Bakken: risotto met venkel

Ik ben dol op risotto, hoewel het soms best een beetje bewerkelijk is. Je moet er in ieder geval geduld voor hebben. Maar het kan soms na een drukke werkdag best ontspannend zijn om een half uurtje in een pan te roeren!

Deze risotto is vooral erg lekker omdat de venkel en de marsala heel lekker bij elkaar smaken. Het was een experimentje, maar zeker voor herhaling vatbaar.

(voor 2 personen)

Nodig:

175 gram arboriorijst

1/2 ui, in plakken

5 plakken ontbijtspek of pancetta

2 venkelknollen, in ringen gesneden

50 gram parmezaan

een scheutje Marsala (hoeft niet per se maar is wel erg lekker)

1,5 liter groentebouillon (ik had Italiaanse porcini bouillonblokjes)

Werkwijze:

Verhit wat olijfolie in een pan met een dikke bodem. Bak er het ontbijtspek in tot het knapperig is. Laat uitlekken op keukenpapier. Doe een beetje boter in de pan en bak de ui en de venkel een minuut of 5. Doe er de rijst bij en laat de rijst eventjes meebakken. Voeg nu lepel voor lepel de bouillon toe, en blijf roeren.

Dan wordt het lastiger: als de rijst al een beetje zacht is (proeven!) maar binnenin nog wel bite heeft, zet je het vuur uit. Doe de parmezaan erbij, het spek, een klontje boter en de Marsala en roer nog een keer goed door. Laat nu de pan 10 minuten staan.

Serveer met nog een beetje parmezaan.

Boeken: Ian mc Ewan - Aan Chesil beach

Het is een beetje veel Boeken en wat weinig Bakken momenteel, excuus. Ik heb even niet zo'n gelukkige hand van fotograferen, en dat levert allerlei onscherpe foto's op. En zo kan ik de heerlijke Vietnamese curry van vorige week dus nog niet delen :-(

Maar goed, boeken zijn er volop. Zo kreeg ik laatst de nieuwe McEwan cadeau, dat was al een klein feestje op zich. Aan Chesil beach gaat over de avond voorafgaand aan de huwelijksnacht van een jong stel, net voor de seksuele revolutie. Het vertelt in het klein wat een groot leed er kan ontstaan als je bepaalde dingen niet durft uit te spreken. Je gaat van alles over elkaar denken, interpreteert allerlei signalen, maar misschien wel op de verkeerde manier.

En zo loopt, om een reden die je je nu niet meer op die manier kunt voorstellen alles in de soep. Arme Florence, arme Edward. Ze waren al zo verschillend, en nu dit nog.

Het is beslist minder sterk dan mijn favorieten Boetekleed en Zaterdag, maar toch. Wat een goede schrijver is Ian McEwan. Al na drie regels sleept hij je mee, en voor je gevoel een paar minuten later, sla je met een zucht het boek dicht.

Boeken: Primo Levi - het respijt

Primo Levi is zo'n magische naam uit de literatuur. Van wie je weet dat hij indrukwekkende boeken over de jodenvervolging heeft geschreven. In mijn 'zoek naar klassiekers' bui kocht ik ook Het Respijt.

Het was een heel indrukwekkend boek. Ik had me nooit gerealiseerd hoe de overlevenden van de concentratiekampen uiteindelijk weer thuis zijn gekomen. Ze waren overal over Europa verspreid, zonder papieren, verzwakt door alle ellende. En hoe kom je dan uiteindelijk weer thuis?


Levi vertelt in dit boek hoe hij via lange omzwervingen per trein door Rusland uiteindelijk weer in Italië kwam. Onderweg beleeft hij de gekste dingen met bijzondere personages. In de trein die door Rusland rijdt met onduidelijke bestemming zit een bonte verzameling mensen, gewone mensen, maar ook ware charlatans, handelaars en zwendelaars.


Enerzijds was die lange omzwerving natuurlijk vreselijk, omdat je naar huis wilt. Maar aan de andere kant biedt het ook respijt. Respijt van de thuiskomst, van het weerzien met familie, er achter komen wie er nog leven, en al je verhalen moeten vertellen.

Bakken: aziatische salade met mango

Nog een goede tip uit het kookboek van Friends:

(4 personen)


Ingrediënten:
Salade
2 mango’s, niet te rijp, in reepjes
½ chinese kool, gemiddeld formaat, in reepjes
1 rode peper, fijngesneden
1 komkommer, geschild, zaadjes verwijderd, in reepjes
½ rode ui, in reepjes
2 el Thais basilicum
2 el zwarte en witte sesamzaadjes

Dressing
250 gram Thaise zoete chilisaus
1 el vissaus
1 el sesamolie
1 el limoensap

Werkwijze:
Heel eenvoudig: meng de ingrediënten voor de salade door elkaar. Hoe kleiner je alles snijdt, hoe aziatischer het er uit ziet. (Dat is niet mijn sterkste punt, helaas). Meng vervolgens de ingrediënten voor de dressing en giet die over de salade. Goed mengen.

Boeken: Maggie O'Farrel: Het verdwenen leven van Esme Lennox

De mooiste boeken zijn vaak die waarin niet alles wordt uitgesproken. Het verdwenen leven van Esme Lennox is er zo één. Van de geschiedenis wordt van alles verteld, uit diverse perspectieven. Maar welke puzzelstukjes passen aan elkaar en welke niet? Is de terugblik van Esme correct? En wat is er waar van de door Alzheimer verstoorde herinneringen van Kitty?

Iris Lockhart wordt op een dag gebeld door een psychiatrische inrichting, met een bericht dat haar oudtante Esme Lennox zal worden ontslagen uit deze inrichting. Maar Iris weet helemaal niet dat Esme bestaat. Ze blijkt een zus van haar oma te zijn, die lang geleden in een inrichting is opgesloten. Maar is Esme gek, of was ze vooral lastig? En wat was de rol van haar zus Kitty?

Je moet als lezer de eindjes aan elkaar knopen. Dat is niet bijster moeilijk, maar wel intrigerend. Want bij zo'n soort verhaal wil je ook de details weten, en je wilt ook weten wat er daarna gebeurt. Hoe het verder gaat. En omdat dat er niet instaat, blijft het boek in je hoofd zitten.

Het is geen moeilijk boek, maar het blijft je wel bij. En het bleek heel geschikt om te lezen bij het surveilleren bij een intelligentietest; als je na iedere pagina even opkijkt, blijf je toch in het verhaal zitten. Op vier pagina's na kreeg ik het uit, en die waren in de trein terug gauw gelezen.

Boeken: Theo Thijssen - de gelukkige klas

Theo Thijssen is zo'n schrijver van wie ik altijd al eens iets hebt willen lezen. Wat ik dus nog nooit gedaan had. Ik heb altijd periodes met een voorkeur voor bepaalde boeken, en momenteel is dat oudere literatuur. Dus las ik eerst al Gogol en kocht vervolgens zowel een boek van Theo Thijssen als een van Primo Levi. Die tweede heb ik nog niet uit, dus nader bericht volgt.

Thijssen schrijft een dagboek van een onderwijzer in de jaren '20 van de vorige eeuw. Hij (meester Staal) werkt op een eenvoudige buurtschool met enorme klassen. Eén klas blijft meerdere jaren bij dezelfde meester. De leerlingen die Thijssen beschrijft komen echt tot leven, je ziet ze voor je. Ook de overwegingen van de meester zelf zijn mooi, welke trucs hij aanwendt om de klas stil te houden, hoe blij hij kan zijn als nieuwe stof snel beklijft. En hoe hij meeleeft met een wat schuchtere leerling, een leerling met een bochel, en een meisje dat zich aan haar afkomst onttrekt.

En gemopper op bureaucratie is ook van alle tijden: de reacties van Staal en zijn collega's op een schrift waarin ze de voortgang moeten bijhouden is erg herkenbaar. Of het ontzag voor de inspecteur, en tegelijkertijd de wrevel over zijn regeltjes.

Tijdloos, dit boek, zeker in deze uitgave met moderne spelling. Weliswaar schreef ik op de lagere school niet op een lei, en droeg ik ook geen boezelaar, maar verder deed het me wel erg daaraan denken.

Bakken: appeltaart

Aan een lekkere appeltaart mankeert niks,
en iedereen heeft wel een favoriet. Kleine stukjes appel, veel amandelspijs, wel of geen rozijnen, ga zo maar door. Ikzelf heb voorkeur voor een dunne korst bijvoorbeeld. In de Elle eten van deze maand staat een appeltaartenspecial, en eentje trok direct mijn aandacht: de rozentaart met appels.

Je kunt op de foto zien dat die rozen bij mij alleen met een vergrootglas zijn te ontdekken, maar lèkker dat die taart was!

Het recept komt van iemand die een winkel heeft die HAA...gebak heet. Daar moet ik maar gauw eens heen.

Nodig:
(voor het deeg)
400 gram bloem
1 zakje + 2l bakpoeder
200 g kwark
1 ei
6 el melk
8 el olie
100 g suiker
1 zakje vanillesuiker
mespunt zout

(voor de vulling)
75 gr rozijnen
100 ml rum
100 gr boter
100 gr suiker
1/2 el kaneel
50 gr geschaafde amandelen
500 gr jonagold, in stukjes (niet te groot want dat rolt zo rot, zie verderop)
250 ml melk
bloem om te bestuiven

En ook nog een ronde ingevette taartvorm, met bloem bestoven.

Werkwijze:
Week de rozijnen een uur in de rum en bewaar de rum daarna.
Verwarm de oven op 175 gr.
Meng de ingrediënten voor het deeg. Rol uit op een met bloem bestoven oppervlak tot een lap van ca 35 x 45 cm. (Dat was hij bij mij vast niet, maar min of meer vierkant is ook heel ok.) Zorg dat hij ook weer niet te dun wordt want anders heb je weer nadeel bij het rollen. Smelt 50 gr boter en bestrijk het deeg ermee.

Verdeel er de suiker, kaneel, amandelen, appels en uitgelekte rozijnen over het deeg. Rol de plak deeg voorzichtig op. Af en toe plakt hij een beetje aan je werkblad maar dan krijg je hem met een spatel of zo iets wel weer los. Voorzichtig dat hij niet scheurt.
Snijd de rol in 6 plakken van gelijke dikte. Zet ze rechtop (dus met het snijvlak naar boven) in de bakvorm, niet te dicht bij elkaar. Zet de taart 15-20 min in de oven.

Smelt intussen de rest van de boter en meng er de melk en rum door. Haal de taart uit de oven, schenk de helft van dit mengsel erover en bak nog 15-20 minuten tot de taart goudbruin en gaar is. Sprenkel de rest van het melkmengsel er overheen en laat afkoelen.

Boeken: Gogol - spookverhalen

Heksen, tovenaars en de duivel bevolken de verhalen in dit boekje. Dappere kozakken trekken ten strijde, redden arme meisjeszielen en verslaan de duivel. Dit alles tegen een achtergrond van de Oekraïne, met snelle paarden, meelballetjes, stoere kozakken (alweer), prachtige landschappen en schamele hutjes.

Je moet af en toe even wennen aan de terminologie (wat is een kozak precies? en wat een honderman?) maar de sfeer trekt je direct mee het boek in. Het boek is uit de 19e eeuw, maar eigenlijk merk je daar niet zo veel van. Er wordt natuurlijk niet gesproken over laptops maar juist het vervoer per paard en de hutjes en houtvuren passen heel goed bij de spookachtige sfeer. Als je uit het boek opkijkt, kijk je even verward om je heen naar je vertrouwde omgeving zonder wodka en duivels!

Salade met gegrilde groenten en sesamzaad

Eén van de allerleukste dingen van mijn biologische groentenpakket is dat je af en toe ‘ineens’ dingen als een aubergine in huis hebt. Nou is dat op zich niet zo bijzonder. Maar nu is hij af en toe ineens ‘over’ en bedenk je dat je hem gauw op moet eten voordat hij verschrompelt. Ik ben dol op gegrilde groenten dus verzin allerlei salades, any excuse will do. Dus:

Nodig:
1 aubergine
1 rode paprika
2 tomaten
1 teen knoflook
Olijfolie
Sesamzaad (geroosterd in een droge koekenpan)
Pijnboombitten (ook geroosterd)
Sap van één citroen
Platte peterselie

Werkwijze:
Snijd de aubergine en paprika in repen en doe ze in een schaal. Giet er een flinke scheut olijfolie overheen en pers de teen knoflook er over uit. Knijp vervolgens de citroen er over uit. Meng alles goed door elkaar.
Verhit de grillplaat. Grill de groenten. Doe de gegrilde groenten in een schaal. Snijd de tomaten in partjes. Om ervoor te zorgen dat de salade niet te nat wordt, kun je het beste de zaadjes er uit halen.
Meng de gegrilde groenten met de tomaat, pijnboompitten, sesamzaadjes en nog een scheut olijfolie. Garneer met de peterselie en serveer.

Bakken: bosbessenmuffins

Hmmm lekker, muffins. Het is altijd een kunst
om ze mooi zacht te krijgen en toch niet droog. Sour cream en een beetje olie gebruiken leverde bij mij een heel mooi resultaat op.

Je moet ze alleen niet te lang laten staan, want door de bosbessen kunnen ze van binnenuit gaan schimmelen en dat is geen fijne verrassing als je een hap neemt!

Nodig:
270 gram bloem
zakje bakpoeder
160 gram witte basterdsuiker
250 gram sour cream
2 eieren
2 el rasp van citroenschil
80 ml plantaardige olie
180 gram bosbessen

Werkwijze:
Zeef bakpoeder en bloem en meng ze goed. Klop in een andere kom de zure room, eieren, citroenschil, suiker en olie tot een geheel. Roer dit door de bloem/bakpoeder (losjes, je moet voorzichtig zijn en steeds zo min mogelijk lucht uit het deeg verwijderen).
Voeg de bessen toe en meng nogmaals heel voorzichtig. Vul hiermee ca 12 vormpjes of kleine soufflébakjes. Doe 20 minuten in een voorverwarmde oven op 180 graden. Test met een satéprikker of de muffins gaar zijn: als hij er droog uitkomt is de muffin gaar.

Boeken: Harry Potter and the deathly hallows

Inmiddels is het een beetje een ambivalent gevoel of je nog een stukje wilt schrijven over de laatste Harry Potter. Toen ik -ook niet als trendsetter, maar wel een tijdje geleden- de eerste delen las, was het nog erg leuk. Maar al dat gedoe met om 12 uur 's nachts voor de deur te gaan liggen gaat me een beetje te ver.

Maar de volgende dag lagen er ook nog grote stapels boeken en kocht ik er natuurlijk één, want ik was erg benieuwd.

Het was wel even een klus om er weer in te komen. Ik had het voorgaande deel ook gelezen toen hij net verschenen was, en was de draad goed kwijt. Daarnaast duurde het even voordat ik gegrepen was door het verhaal. Maar het werd uiteindelijk erg spannend en alle eerder uitgezette lijntjes komen bij elkaar.

Wat alleen een enorme afknapper was, was de epiloog. Waarom heeft Rowling die er aan toegevoegd? Als mogelijkheid om nieuwe personages te introduceren voor een vervolgserie? Bah, klef.

Bakken: kip met mango en cashewnoten

In Cambodja aten we in het restaurant van een mooi initiatief om straatkinderen te helpen: Friends. Het is niet alleen een goed initiatief, het eten is ook nog eens heel lekker. Niet enorm Cambodjaans, het meeste niet althans, maar wel lekker. Gelukkig verkochten ze ook een kookboek.
Zeer geslaagd en lekker makkelijk is de kip met cashewnoten:

Nodig: (4 personen)
2 el arachideolie
2 tenen knoflook
600 gram kipfilet, in blokjes
2 el chinese rijstwijn
2 el oestersaus
1 tl maizena
1,5 kop kippenbouillon (ik weet ook niet hoe veel dat precies is, maar als je een reguliere mok voor driekwart vult moet het genoeg zijn. Op de foto zie je dat ik een beetje uitgeschoten was met de bouillon; de kip kon lekker zwemmen.)
1 tl suiker
2 onrijpe mango’s, in repen (en je zult zien dat je ze niet kunt vinden nu je ze nodig hebt…)
100 gram ongezouten cashewnoten
Zout en peper om op smaak te brengen
Bosui

Werkwijze:
Verhit de olie in een wok. Voeg de knoflook toe en bak tot die begint te geuren. Voeg de kip toe. Bak twee minuten en voeg de rijstwijn en oestersaus toe. Meng de maizena met de kippenbouillon en doe in de wok. Goed roeren en een deel van het vocht laten verdampen. Voeg suiker, mango, cashewnoten, zout en peper toe. Garneer met de bosui en serveer.

Boeken: Haruki Murakami - Norwegian wood

Het is het boek waarmee Murakami 20 jaar geleden zijn naam vestigde in Japan. Het boek ook waarin de jeugd uit die tijd zich zo schijnt te hebben herkend. En het boek waarin de surrealistische dingen van andere boeken van Murakami ontbreken. Dus: het wijkt af van alles wat ik van Murakami gelezen heb tot nu toe. Geen idee hoe het was in Japan in de jaren '80. En de sprekende katten of 'dingen' die zich vermommen als Johnny Walker kan ik wel waarderen.

Dus hoe zou Norwegian wood me bevallen? Heel goed, als altijd. Het is inderdaad waarschijnlijk het meest toegankelijke boek van Murakami. Het is een mooi verhaal over liefde, en alles wat daar uit voorkomt. Wat me aantrekt in deze boeken is de kennismaking met de Japanse wereld, die erg lijkt te verschillen met de mijne, en toch ook niet. Daar biedt Norwegian wood alle kans voor: je leest hoe een hoofdpersoon er blijkbaar aan gewend is dat veel mensen zelfmoord plegen. Je leest over de verschillende landschappen in Japan, over slaapzalen, studeren in Japan, over drinken, pool en seks. De onderkoelde toon waarmee Murakami sommige observaties brengt, maakt dat je regelmatig gniffelend boven je boek zit.

Maar toch miste ik de pratende schapen en onbegrijpelijke personages. Misschien moet je langs dit boek kennismaken met Murakami en daarna doorstappen naar de gekkigheid van de Opwindvogelkronieken, of Kafka op het strand. Hè ja, ik ga er nog een lezen.

Bakken: vis in bananenblad

Een leuke herinnering uit Hoi An, Vietnam: vis in bananenblad. Dit is de basis-altijd-goed versie.

Nodig: (2 personen)
2 kabeljauwfilets
2 bananenbladeren (aluminiumfolie kan ook, maar dat staat minder leuk)
4 stengels citroengras
2 tenen knoflook
5 cm verse gember
2 limoenen
2 klontjes boter
peper en zout

Werkwijze:
Spoel de filets af en bestrooi ze met zout en peper. Was de bananenbladeren (voorzichtig, ze scheuren snel). Snijd het citroengras, de knoflook en gember fijn en stamp ze nog fijner in de vijzel. Snijd één limoen in plakjes. Snijd de bananenbladeren in tweeën. Leg de bladeren kruislings over elkaar. Leg precies in het midden de helft van de plakjes limoen. Leg de vis er op en leg er de helft van het gember/citroengras/knoflookmengsel op. Knijp er een halve limoen over uit en leg een klontje boter bovenop. Vouw de bananenbladeren tot een pakketje en zet het vast met een satéprikker. Leg de pakketjes op een grillplaat (of in de oven), ca 8 minuten per kant. De bananenbladeren zullen bruin worden, maar dat geeft niet.

Boeken: Duizend schitterende zonnen

Wat een ellende overkomt de hoofdpersonen van dit boek. Het is geen literair hoogstandje, maar wel meeslepend. Het is een boek voor op de bank als je even geen zin hebt in iets moeilijks. Het leest als een trein en je zit al na twee pagina's in het verhaal. Maar wees niet in een treurige bui, want dat zal alleen maar erger worden!

Dit boek is het vervolg op De Vliegeraar, dat nu al een hele tijd steady in de toptienen staat. Dat boek heb ik niet uitgekregen dus waarom ik het vervolg kocht? En de recensies waren ook al zo ongunstig. Meestal schuif ik zulke boeken achteloos terzijde. Maar dit trok me, ik gaf het ook anderen cadeau en dat doe je niet als het je niets lijkt. En ik heb er geen spijt van, nu ik het zelf gelezen heb.

Het boek speelt in Afghanistan en vertelt het verhaal van twee vrouwen. Ze maken allebei een hoop mee in hun leven. Het geeft je een beeld van wat regime wisselingen kunnen betekenen voor het leven van gewone mensen. Dat is meteen ook de kracht van het boek. De ellende maakt je uiteindelijk een beetje murw, dat is wel zonde.

Ik heb een beetje moeite er een definitief oordeel over te vellen. Aan de ene kant vrees ik dat de wereld zo in elkaar steekt als in dit boek. Aan de andere kant komt er toch ook wel veel goed aan het einde, en dat is in het echt vast niet zo. Het leest gemakkelijk en je blijft over de mensen nadenken. Maar toch blijft het niet hangen. Waar zit dat nou in?

Boeken: De rokken van de ui

Op de Middelbare school keken we met onze leraar Duits naar Die Blechtrommel. Het was -voor een 16 jarige- een onbegrijpelijke film, maar de naam Günter Grass bleef me wel bij. Ik heb later het boek bij de film gelezen, en verder niets.

Toen ik hoorde over de autobiografie van Grass en het rumoer dat daaromheen was ontstaan, werd ik direct nieuwsgierig. Al was het maar uit dat ene boek, ik vroeg me af wat voor persoon die schrijver was. Een veelzijdig man, bleek al snel.

In De rokken van de ui vertelt Grass over zijn leven tot het moment dat hij doorbrak met Die Blechtrommel. Uiteindelijk draait die hele periode om de Tweede Wereldoorlog. Grass houdt zich sindsdien bezig met de vraag waarom hij niet vroeg. Hij was overtuigd van de Duitse eindoverwinning en stelde geen vragen over de vreemde dingen die gebeurden om die eindoverwinning veilig te stellen.
Daarnaast spelen kunst en vrouwen een grote rol in zijn leven, beide omschrijft hij als dringende behoeftes.

Het levert een indringend verhaal op van een man die zijn eigen houding in de oorlog nooit heeft kunnen verwerken. Die blij is met het leven dat hij nu leeft maar zich steeds maar weer afvraagt of hij onder die omstandigheden niet kritischer had kunnen zijn.

Boeken: Nathan Englander - Het ministerie van buitengewone zaken

Wederom een goede tip van Sander, deze roman van Nathan Englander. Zijn verhalenbundel Verlost van vreselijke verlangens heb ik ooit gelezen, en hoewel ik de inhoud totaal vergeten ben, is de goede indruk blijven hangen.

Ik had het boek meegenomen op vakantie en het kostte me aanvankelijk wat moeite om in het verhaal te komen. Wat misschien niet zo verwonderlijk is als je in Laos bent en een boek leest dat in Argentinië speelt.

Het ministerie van buitengewone zaken is zo'n boek waarvan de personages nog lang in je hoofd blijven rondspoken. Vader Kaddisj, die de hele tijd van alles verkeerd doet maar steeds met de beste bedoelingen. Moeder Lilian die ondanks dat van hem houdt, en zoon Pato die doet wat veel pubers doen, alleen op het verkeerde moment, onder Videla.

Kaddisj is de zoon van een Joodse hoer en heeft daar vrede mee. Veel andere Joodse Argentijnen van vergelijkbare afkomst hebben dat echter niet en vragen Kaddisj om om het afgescheiden gedeelte van de Joodse begraafplaats (daar waar de verdorvenen liggen) hun achternaam van de steen te hakken. Met het nieuwe regime zijn ze liever van onbesproken gedrag. De scenes waarin Kaddisj al dan niet met Pato op de begraafplaats is, blijven je bij, net zoals de manier waarop hij zich door opdrachtgevers in de luren laat leggen.

Als zoon Pato uiteindelijk verdwijnt, beschrijft Englander in Kaddisj en Lilian mooi hoe verschillend twee ouders daarmee om kunnen gaan. Kaddisj is er van overtuigd dat Pato dood is, Lilian dat hij leeft. Aan het einde van het boek is dat nog niet opgelost, reden te meer om er over na te blijven denken.

Ik zou nog lang door kunnen schrijven over memorabele momenten in het boek, zoals de neusoperaties van Kaddisj en Lilian, en de ontmoeting met de navigator, en het wachten bij het ministerie van buitengewone zaken. Hoewel het aan het begin niet zo toegankelijk was, bleek het een boek waarvan ik over een paar jaar de inhoud niet vergeten zal zijn!

Crumble!

MaHa en Christel hebben er lang op moeten wachten, maar daar is 'ie dan: het recept voor kruimeldeeg. Het leuke van kruimeldeeg is dat je er een kom vol van in de vriezer kunt bewaren. Als je dan ineens je restjes Kievit fruit moet wegwerken of je wilt een leuk toetje tevoorschijn toveren, is het reuze handig!

Dit recept is genoeg voor één grote crumble, of een stuk of 10 kleintjes.

Nodig:

(voor het kruimeldeeg)

120 gram bloem

90 gram koude boter, in blokjes

3 el bruine basterdsuiker

3 el vanillesuiker (of elke variatie in suiker die je leuk lijkt, meer of minder naar smaak)

Werkwijze:

Meng de bloem en de boter ofwel met je vingers of in de keukenmachine tot het korrelig is geworden. Je leest altijd dat het op havermout moet lijken, maar om eerlijk te zijn weet ik niet hoe dat er uit ziet. Het lijkt wel een beetje op broodkruimels, of denk anders aan datgene wat bovenop de appelkruimelvlaai van de Hema ligt.

Meng er de suiker door.

Als je het direct wilt gebruiken moet je het eerst even 10 minuten in de vriezer zetten. Als je het wilt bewaren span je plasticfolie over de kom (of je doet het in zo'n handig tupperwaredoosje...) en zet je dat in zijn geheel in de vriezer. Je kunt het deeg ongeveer 2 maanden in de vriezer bewaren.

Als je crumble wilt maken, doe je fruit (of rabarber) in een schaal. Als het zuur fruit is, is het handig om er nog een schepje suiker doorheen te doen. De bovenkant van het schaaltje bedek je geheel met het kruimeldeeg. Je kunt het kruimeldeeg direct uit de vriezer in de oven zetten. Het deeg moet koud zijn, anders zou de boter onder de grill te snel smelten.

Zet 15-20 minuten onder de grill (175 graden), tot de bovenkant knapperig is. Op 190 graden gewoon in de oven kan ook. Hoe meer suiker, hoe knapperiger de bovenkant zal worden.

Bakken: paprika kip

Nog ééntje uit delicious. Dit keer uit de categorie Onverwacht lekker. Het schijnt Hongaars te zijn.

Nodig:

(4 personen)
2 kippenpoten
2 el bloem
Plantaardige olie
2 uien, fijngehakt
1 groene paprika, in repen
1 blik tomatenblokjes (400gr)
400 ml kippenbouillon
Snufje karwijzaad
1 tl kristalsuiker
1 el milde paprikapoeder
Snufje cayennepeper (cayennepeper is heel heet, dus houd het bij een snufje)
100 ml zure room, + voor garneren
2 el platte peterselie, gehakt
Pasta met boter en maanzaad erdoor gemengd

Werkwijze:
Bestrooi de kip met zout en peper en bestuif met bloem. Verhit wat olie in een pan met een dikke bodem en braad de kip aan. Haal de kip uit de pan en zet apart.
Doe nog wat olie in de pan en doe de uien erbij. Bak de uien op laag vuur tot ze zacht zijn. Voeg dan de paprika, tomaat, kippenbouillon, karwijzaad, suiker, paprikapoeder en de cayennepeper toe. Breng al roerend aan de kook. Voeg de kip toe. Doe het deksel op de pan, draai het vuur laag en laat ca 20 minuten koken. Draai de kip tussendoor 1 of 2 keer. Neem het deksel van de pan en kook nog 10 minuten. Breng op smaak met zout en peper. Haal de pan van het vuur en voeg de zure room toe (het mengsel mag niet meer koken als je de room toevoegt, anders gaat de hele zooi schiften). Serveer met de pasta met boter en maanzaad, en doe nog een toefje zure room en peterselie als garnering bovenop de kip.

En ga na het eten even naar de spiegel om het maanzaad te verwijderen…

Bakken: aubergine curry

Voor mijn verjaardag kreeg ik een abonnement op het tijdschrift delicious. Wat er een beetje irritant aan is, is dat ze een punt schrijven na hun naam, waardoor je tijdens het lezen steeds op het verkeerde moment stopt. (“lezers kunnen nu met delicious. met korting eten bij The Dylan.” – ook word snapt er niets van, er staat een heel wanhopig groen kringeltje onder met.). Het blad verschijnt maandelijks, dus het vergt flink doorkoken. In het laatste nummer stond een lekkere curry, echt een aanrader. Ik had een beetje een aversie tegen bamboescheuten maar ben daar nu helemaal overheen.

Nodig:
(4 personen)
1 el plantaardige olie
2 el groene Thaise currypasta
400 ml kokosmelk
400 ml groentebouillon
1 el kristalsuiker
2 sjalotten, in ringen
2 stengels citroengras in stukjes van 3 cm
1 aubergine
1 blikje bamboescheuten (225 gr), afgespoeld en uitgelekt
400 gram varkenshaas, in dunne plakken
1 el vissaus
1 el limoensap (+partjes voor het serveren)
Rijst
Munt en korianderblaadjes voor de garnering

Werkwijze
Verhit de olie in een pan met een dikke bodem. Bak de currypasta een paar minuten tot hij gaat geuren. Voeg kokosmelk, groentebouillon, suiker, sjalot, citroengras en ½ tl zout toe en laat 5 min zachtjes koken.
Snijd de aubergine in plakken en iedere plak in vieren. Voeg toe, met de bamboescheuten en kook 20 minuten op laag vuur. Voeg het vlees toe en sudder nog 5-8 minuten of tot het vlees gaar is. Voeg vissaus en limoensap toe, of meer naar smaak. Serveer met rijst en garneer met munt, koriander en partjes limoen.