Bakken: chillikip met noodles

Nog een favoriet uit het nieuwe Chinese kookboek.

Ook dit zet je zo op tafel, en het smaakt alsof je op vakantie bent. Wat wil je nog meer?

Nodig (2 pers.):

150 gr noedels (wij hadden platte eiernoedels)

arachideolie

250 gr kipfilet, in plakjes

1 courgette, in reepjes

1/2 rode paprika, in repen

2 el lichte sojasaus

2 bosuien, in repen

Voor de saus:

4 tenen knoflook

2,5 cm verse gember, fijngesneden

1 rode peper, (zonder zaadjes)

1/2 rode paprika

2 tomaten

5 el water

2 el ketchup

1 tl lichte basterdsuiker

Werkwijze:

Doe alle ingredienten voor de saus in de keukenmachine en pureer. Bereid de noedels volgens de aanwijzingen op de verpakking, spoel af met koud water, laat uitlekken. Doe er een klein beetje olie door om te zorgen dat ze niet gaan plakken.

Verhit olie in de wok. Roerbak de kip ca 2 minuten. Voeg courgette en paprika toe, bak 1 minuut. Doe de saus erbij, breng aan de kook. Doe de noedels erbij, breng op smaak met sojasaus. Serveer met de bosui als garnering.

Bakken: pasta met snijbiet

Kijk nou hoe mooi: snijbiet. De stelen zijn zo bont gekleurd dat het bijna onecht lijkt.

Voordat ik een biologisch groentepakket had, had ik nog nooit van snijbiet gehoord. Maar nu ben ik aldoor heel blij als het erin zit! Je verwerkt het zo'n beetje als spinazie. Het slinkt behoorlijk in de pan en je krijgt er net zulke stroeve tanden van. Maar het is wel erg lekker. Mijn favoriete bereidingswijze op dit moment is met gerookte kip en mosterd, en dan door de pasta.

Nodig:

200 gram pasta

400 gram snijbiet

1 teen knoflook (fijngehakt)

1 klein potje crème fraiche

1 a 2 eetlepels grove mosterd

1 stuk gerookte kip, in reepjes

Werkwijze:

Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking. Was de snijbiet zorgvuldig, ook in de hoeveelheid zand lijkt het op spinazie. En zand tussen je tanden is echt een enorme afknapper. Snijd de snijbiet in eetbare stukken. Verwarm 1 eetlepel olie in een koekenpan en fruit hierin de knoflook. Voeg handje voor handje de snijbiet toe en laat de groente slinken. Als alle snijbiet in de pan zit (en past!), voeg je 2 eetlepels crème fraiche toe en de mosterd (proef zelf hoe veel mosterd je lekker vindt). Roer goed door elkaar. De snijbiet moet niet in de saus drijven, maar de blaadjes mogen wel allemaal bedekt zijn. Roer als laatste de gerookte kip erdoor.

Giet de pasta af, doe terug in de pan en doe de snijbiet erbij. Breng op smaak met zout en peper en serveer.

Bakken: poging tot pasta met artisjokken

Tja, dat was leuk. Ik wilde graag pasta maken met verse artisjokken. Ik had een keer eerder geprobeerd om artisjokken te koken, maar toen had ik ze zo goed schoongemaakt dat er niets meer van over was. Met als gevolg dat artisjokken van de Kievit weleens zielig lagen te verschrompelen omdat ik het niet aandurfde. Zonde! Ze zijn zo lekker!

Maar ja, het recept dat ik vond, bleek uit te gaan van iets ervarener artisjokken-schoonmakers dan ik. Het kwam uit de Elle eten uit augustus en het ging zo: (met cursief al mijn twijfels)

Nodig (4 personen):

3 grote artisjokken

1 citroen

6 el olijfolie

2 saucijzen

2 tenen knoflook, fijngehakt

3 el platte peterselie, grofgehakt

peper en zout

1 gedroogde peper

pasta

100 gram parmezaan

Werkwijze:

Maak de artisjokken schoon en bewaar ze in water met citroensap.

Verderop stond hoe dat schoonmaken moest, dus dat was handig:

Snijd de steel en een groot deel van de punt van de artisjok.

Ok. Hoe groot is een groot deel? Halveren leek me geen optie, dus ik heb geprobeerd het puntigste deel eraf te snijden (dat valt ook nog niet mee trouwens).

Pluk van grotere artisjokken de harde blaadjes af en knip de harde punten van de blaadjes.

Alle blaadjes lijken wel hard; welke neem ik? En die paarse blaadjes, kun je die ook eten? Ik kan toch slecht alle blaadjes eraf halen. De vorige keer had ik ook te rigoreus gesloopt.

Nou ja, de buitenste rand dan maar, en de puntjes.

Snijd in vieren en schep het ' hooi' eruit.

Dat snap ik. Het ' hooi' ziet eruit als hooi dus dat laat zich gemakkelijk identificeren. En die paarse blaadjes?

Verwerk ze daarna volgens het recept.

(Terug naar het recept)

Snijd de artisjokken in plakjes. Verhit de olijfolie in een grote pan en bak de knoflook 1 minuut. Voeg de plakken artisjok toe en bestrooi met zout en peper. Bak tot de artisjok zacht wordt.

Zonder tijdsaanduiding; worden wel alle delen die ik over heb gehouden zacht? Elke 5 minuten maar even proeven. Getver, die paarse blaadjes worden keihard, die hadden er dus niet in gemoeten. Na 25 minuten toch maar de volgende stap.

Knijp boven de pan de worsten uit hun vel, voeg de helft van de peterselie toe en verkruimel het pepertje (of neem chilliflakes). Bak onder regelmatig roeren nog 15 minuten op matig vuur, tot alles gaar en het gehakt rul is. Voeg als het nodig is een scheut water toe.

Alleen het vlezige gedeelte van de artisjok blijkt lekker. De blaadjes zijn nog steeds hard, en als je er op kauwt eindig je met een soort stro in je mond. Brrr.

Kook de pasta, en giet die bij het mengsel. Roer goed door, bestrooi met parmezaan en de rest van de peterselie en serveer.

Met een bordje om de harde stukjes op achter te laten.

Het gerecht was uiteindelijk heel erg lekker. Die droge stukken waren een beetje irritant, en de volgende keer haal ik meer van de artisjok af. Voor zo'n pasta moet je blijkbaar alleen het vlezige stuk hebben. De blaadjes in een fijne dressing dopen en afknabbelen is een andere tak van sport, dat is niet voor in de pasta...

Bakken: auberginetaart

Het was een beetje een gedoe om het te maken, maar wel zo lekker dat het een plaatsje hier verdient. Auberginetaart met mozzarella en parmezaan. Het lijkt een beetje op een parmigiano zonder tomaat.

Ik ben gek op aubergines, en deze taart is zowel koud als warm erg lekker. Wij aten hem met een beetje pasta met olie&knoflook&rode peper.

De volgende dag was het restje ook heel lekker als lunch op kantoor. Het komt uit de delicious van juni. Daar heet het een timballo, maar dat klinkt wat mij betreft wel erg nuffig. Bovendien zou ik zoiets alleen durven zeggen als hij eruit zag of hij uit een restaurant kwam. Quod non.

Nodig:

1,5 kilo aubergines, geschild en in plakken van ca 1/2 cm dik

olijfolie voor het bestrijken van de aubergines

1 el verse oreganoblaadjes

300 gram geraspte mozzarella (die kleine balletjes kun je best ok raspen, zo'n grote bol gaat minder makkelijk - en het smelt toch dus dat zou zonde zijn van je buffelmozzarella)

120 gr parmezaan, versgeraspt

Werkwijze:

Bestrooi de plakken aubergine met zout en laat ze 20 minuten uitlekken. Dat kan heel handig in je vergiet: steeds een laag aubergine, dan zout, en dan weer een laag.

Spoel ze even af (anders is je taart zo zout), dep droog en bestrijk ze met een beetje olijfolie.

Ik legde de plakken op schone theedoeken, steeds een laag op een theedoek en dan een nieuwe erbovenop. Handige tip uit het recept, ik had anders echt niet geweten waar ik al die plakken moest laten. 1,5 kilo is best veel...

Verhit de grillplaat en grill alle plakken aubergine (kan ook in de koekenpan). Meng de oregano met de mozzarella.

Bekleed een bakvorm met bakpapier, en leg onderop een laag aubergine. Strooi er mozzarella overheen en een laag parmezaan. Dan weer aubergine en zo om en om totdat de laaste laag aubergine is. Druk de taart een beetje aan. Bak ca 30 minuten in een voorverwarmde oven op ca 200 graden.

Boeken: Reif Larsen - De verzamelde werken van T.S. Spivet

Het doet een beetje denken aan Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht van Mark Haddon. Ook een jongetje dat heel analytisch naar de wereld om hem heen kijkt, en dat een beetje in de war raakt als er om hem heen te veel verandert.

T.S. Spivet is een jongetje van twaalf dat graag de wereld om hem heen in kaart brengt. Hij doet dat op het absurde af, bijvoorbeeld door in kaart te brengen hoe zijn zus maiskolven pelt. Hij tekent dan niet alleen precies haar bewegingen uit, ook laat hij de maiskolf schematisch zien en berekent hij welk percentage rot is en hoe dat zich verhoudt tot de vorige lading mais.

Hij is een begnadigd cartograaf, en een bevriende wetenschapper stuurt zijn kaarten naar het Smithsonian Institute in Washington DC. Daar weet men niet dat hij pas twaalf is, en krijgt hij een prestigieuze prijs toegekend. T.S wil naar die uitreiking toe, en gaat op pad.

Leuk aan het boek is de dromerige sfeer van dat kleine jongetje met zijn kaarten. Hij vertelt met warmte over zijn vreemde familie. Dat hij Tecumseh Sparrow heet en zijn moeder dr Clair noemt, zegt misschien wel genoeg. In de kantlijn van het boek staan zijn tekeningen en allerlei terzijdes, die minstens net zo interessant zijn als de lopende tekst.

Aan het einde haakte ik wel een beetje af; er gebeurt dan heel veel en dat wordt niet zo uitgewerkt. Waar het eerste gedeelte heel gedetailleerd is, stapelen vervolgens de gebeurtenissen zich op en je begrijpt niet zo goed waar dat allemaal vandaan komt. Maar desalniettemin vind ik het wel een aanrader. Omdat je er blij van wordt.

Bakken: salade met halloumi en pompoen

Na ons bezoek aan Cyprus in november 2008, hebben we een liefde voor halloumi opgevat. Dat is een Cypriotische kaas, die pas lekker wordt als je hem bakt. Het is bij veel kaaswinkels te koop, de verpakking lijkt soms een beetje op die van feta.

Deze salade was ook lekker zonder halloumi, maar het zoute van die kaas geeft wel iets extra's.

Nodig -2 personen:

250 gram flespompoen, geschild en in blokjes

2 el olijfolie

300 gram halloumi

200 gram rucola

2 gegrilde rode paprika's (uit een pot), in reepjes gesneden

1/2 rode ui, in ringen

Voor de dressing:

1/2 teen knoflook, fijngesneden

250 ml olijfolie van goede kwaliteit

1 el wittewijnazijn

1 bos basilicum

Werkwijze:

Verwarm de oven op 220 graden. Neem een bakplaat, bekleed die met bakpapier en leg de blokjes pompoen erop. Schenk er twee eetlepels olijfolie overheen en breng op smaak met zout en peper. Zorg dat de pompoenblokjes goed met olie bedekt zijn. Rooster de blokjes ca 35 minuten in de oven.

Meng intussen de paprika, rucola en ui. Doe er de pompoenblokjes bij.

Maak de dressing door alle ingredienten daarvoor samen in de keukenmachine of vijzel te doen en ze te mengen. Meng de dressing door de salade.

Verwarm de rest van de olie in een koekenpan. Snijd de halloumi in plakken en bak die in de koekenpan. Leg de reepjes kaas op de salade en serveer.

Bakken: pasta met chorizo en pijlinktvis

Met een kilo diepgevroren pijlinktvis (restant van de risotto met zeevruchten) die ik niet te lang in de vriezer wilde laten liggen, was het tijd voor de volgende suggestie. Deze pasta lijkt een beetje heftig, veel ingredienten en stevige smaken, maar verrassend genoeg kwam alles toch goed tot zijn recht. Zelfs de pijlinktvis.

Nodig (2 personen):

200 gr pasta

olijfolie

250 gr pijlinktvis, schoongemaakt en in ringen

75 gr chorizo

2 el ketchup

1 rode peper, fijngesneden, zaadjes en zaadlijsten eruit

150 gram cherrytomaatjes, gehalveerd

2 bosuien, in ringen

1 el sherryazijn

platte peterselie

Werkwijze:

Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking. Verhit de olie in een koekenpan en bak de inktvisringen kort, totdat ze niet meer doorschijnend zijn. Haal ze uit de pan. Niet te lang bakken, anders wordt de inktvis erg taai.

Bak de chorizo in de pan, en voeg als die bruin wordt de ketchup, rode peper, kerstomaatjes en bosui toe. Bak totdat de tomaatjes zacht zijn. Doe dit mengsel met de intvisringen en de peterselie door de pasta, breng op smaak met zout en peper en serveer.

Bakken: salade met bieten en sinaasappel

Zoals eerder gezegd: als er bietjes in ons groentenpakket zitten, laat ik die vak lang liggen. Niet omdat ik ze niet lekker vind, maar omdat ik het toch een beetje veel werk vind om ze te schillen en koken. Onzin, eigenlijk.

Voordeel is wel dat je ze lang kunt bewaren, dus het is niet zo heel erg als ze even blijven liggen. Deze variant van bietensalade is heel lekker vanwege het contrast tussen de zoete bietjes en de wat bittere sinaasappels.

De bieten kun je gekookt kopen, maar die zitten natuurlijk niet in een biologisch groentenpakket. Dan moet je ze schillen en in ongeveer een half uur -hangt erg van de maat af- gaar koken of stomen.

Het oranjebloesemwater kun je kopen bij Turkse en Marokkaanse winkels of bij de toko. Je kunt het ook weglaten, vervangen door water, hoewel het wel een grappige touch aan het gerecht geeft. Het ruikt naar verfrissingsdoekjes, maar in de salade is het wel lekker.

Nodig:

350 gram bietjes, geschild, gekookt en in plakjes gesneden.

1/2 sinaasappel, in partjes + wat rasp van de schil

1 el oranjebloesemwater

1/2 el suiker

1/2 tl kaneel

zout en peper

Werkwijze:

Doe de bieten en sinaasappelpartjes in een kom. Verwarm het oranjebloesemwater met de suiker in een pannetje en roer totdat de suiker is opgelost. Roer de kaneel erdoor. Giet dit mengsel over de salade, breng op smaak met zout en peper en roer goed. Laat de smaken ca 1 uur intrekken en serveer.