde werken van T.S. Spivet

Het doet een beetje denken aan Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht van Mark Haddon. Ook een jongetje dat heel analytisch naar de wereld om hem heen kijkt, en dat een beetje in de war raakt als er om hem heen te veel verandert.

T.S. Spivet is een jongetje van twaalf dat graag de wereld om hem heen in kaart brengt. Hij doet dat op het absurde af, bijvoorbeeld door in kaart te brengen hoe zijn zus maiskolven pelt. Hij tekent dan niet alleen precies haar bewegingen uit, ook laat hij de maiskolf schematisch zien en berekent hij welk percentage rot is en hoe dat zich verhoudt tot de vorige lading mais.

Hij is een begnadigd cartograaf, en een bevriende wetenschapper stuurt zijn kaarten naar het Smithsonian Institute in Washington DC. Daar weet men niet dat hij pas twaalf is, en krijgt hij een prestigieuze prijs toegekend. T.S wil naar die uitreiking toe, en gaat op pad.

Leuk aan het boek is de dromerige sfeer van dat kleine jongetje met zijn kaarten. Hij vertelt met warmte over zijn vreemde familie. Dat hij Tecumseh Sparrow heet en zijn moeder dr Clair noemt, zegt misschien wel genoeg. In de kantlijn van het boek staan zijn tekeningen en allerlei terzijdes, die minstens net zo interessant zijn als de lopende tekst.

Aan het einde haakte ik wel een beetje af; er gebeurt dan heel veel en dat wordt niet zo uitgewerkt. Waar het eerste gedeelte heel gedetailleerd is, stapelen vervolgens de gebeurtenissen zich op en je begrijpt niet zo goed waar dat allemaal vandaan komt. Maar desalniettemin vind ik het wel een aanrader. Omdat je er blij van wordt.

Bakken: salade met halloumi en pompoen

Na ons bezoek aan Cyprus in november 2008, hebben we een liefde voor halloumi opgevat. Dat is een Cypriotische kaas, die pas lekker wordt als je hem bakt. Het is bij veel kaaswinkels te koop, de verpakking lijkt soms een beetje op die van feta.

Deze salade was ook lekker zonder halloumi, maar het zoute van die kaas geeft wel iets extra's.

Nodig -2 personen:

250 gram flespompoen, geschild en in blokjes

2 el olijfolie

300 gram halloumi

200 gram rucola

2 gegrilde rode paprika's (uit een pot), in reepjes gesneden

1/2 rode ui, in ringen

Voor de dressing:

1/2 teen knoflook, fijngesneden

250 ml olijfolie van goede kwaliteit

1 el wittewijnazijn

1 bos basilicum

Werkwijze:

Verwarm de oven op 220 graden. Neem een bakplaat, bekleed die met bakpapier en leg de blokjes pompoen erop. Schenk er twee eetlepels olijfolie overheen en breng op smaak met zout en peper. Zorg dat de pompoenblokjes goed met olie bedekt zijn. Rooster de blokjes ca 35 minuten in de oven.

Meng intussen de paprika, rucola en ui. Doe er de pompoenblokjes bij.

Maak de dressing door alle ingredienten daarvoor samen in de keukenmachine of vijzel te doen en ze te mengen. Meng de dressing door de salade.

Verwarm de rest van de olie in een koekenpan. Snijd de halloumi in plakken en bak die in de koekenpan. Leg de reepjes kaas op de salade en serveer.

Bakken: pasta met chorizo en pijlinktvis

Met een kilo diepgevroren pijlinktvis (restant van de risotto met zeevruchten) die ik niet te lang in de vriezer wilde laten liggen, was het tijd voor de volgende suggestie. Deze pasta lijkt een beetje heftig, veel ingredienten en stevige smaken, maar verrassend genoeg kwam alles toch goed tot zijn recht. Zelfs de pijlinktvis.

Nodig (2 personen):

200 gr pasta

olijfolie

250 gr pijlinktvis, schoongemaakt en in ringen

75 gr chorizo

2 el ketchup

1 rode peper, fijngesneden, zaadjes en zaadlijsten eruit

150 gram cherrytomaatjes, gehalveerd

2 bosuien, in ringen

1 el sherryazijn

platte peterselie

Werkwijze:

Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking. Verhit de olie in een koekenpan en bak de inktvisringen kort, totdat ze niet meer doorschijnend zijn. Haal ze uit de pan. Niet te lang bakken, anders wordt de inktvis erg taai.

Bak de chorizo in de pan, en voeg als die bruin wordt de ketchup, rode peper, kerstomaatjes en bosui toe. Bak totdat de tomaatjes zacht zijn. Doe dit mengsel met de intvisringen en de peterselie door de pasta, breng op smaak met zout en peper en serveer.

Bakken: salade met bieten en sinaasappel

Zoals eerder gezegd: als er bietjes in ons groentenpakket zitten, laat ik die vak lang liggen. Niet omdat ik ze niet lekker vind, maar omdat ik het toch een beetje veel werk vind om ze te schillen en koken. Onzin, eigenlijk.

Voordeel is wel dat je ze lang kunt bewaren, dus het is niet zo heel erg als ze even blijven liggen. Deze variant van bietensalade is heel lekker vanwege het contrast tussen de zoete bietjes en de wat bittere sinaasappels.

De bieten kun je gekookt kopen, maar die zitten natuurlijk niet in een biologisch groentenpakket. Dan moet je ze schillen en in ongeveer een half uur -hangt erg van de maat af- gaar koken of stomen.

Het oranjebloesemwater kun je kopen bij Turkse en Marokkaanse winkels of bij de toko. Je kunt het ook weglaten, vervangen door water, hoewel het wel een grappige touch aan het gerecht geeft. Het ruikt naar verfrissingsdoekjes, maar in de salade is het wel lekker.

Nodig:

350 gram bietjes, geschild, gekookt en in plakjes gesneden.

1/2 sinaasappel, in partjes + wat rasp van de schil

1 el oranjebloesemwater

1/2 el suiker

1/2 tl kaneel

zout en peper

Werkwijze:

Doe de bieten en sinaasappelpartjes in een kom. Verwarm het oranjebloesemwater met de suiker in een pannetje en roer totdat de suiker is opgelost. Roer de kaneel erdoor. Giet dit mengsel over de salade, breng op smaak met zout en peper en roer goed. Laat de smaken ca 1 uur intrekken en serveer.