Boeken die de Booker prize winnen, wil ik altijd graag lezen. De keuze van de jury mag dan soms wat onverwacht zijn, meestal vind ik het erg goede boeken. In de voorspellende krantenstukken waren de recencenten al vrij positief over De erfenis van het verlies, en ik bedacht dat ik het ook wel wilde lezen als het niet won.
Het won wel, en ik kreeg het van de Sint. Het is een boek dat je door de beeldende beschrijvingen meteen naar een ander land trekt, in dit geval India. In de Darjeeling streek woont een aantal mensen met ieder zo hun verhaal, hun mislukkingen en hun dromen. In hun levens speelt de vraag naar hun identiteit een grote rol. Een oude rechter studeerde in Engeland, probeerde daar Engels te zijn en zijn -bruine- gezicht te poederen met een poederdons, maar bleef Indiër. De zoon van de kok is naar de VS getrokken op zoek naar een beter leven. De kok denkt dat de zoon dat betere leven inderdaad bereikt heeft en overstelpt hem met verzoeken om hulp van dorpsgenoten. Maar de zoon wordt uitgebuit en wil eigenlijk liever terug.
Indiërs die naar de koloniale tijd terugverlangen, Indiërs die Kasjmir terug willen hebben, Nepalezen die in India wonen maar ook een eigen staat willen, iedereen is op zoek naar zijn identiteit.
Ik vond het een mooi boek, en de regen die steeds maar valt in het boek, paste heel mooi bij de regen in Nederland. En van steeds dat woord Darjeeling krijg je trek in thee...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten