Bakken: risotto met zeevruchten

Het lijkt een beetje op paella, maar ook weer niet: risotto met zeevruchten. Het recept komt uit de delicious van juni, alleen heb ik de coquilles eruit gelaten en door wat inktvis vervangen omdat Michiel niet goed tegen coquilles kan. En ik was vergeten visbouillon op het lijstje te zetten dus dat werd groentenbouillon. Dus niet helemaal meer van delicous, maar wel van mij.

Ik vond het erg geslaagd, je proeft heel goed allerlei afzonderlijke smaken na elkaar.

Nodig (voor 2 personen):

150 ml droge witte wijn

300 gram mosselen

1 l groentenbouillon

1/4 tl saffraandraadjes

20 gr boter

2 el olijfolie

250 gram rauwe garnalen

3 inktvissen (bij de toko te koop diepgevroren), schoongemaakt en in ringen

1/2 ui, fijngehakt

1 teen knoflook, fijngehakt

200 gr risottorijst

100 ml passata (tomaten)

gehakte peterselie

Werkwijze

Breng de bouillon aan de kook en zet daarna het vuur laag. Breng de wijn in een flinke pan aan de kook. Doe de mosselen in de pan, deksel erop en kook ca 3 minuten. Schud af en toe de pan. Schep de mosselen uit het vocht en gooi de mosselen weg die niet open zijn gegaan. Doe het vocht bij de bouillon en doe daar een paar draadjes saffraan bij, haal de mosselen uit de schelp en zet ze apart.

Verwarm de helft van de boter en olijfolie in de pan en bak de garnalen een paar minuten totdat ze roze zijn. Haal de garnalen uit de pan en zet ze apart. Doe nu de inktvisringen in de pan en bak ze tot ze niet meer doorschijnend zijn. Haal dan ook de ringen eruit en leg ze apart. (Dat kan natuurlijk best allemaal op hetzelfde bord.)

Zet het vuur laag en verwarm de rest van de boter en de olie. Bak de ui glazig, en voeg dan de rijst en de knoflook toe. Bak de rijst een paar minuten totdat alle rijst bedekt is met een laagje olie en voeg dan de eerste schep bouillon toe. Dat bakken van de rijst is volgens mij een cruciaal punt in het maken van risotto, je moet het niet te lang en niet te kort doen. Als je het glanzende laagje ziet, moet je nog eventjes doorbakken.

Blijf roeren en voeg steeds een nieuwe schep bouillon toe als de vorige is opgenomen. De risotto is klaar als de rijst zacht is, maar de kern van de rijst nog een beetje bite heeft.

Voeg als de risotto bijna klaar is de zeevruchten, passata en peterselie toe en warm alles nog even door.

Bakken: salade met watermeloen en feta

Op vakantie at ik een erg lekkere salade met watermeloen en feta. Misschien dat Bali niet helemaal de plaats is waar je dat verwacht, maar goed, lekker was het. Dus terug in Nederland wilde ik dat zelf ook wel even proberen.

Nodig:
ca 6 plakken watermeloen
1/2 rode ui
1 avocado
een blok feta (zo veel als je lekker vindt)
platte peterselie
munt
citroensap
olijfolie
zout en peper

Werkwijze:
Snijd de watermeloen in blokjes. (Ik had een kwart watermeloen gekocht -ca 4 kilo- en maakte daarmee twee keer deze salade.) Snijd de feta in blokjes, de ui in ringen en de avocado ook in blokjes. Meng alles door elkaar. Pers het sap uit de citroen en meng dat met ca 10 eetlepels olijfolie, peper en zout. Doe deze dressing door de salade en garneer met de munt en peterselie.

Boeken: Stieg Larsson - Mannen die vrouwen haten

Ik heb een beetje een moeizame band met thrillers. Een goede thriller staat garant voor heel veel leesplezier, maar het valt zo vaak tegen. Vandaar dat ik het niet zo vaak probeer, dat vind ik dan weer zonde van alle andere boeken die ik nog zou kunnen lezen. Op de een of andere manier stoor ik me meer aan een slechte thriller dan aan een slechte roman.

Maar als ik op vakantie ga, vind ik het altijd prettig om een thriller in de rugzak mee te nemen. Naar aanleiding van de lovende verhalen bij de leesclub besloot ik dat het Mannen die vrouwen haten moest zijn. Mocht ik er dan door geraakt worden dan had ik mazzel, want het was deel 1 van een trilogie.

Ik liet het boek op vakantie lang ongelezen, maar bij aankomst in Yogyakarta besloot ik dat het er toch maar van moest komen. Ik ging zitten, en precies twee dagen later was het boek uit. Ruim 550 pagina's, en in de tussentijd ook nog Yogyakarta en de Borobudur bezichtigd.
Zo spannend, dus. Eindelijk weer eens een thriller die al je aandacht vergt. Er gebeurt van alles tegelijk, sommige verhaallijnen komen bij elkaar en van andere vermoed je dat dat in de komende twee delen gaat gebeuren.

Het gaat over een journalist die door een rijke industrieel gevraagd wordt om zijn familiegeschiedenis te beschrijven en er daarbij meteen achter te komen wat er met zijn verdwenen nichtje Harriet is gebeurd. De rijke industrieel is nou niet echt gecharmeerd van zijn eigen familie, en wordt dat nog minder als blijkt hoe het echt in elkaar zit. De journalist wordt geholpen door een eigenzinnige hacker met een getroubleerd verleden, en ook in zijn eigen carrière heeft hij wel het een en ander aan zijn hoofd. Het is een goede thriller omdat je als lezer lang niet in staat bent de eindjes aan elkaar te knopen en omdat je al je aandacht nodig hebt om alle details ook mee te nemen. Zelfs als het belangrijkste deel van de ontknoping duidelijk is geworden, blijf je geboeid doorlezen op zoek naar de laatste stukjes.

Deel 2 heb ik dus ook maar meteen gekocht, en ik ben ruim over de helft.