In ons groentenpakket zitten zo nu en dan snijbonen. En eigenlijk wist ik nooit zo goed wat ik daarmee moest. Vroeger thuis aten we ze nooit, en de recepten die ik had nagekookt waren ook niet alles. Bij Michiel thuis aten ze ze wel, en daar was een snijbonenmolen dan ook een vast onderdeel van de uitzet. ("Heb jij geen snijbonenmolen? Dat is ook wat!")
Op een familieverjaardag kwam het apparaat weer eens ter sprake en ik vertelde dat ik er naar gezocht had bij kookwinkels, maar het niet had gevonden. Het was even stil, totdat Oma zich herinnerde dat zij er nog wel een had, en dat wij die wel mochten hebben. Nog geen week later was de snijbolenmolen daar, nog wel met een extra (gehakt?kaas?) hulpstuk.
En als je er op zit te wachten, zitten er geen snijbonen in je pakket. Tot deze week. Dus ging ik direct met de molen aan de slag, kookte de bonen 10 minuten in een klein laagje water, roerde er een klontje boter doorheen en at ze op. En ja, zo zijn ze inderdaad lekker!
En als je er op zit te wachten, zitten er geen snijbonen in je pakket. Tot deze week. Dus ging ik direct met de molen aan de slag, kookte de bonen 10 minuten in een klein laagje water, roerde er een klontje boter doorheen en at ze op. En ja, zo zijn ze inderdaad lekker!
1 opmerking:
Wij maakten er altijd stamppot van en aten er dan augurken bij.
Een reactie posten