Het leuke van meedoen aan een leesclub is dat je ook regelmatig boeken leest die anders aan je voorbij waren gegaan. Didar en Faroek is er zo één. Het is geschreven door een dame uit Estland die nu al jaren in Nederland woont. Ze heeft het boek ook in het Nederlands geschreven. Dat maakte op mij al wel indruk.Het boek gaat over de levens van Didar en Faroek in het Stalinistische tijdperk. Uiteindelijk zijn deze twee met elkaar getrouwd, het zijn namelijk de ouders van Valiulina. Dat denk ik tenminste, want dat staat op de achterkant. Als je het boek leest, krijg je echter niet de indruk dat ze ooit weer bij elkaar komen. Zou de schrijver van de flaptekst het ook hebben gelezen?
Het verhaal springt heen en weer in de tijd. De hoofdgebeurtenis is de ontmoeting tussen Didar en Faroek, die jarenlang brieven met elkaar hebben uitgewisseld en die nu zullen gaan trouwen. De ontmoeting valt alleen enorm tegen, Didar vindt Faroek helemaal niet leuk. Terugkijkend wordt verteld over hun jeugd, en ze hebben allebei behoorlijk wat meegemaakt. Het zijn meeslepende passages. Ik vond ze ook heel interessant omdat het de tweede wereldoorlog weergeeft in een mij onbekend perspectief, namelijk het Russische. Het is een boek waar je je in kunt verliezen door de vele gebeurtenissen en de meeslepende schrijfstijl.
Toch was ik aan het einde een beetje in de war. Ik wist niet meer waar ik was in de tijd: hadden ze nou elkaar al wel of nog niet ontmoet? En hoe is het nou uiteindelijk gegaan? Heeft Didar zich inderdaad bedacht naar aanleiding van de brief die ze van Faroeks zus kreeg? Of heeft ze zich bedacht toen ze haar eigen –vergeten- brief teruglas? Wat gebeurde er voor de ontmoeting en wat erna?
Misschien nog maar een keer lezen. En de reacties van de anderen afwachten, wie weet hebben zij het beter begrepen dan ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten