Het had ook geen kans gekregen om van mijn lijstje te verdwijnen doordat de titel van het boek blijft opduiken. McInerney heeft onder andere nog een boek over 11 september geschreven, en steeds stond er in de recensies dat Bright lights beter was.
Ik heb het met plezier gelezen. Het is inderdaad een jaren '80 drugsverhaal, maar gaat ook over een dromer op zoek naar zichzelf. De schrijfstijl is apart, beeldend.
Het boek is dun, maar ik heb er toch even over gedaan. Dat kwam door de stijl. Je wordt als lezer als het ware direct aangesproken doordat het vertelperspectief bij 'you' ligt. Dat is soms verwarrend, daarnaast wilde ik niets missen. En dat komt de leessnelheid niet te goede.
Zonde dat dit zo lang ongelezen op de plank heeft gestaan!
