Bakken: zoete broodjes

Zoete broodjes
Ook dit recept komt uit mijn favoriete kookboek van dit moment: Modern Classics 2.

Ze zijn erg lekker als toetje met wat kaas erbij...

Benodigdheden:
Voor de broodjes
1el (=1 zakje) gedroogde gist
110 gram witte basterdsuiker
375 ml lauwe melk
575 gram bloem (gezeefd)
beetje zout
4 tl speculaaskruiden
2 tl kaneel
50 gram gesmolten boter
1 ei
300 gram rozijnen
65 gram bloem
80 ml water

Glazuur
110 gram suiker
60 ml water
4 blaadjes gelatine

Werkwijze:
Gist met 4 tl suiker en de melk in een kom doen en wegzetten. Dat doe je om de gist te activeren; als het mengsel gaat schuimen is het klaar voor verdere verwerking.
Meng bloem, zout, speculaaskruiden, kaneel, boter, ei, rozijnen en de rest van de suiker. Doe dit bij het gistmengsel en meng het door elkaar. Kneed het deeg 8-10 minuten. Als het te veel plakt, kun je er nog een beetje bloem bij doen.
Kneed er een bal van en leg die in een met bloem bestoven kom met een (vochtige) theedoek erop. Zet de kom op een warme plek weg zodat het deeg kan rijzen. Als het deeg in volume is verdubbeld kun je het weer weghalen.
Verdeel het deeg in 12 ballen en doe die in een met bakpapier beklede vierkante bakvorm. Laat die, met weer een theedoek erop, nog 30 minuten rijzen.

Meng de 65 gram bloem met het water en doe dat in een spuitzak. Hiermee spuit je kruisjes op de broodjes.
Bak ze 35 minuten in een voorverwarmde oven van 200 graden.

Maak dan het glazuur: roer de suiker en het water door elkaar en verwarm in een pannetje totdat de suiker is opgelost. Doe er dan gelatine bij en kook nog even door. Laat het afkoelen en smeer het over de broodjes.

Bakken: maanzaad taart

Uit Modern Classics 2 van Donna Hay. In dit boek staan zo veel lekkere taarten, koekjes en desserts dat ik ze omwille van de slanke lijn maar niet allemaal ga maken.
Of in ieder geval, niet tegelijk.

Nodig: Voor de taart:
50 gram maanzaad
185 ml melk
200 g boter
1 tl geraspte sinaasappelschil
160 gram witte basterdsuiker
3 eieren
370 gram bloem
3 tl bakpoeder
snufje zout
125 ml vers sinaasappelsap

Voor de siroop:
225 gram suiker
250 ml vers sinaasappelsap
25 gram geraspte sinaasappelschil

Ik had overigens per ongeluk de hoeveelheden sinaasappelsap voor taart en siroop verwisseld. Dat leverde niet heel veel schade op, alleen was de taart misschien iets compacter dan hij bedoeld is.

Werkwijze:
Oven voorverwarmen op 160 graden
Meng maanzaad en melk
Klop boter, sinaasappelschil en suiker licht en romig
Voeg één voor één de eieren toe en blijf goed roeren
Zeef bloem, zout en bakpoeder boven dit mengsel en giet het sinaasappelsap en de melk erbij.
Giet (of schep) dit alles in een bakvorm. Ik heb mijn favoriete siliconen bakvorm gebruikt, maar een cakevorm of een springvorm kan ook. Bedek die dan wel met bakpapier.
Bak de taart 60 minuten.

Om de siroop te maken roer je de sinaasappelsap, -schil en suiker in een pannetje op laag vuur totdat de suiker is opgelost. Zet dan het vuur hoger en laat de siroop inkoken.

Als de cake klaar is, giet je de siroop er overheen.

Boeken: de Nachtwacht

Sarah Waters - De nachtwacht

Eigenlijk moest ik het gaan ruilen voor een ander boek, adviseerde iemand mij. Maar ik heb het toch maar gehouden en het andere boek óók aangeschaft. Als ik dat andere boek ook gelezen heb, kan ik beslissen of ik het had moeten ruilen.

Eerst De nachtwacht. Ik heb het gekocht omdat ik al diverse malen met boeken van Waters in mijn handen heb gestaan en er nog steeds geen heb gelezen. Dit speelt in Londen in de jaren '40. Die periode, rond en tijdens de Tweede Wereldoorlog, vind ik vooral interessant als het vanuit andere landen dan Nederland belicht wordt.

Wat leuk is aan dit boek, is dat het verhaal achteruit verteld wordt. We lezen eerst hoe de verschillende hoofdpersonen leven in 1947, wie elkaar kennen en wat ze doen. Daarna zijn we in '44, waar blijkt dat sommige hoofdpersonen elkaar toen al kenden maar later niet meer met elkaar omgingen of in andere situaties verzeild raakten. In 1941 herhaalt dat zich. Van veel gebeurtenissen wordt de afloop niet verteld, maar hebben we eerder in het boek al wel gelezen dat het goedgekomen is. Daar houd ik wel van, het laat nog wat te raden. Je komt er achter waarom Duncan in de gevangenis zat, wat de relatie is tussen Kay en Helen en wat er gebeurd is met Viv en Reggie.
Waters houdt je bij de les, vertelt het verhaal met vaart. Het geeft een beeld van Londen in oorlogstijd, maar ook de maatschappij in Londen in de jaren '40. Zeker de moeite!

Boeken: Hoge bomen in Hanoi

Carolijn Visser - Hoge bomen in Hanoi

Ik had nog nooit iets van deze bekende reisboekenschrijfster gelezen. Maar ja, nu ga ik op reis naar Vietnam en leende Hoge bomen in Hanoi van Jan. Twee vliegen in één klap: eindelijk iets van Visser gelezen én vakantievoorbereiding.

Visser bezoekt in de jaren '80 Hanoi, Saigon en Hue en vertelt over haar ervaringen. Het land is dan nog niet echt open voor toeristen en Visser beleeft er een avontuurlijke reis. Niet dat ze op zulke extreem spannende plaatsen komt, ze blijft langere tijd in de steden. Maar daar ontmoet ze veel mensen en ze is ook niet bang om mensen te ontmoeten die in eigen land niet helemaal onomstreden zijn. Ze raakt met allerlei mensen aan de praat, komt elke dag theedrinken bij een gezin en probeert zo Vietnam te doorgronden. Ze vindt het echter moeilijk om het authentieke Vietnam te vinden, omdat steeds óf de koloniale tijd óf de oorlog boven komen drijven.

Ik heb het met veel plezier gelezen. Het geeft een indruk van het land en ik ben benieuwd hoe zeer dat alles veranderd is nu de grenzen open zijn gegaan.

Boeken: Zadie Smith - Over Schoonheid

Tja, wat zal ik er eens van zeggen. Door Salman Rushdie bejubeld, haar eerste roman verfilmd, opgenomen in de leesclub van NRC, een verwijzing naar Howard's end (dat ik niet gelezen heb).

Maar wat vind ik er van?
Het gaat in ieder geval over een man (Howard, natuurlijk) die zichzelf te gronde richt. Hij is blank en getrouwd met een zwarte vrouw. Kleurverschil is een duidelijk thema in deze roman. Howard werkt aan een universiteit en is vreemd gegaan. Hij biecht het op, maar bezijden de waarheid: hij is niet met een anoniem iemand op een congres naar bed gegaan maar met een collega. Het moment waarop Howards vrouw Kiki dat ontdekt is prachtig beschreven. Ook de levens van hun drie kinderen, die hun eigen gang gaan, zijn mooi beschreven. En het leest ook gemakkelijk, je vliegt er doorheen.

Wat dat betreft: geen klagen. Maar toch had ik op tweederde van het boek niet zo'n zin meer. Ik heb een beetje moeite met dat uitgesponnen kleurverschil in het boek. Nou heb ik makkelijk praten als blanke in een blanke omgeving, maar ik kan me er niet zo goed in verplaatsen.
Maar het moeilijkste vind ik dat Howard zich zo in het verderf stort, ik wil dan op een bepaald moment niet meer weten hoe het verder gaat. Kinderachtig hè? Het houdt natuurlijk niet op bij één keer vreemdgaan, en erger dan met een collega kun je het ook nog wel maken. En eerst kreeg hij nog min of meer een kans van Kiki, maar dat zit er later ook al niet meer in. Hij maakt het zo bont dat ik wil stoppen met lezen. Flauw, maar ik heb doorgezet en het uitgelezen. En toch blijft het gevoel dubbel: mooi boek, goed geschreven, maar moet het nou allemaal zo fel en zo treurig?